Άτε Αλέξη τυχερούλη, ακολουθεί ιστορία της εχτεσινής εξόρμησης που ξέρω τις λατρεύεις
Το λοιπόν παίδες, εχτεσινή πρώτη μέρα της φάσσας και τρυγονιού με το φίλο Σέργιο και την παρέα του. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον Σέργιο και τα άλλα παιδιά που δέκτηκαν να με πάρουν μαζί τους για την πρώτη Κυριακή στη Πάφο. Μετά που κάποιες αναγνωρίσεις αποφάσισαν να πάνε σε κάποια περιοχή (εγώ είπα τους όπου με παίρνετε πάω
). Στην αρχή είπαμε να πάμε Κυριακή πρωί, μετά αποφασίσαμε να πάμε από το Σάββατο το απόγευμα με το φως, να δούμε τι γινόταν στην περιοχή και να προσπαθήσουμε να βρούμε 4 πόστα κοντά κοντά να μπορεί να βοηθήσει ο ένας τον άλλο.
Εν το μεταξύ η μέρα μας δεν ξεκίνησε καθόλου καλά, κοντά στην περιοχή που θα κυνηγούσαμε υπήρχε φωτιά, τα ελικόπτερα επάενναν και έρχοταν να σβήσουν τη φωτιά, αεροπλάνα εκάμναν καταδύσεις και ερίχναν αφρό, πυροσβεστικές, παναΐρκα. Το καλό τους εσβήσαν την γρήγορα αν και όλη νύκτα μηχανήματα εδουλεύαν στην περιοχή.
Πήγαμε το Σάββατο όπου εννοείται τα αυτοκίνητα επηένναν και έρκουνταν σαν τα highways, πάνω κάτω, το γνωστό φαινόμενο των καρεκλών που εκοτσιανιάσαν τα πόστα και εμείς να γυρεύουμε πόστα να κάτσουμε.
Ο Σέργιος έβαλε ένα φαναρούι τζιαμέ που είχε μια καρέκλα μήπως τζιαι τζίνος που έβαλε την καρέκλα δεν ερχόταν ή αν θα πάεννε σε άλλο πόστο τζαι έβαλε την καρέκλα ότι είναι κρατημένο και να μην έρτει άλλος κοντά του. Δυστυχώς μέσα στη μέση της νύκτας ήρτεν εκείνος και εξεκίνησε τζιαι εφώναζε, συνέχισε ένας διάλογος μεταξύ του Σέργιου και εκείνου και τελικά αποφάσισε ο Σέργιος να πάει λίγο πιο κάτω και να τελιώνει το θέμα. Εκείνη τη νύκτα είπαμε πως θα τζιμηθούμε τζιαμέ, ο Σέργιος σε μια τέντα και εμείς στο αυτοκίνητο, τελικά δεν ετζιμηθήκαμε σχεδόν καθόλου και με την κουβέντα με το πόστο. Την προηγούμενη νύκτα ακολούθησε φαγοπότι με σύκα, παττίχα, χαλλούμι και ελιές μαύρες.
Σηκωστήκαμε το πρωί, επιάσαμε ο καθένας τα μπιχλιμπίδια του τζιαι πήγαμε στα πόστα μας, εγώ κοντά στο Σέργιο και πίσω μου οι άλλοι δύο που ήταν κοντά κοντά. Μόλις ξεκίνησε να χαράζει άρχισε ο πόλεμος γύρω από εμάς, ενώ εμείς δεν είχαμε δει ακόμα πουλί, ντάγκα ντούγκου, η γραμμή αριστερά μας πρέπει να τις εκατασφάξαν, ήταν οι πρώτοι που εξεκινήσαν τις σιεπεθκιές και όταν ακόμα ηρεμήσαν τα πράματα ήταν οι μόνοι που συνέχισαν να παίζουν, μιλούμε κάθε πυροβολισμός που ακουοόταν που τζιαμέ μόλις γύριζες έβλεπες και πουλί να πέφτει. Βγήκε αρκετό φως και άρχισαν οι κοπές να κάνουν την εμφάνισή τους, ήταν η ώρα να ξεχωρίσουν οι αμπάλατοι που τους νούσιμους, και δυστυχώς οι αμπάλατοι ήταν πολύ πιο παραπάνω. Να βλέπω τα πουλιά να έρχονται 50 μέτρα πάνω από εμένα, κάποιοι να είναι 50 μέτρα κάτω από εμένα σε διαφορά υψόμετρου και να τους βλέπω να τους ρίχνουν σαν να κρατούσαν 50άρια. Έβλεπα τα πουλιά να έρχονται προς το μέρος μου, άλλα ψηλά άλλα χαμηλά, να τους ρίχνουν οι άλλοι από απόσταση 80+ μέτρα ύψος, και να βλέπεις τα πουλιά να παίρνουν ύψος και περνούν από πάνω σου 100+ μέτρα και να μην μπορείς να κάμεις τίποτε. Ο Σέργιος φάνηκε πιο τυχερός και με δύο σιεπεθκιές έπιασε 2 πουλιά με 100% επιτυχία ( FAIR οεοέ).
Εγώ θεατής εκτός που μια που έριξα μόνο σε οριακή βολή με το *1. Γύρω γύρω πόλεμος, και εμείς να βλέπουμε τα πουλιά γύρω μας να μην μας κοντέφκει ένα, είπα να φκω πιο πάνω μήπως και έχω λίγο πλεονέκτημα στο θέμα ύψους όπως και έκανα, σε μια φάση βλέπω μια περνά χαμηλά αλλά σε απόσταση τουλάχιστον 45+ μέτρα, προλαβαίνω και βάζω τον επιλογέα στο *1 με την λιλά μέσα (φαρμάτζι το πρωί η γέριμη) ρίχνω του πουλιού σε μια βολή απελπισίας που λέμε και το βλέπω να πέφτει. Πήγα και το έπιασα το πουλί. Φασσοπούλι. Μέσα στο πόλεμο οι αμπάλατοι επαίζαν ότι κινείτο, π.χ σιαχίνια, πεζούνια άσπρα, αποκλείεται να μην επαίξαν και περτίτζια που ήταν να μας φαν.
Μετά που εκείνο το περιστατικό άρχισε ο κινηματογράφος και εμείς θεατές. Γύρω μας συνέχισε ο πόλεμος και εμείς να παρακολουθούμε καθώς δεν είχαμε και πολύ καλά πόστα και σπάνια κάποια πουλιά έρχονταν κοντά μας αλλά πριν να έρτουν σε εμάς έπρεπε να περάσουν από σαράντα-δώδεκα όπλα ήτε τα επιάνναν ήτε εκλώνναν τζιαι εχάνουνταν. Μέχρι τες 4 και κάτι εγώ απλώς εδίεννα γυρώ του πόστου να είμαι στη σκιά, έπαιζα με τα κλωνούθκια, εμέτρουν τους λυμπούρους, εμίλουν με το Λεύκιο τζιαι ελάλεν μου εκάμαν τες μάτσα, ή τάδε χαρτούτσια έσπαζεν κόκκαλα λαλεί μου τζαι εγώ να ποσκολιούμαι μέχρι να ξανακοντέψει κανένα πουλί, μέχρι εκείνη την στιγμή μου εδώσαν χέρι παραπάνω περτίτζια παρά φάσσες, όσον για τρυγόνια δεν είδα ούτε ένα.
Μετά που εξεκινήσαν ξανά να κινούνται τα πουλιά ήταν που ήρτε το lowlight της ημέρας για μένα, ήρτε μια φάσσα πάνω από εμένα και γύρισα πάλι τον επιλογέα στο *1 που είχα μέσα Vmax 32-5, παίζω το πουλί και το βλέπω να συνεχίζει να πετά, του ρίχνει και ο άλλος της παρεάς και συνεχίζει ακόμα να παέννει, πάει περίπου 1 χμ και διά κάτω όπως την μάππα, άμαναμου λαλώ έδωκεν κάτω, εγώ με ένα πουλί λέω και που τη Λάρνακα μέχρι την Λευκωσία να έπεφτε θα πάω να το πιάσω, έννεν ανάγκη να ταΐζουμε τους αλουπούς τζιαι τες ποντίτζιες. Ξεκινώ να κατέβω μια δόμη, όπως τον πανίβλακα εξέχασα να τσακίσω το όπλο ούτε να το ασφαλίσω, η κούραση, η απογοήτευση ενικήσαν με τζαι εφάνηκε, σαν κατεβαίνω ζαβοπατώ και ξεκινώ να πέφτω, αμέσως προσπαθώ να ασφαλίσω το όπλο άμπα τζιαι εκπυρσοκροτήσει. Έππεσα ελατσίστηκα, έφα τζιαι λίγο χώμα, το όπλο έπαθε σοβαρή ζημιά που τη φατσιά που έφκηκε το κοντάκι που το μηχανισμό σκανδάλης. Δοκίμασα και έκλεισα ξανά το όπλο, άδειο και έριξα τις σκανδάλες ότι δουλεύουν εντάξει, σήμερα θα πάει οπλουργό και ελπίζω να μπορέσει να το ξαναβάλει μέσα χωρίς πρόβλημα. Ε μετά που τούτο εκάλυψα το χιλιόμετρο τζαι ευτυχώς την είδαν τα παιδιά που έππεσε και την βρήκα σχετικά εύκολα, μέχρι να πάω που τούτη την πυρά ούλλη έπηξε που ενομίζαμε εν άλλη, αλλά τα μάτια της ήταν ππυρίλλα και όχι πιεσμένα μέσα και είχε φρέσκο αίμα η πληγή της.
Πλέον η κούραση, η απογοήτευση, η έννοια για το όπλο για μένα και τα άλλα παιδιά ήταν αρκετή, στο τέλος της ημέρας εδυσκολευούμασταν να καταλάβουμε τα σχιελιόνια που τες φάσσες, κατά τες 7 και κάτι εξεκινήσαμε να φύγουμε, πακετάραμε και ήρταμε Λάρνακα, ευτυχώς εμείς δεν επάθαμε τίποτε και τα υλικά αγαθά σάζουνται ή αναπληρώνουνται. Ο Σέργιος και ο μεγάλος της παρέας άρχισαν ήδη να κάνουν σχέδια για την άλλη Κυριακή, που θα βρουν πόστα αφού θα είναι πολύ πιο λίγοι οι κυνηγοί και ξέρω γω, προσωπικά εγώ θα δω πρώτα τι θα γίνει με το όπλο και θα ξεκινήσω για τρυγόνια δαμέ κοντά. Πολλή η ταλαιπωρία παιδιά για μένα, ιδιαίτερα με τούτη τη ζέστη επάθαμε εγκαύματα, για να έβρεις καλό πόστο πρέπει να πάεις 1 μήνα πριν.
Πολλοί οι κυνηγοί την πρώτη Κυριακή και πολλοί οι αμπάλατοι, προσωπικά επειδή πρέπει να αποφεύγω τον ήλιο και δεν πρέπει να μένω άυπνος δεν υπάρχει ξανά περίπτωση να ξαναπάω έτσι καιρό τόσο μακρυά για κυνήγι. Τουλάχιστον αν πάω κοντά και πουλί να μην πιάσω δεν θα έχω μόνο την ταλαιπωρία και τίποτα άλλο. Αν και λέμε η κάρπωση δεν παίζει τόση σημασία και είναι η παρέα και να περάσουμε και να έρτουμε καλά το πιο σημαντικό, σίγουρα κανένας δεν θέλει να τραβήσει τόση ταλαιπωρία και να είναι απλός θεατής, και ο λόγος που οι πιο πολλοί πάνε Πάφο την πρώτη δεν είναι για την παρέα αλλά για την κάρπωση καθώς έχεις παραπάνω πιθανότητες.
Όπως και να χει παιδιά, ακόμα μια εμπειρία για μένα που είμαι εντελώς άπειρος στις φάσσες ιδιαίτερα το καλοκαίρι, να δω τι έχει το όπλο, ελπίζω να μεν θέλει τζιάλλα Γιούρος
, και από εβδομάδας για τρυγόνια με χαρά, πάω να φυλάξω τις 5-6-7άρες και να ξισκονήσω τις 7.5-8-9άρες.
Αποτέλεσμα για την παρέα από την χτεσινή εξόρμηση, 10 φάσσες + 1 αρκοπέζουνο (3+1, 3, 2, 2), εγώ και ο Σέργιος πήραμε από δύο φάσσες, ο Σέργιος την μια με Victory Sporting Nickel 36gr #6, την άλλη με Victory Λιλά 31γρ #6, εγώ την μια φάσσα με Victory Λιλά 31γρ #6 και της άλλης που έππεσε στα τρισανάθεμα της έριξα Olympia Vmax 32-5.
Αυτά από εμάς, έκθεση πάλε, επόνησα το σχιέρι μου, εττίλαρε το keyboard. Καλή σας μέρα.
