Καπου που να πηγαινετε, να βρεθεστε και να μιλατε για τι αλλο για το τζινι.Καπου υσηχα, που να μαζευστε?
Καποτε, ειχα ενα τετοιο στεκκι.Ηταν ενα μιρκο καταστημα με κυνηγετικα ειδη, του φιλου Πετρου.Μαζευομαστα καθε σαββατο η Παρασκευη βραδυ, και τα λεγαμε.Πιναμε τον καφε μας, ψηναμε κανενα καστανο πας την σοπα του πετρελειου, βαλαμεν και κανενα μεζε με την ζιβανα μας και δωστου ιστοριες για κυνηγια, σκυλους και φυσιγγια, για περιοχες και τον καιρο.
Ειδικα στην περιοδο της τσικλας , που εξω εβρεσιεν και ηταν ψατζιη, τα καστανα πανω σε τζινιν την σοπουα ηταν το κατι αλλο

Ενα τετοιο βραδυ, ανακαλυψα το φυσιγγιο που δεν αποχωριζομαι ποτε απ την πρωτη μου θαλαμη, το κολντεν γουινγ το 36 γρ. το κοκκινο.Τοπρωτο μου δε θηραμα μαζι του ηταν μια πανεμορφη μπεκατσα.
Προτεινω λοιπον εαν υπαρχουν ακομη ετσι στεκια, ας μοιραστει ο καθεενας το δικο του σε καθε επαρχια, τι ποιο ωραιο απο μια παρεα που μοιραζετε με φιλους το ποιο ομορφο χομπυ....
Αλλα οι μη καπνιστες να φερνουν σακκουιν γιατι εννα καθουντε εξω



Εσιει κανενα λεμεσιανον
