Ατυχήματα στο κυνήγι

[marinos.a]

Ανοίγω αυτό το όχι πολύ ευχάριστο θέμα για να ανταλλάξουμε εμπειρίες και να συζητήσουμε το θέμα τον κυνηγητικών ατυχημάτων.

Επιγραμματικά ακούμε από τις ειδήσεις ότι ένας κυνηγός έπαθε αυτό άλλος έπαθε άλλο, αλλά αυτό δεν μας βοηθά σε κάτι ιδιαίτερο.

Αυτό που πρέπει να μιλήσουμε εδώ είναι για τις συνθήκες και τις λεπτομερές ενός ατυχήματος για να δούμε πόσο εύκολα ή δύσκολα συμβαίνουν κάποια ατυχήματα και το τι μπορούμε να διδαχτούμε από αυτά.

Παραδείγματος χάριν, θυμάμαι κάποιο συνάδελφο που μας είπε για ένα ατύχημα πέρσι στη φασσα που ένα παιδί είχε το όπλο πάνω στα πόδια του και κρατούσε ένα κλαδί και το κλαδί χωρίς να το θέλει τράβηξε τη σκανδάλη και έγινε ότι έγινε.

Εγώ όταν το άκουσα ο έβαλα μέσα στο νου μου και από τότε αποτελεί ένα από τους πολλούς κανόνες ασφαλείας που έχω στο μυαλό μου

[FRANCHI]

Μπράβο Μαρίνο, αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά θέματα που έχουν ανοιχτεί μέχρι τώρα. Καλό θα ήταν να αναφερθούν και στιγμές που κινδύνευσε κάποιος με οποιοδήποτε τρόπο στο βουνό

[Γιατρός]

bye

[Anthimos]

Πέρσι ημουν πρωταγωνιστης σ ένα κυνηγετικο ατυχημα!!

Βρεθηκα με μια παρέα σ ενα ποταμο αρκατζια...

Ποια πορεία θ ακολουθησετε ρε κοπελια?? ρωτησα
Μου απαντησαν ..Θα πάμε πάνω όποταν επέλεξα την αντιθετη κατευθυνση

Στο σκάσμα μετα απο 20 μετρα εβγαλε η σκυλα μου πουλια , πηρα 1 και ακολουθησα την κατευθυνση . Μετα απο καμια 100 μετρα πηρα ακομα ενα και αμεσως μετα φερμα σε μια φραγκολινα.(εκαμα δηλαδη καμποσο καρκασιαλλικι)....

Αφου διενησα μια αποσταση 150 μετρα σταμάτησα για ν αξιολογησω την κατασταση και αντιληφθηκα οτι τα παιδια που θα επηγεναν ..πανω.. με ακολουθησαν. Επειδη το σημειο που εστεκα ηταν αρκετα υπερυψωμενο απο την πορεια τους και εμφανες , σταθηκα και περιμενα να περασουν...ο ενας μ εβλεπε καθαρα κι αλλος ηταν χωμενος στη βλάστηση...

Μια αρσενικη φραγκολινα σηκωστηκε ενδιάμεσα μας στα 35 μετρα απο εμενα και 15 μετρα απο αυτους

Την πυροβολησαν με αποτελεσμα ν αρπαξω εγώ 4 σκαγια στα σκοπευτηκα γυαλια , ενα στον καρπό, και ένα στον ωμο.

Συμπερασμα:
Ενημερωνετε τον συντροφό/ους σας αν υπάρχει ανθρωπος ή παρέα απο την αντιθετη κατευθυνση.
Μην εκτελειτε βολές (ακόμα και μακρινες) προς την κατευθυνση που υπάρχουν ανθρωποι ( 1 σκαι αρκει για να φκαλει ματι)
Φορατε ΠΑΝΤΑ σκοπευτικά γυαλια!!!

[andreas78]

Εξαιρετικό το θέμα που άνοιξες Μαρίνο και σε αυτό θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και προληπτικά μέτρα για άλλα, σωματικά προβλήματα που τυχών να μας συμβούν κατά την διάρκεια της πορείας μας, όπως κράμπες, υπογλυκαιμία, ζαλάδες και άλλα που είτε είμαστε προετοιμασμένοι για μεγάλες πορείες είτε όχι μπορούν να συμβούν στον οποιοδήποτε και πολλές φορές αυτά γίνονται αιτίες για σοβαρές πτώσεις αν είμαστε σε απόκρημνα μέρη.

[Γιατρός]

Τα πιο σημαντικά απόλα εκτός από την πρόληψη ατυχημάτων είναι όντως η υπογλυκαιμία και η αφυδάτωση ειδικά με τον καιρό μας
Επίσης να καταλαμβαίνετε πότε οι ενδορφίνες σας παίζουν παιχνίδια

[marinos.a]

Επίσης να καταλαμβαίνετε πότε οι ενδορφίνες σας παίζουν παιχνίδια

πότε οι ενδορφίνες μας παίζουν παιγνίδια;

[Γιατρός]

Επίσης να καταλαμβαίνετε πότε οι ενδορφίνες σας παίζουν παιχνίδια

πότε οι ενδορφίνες μας παίζουν παιγνίδια;

στο κυνήγι Μαρίνο μου είναι η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων μας και το 'πέταγμα' σε άλλο κόσμο που μπορεί να σε φέρει σε δύσκολη θέση/αδιέξοδο .Οι ενδορφίνες είναι όπως στο ναρκωτικό επομένως ....
Σήμερα είναι το νο1 high


copy/ paste

Οι ενδορφίνες είναι μία από τις 3 κύριες ομάδες ενδογενών οπιοειδών που παράγονται στον εγκέφαλο, με αντιπροσωπευτικότερη τη β-ενδορφίνη, που έχει την ισχυρότερη αναλγητική δράση.

Χαρακτηρίζονται παγκοσμίως σαν οι ορμόνες anti-stress και φυσικής αναλγησίας.

Συνδεόμενες με ειδικούς νευροϋποδοχές μπλοκάρουν το μήνυμα του πόνου στο νευρικό σύστημα χωρίς όμως να μπορούν να δρουν απεριόριστα αφού ο οργανισμός παράγει και ένζυμα (ενδορφινάσες) που μπλοκάρουν τη δράση των ενδορφινών, λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι υποφέρουν όλο και περισσότερο από πόνους καθώς γερνάνε.

Οι ενδορφίνες όταν παράγονται σε μεγάλες ποσότητες και διαρκώς, καθιστούν πολλά όργανα του ανθρώπου υγιέστερα και γι’ αυτό χαρακτηρίζονται ως το πολυτιμότερο δώρο του θεού στον άνθρωπο.

Οι ενδορφίνες ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα σε καταστάσεις stress και βοηθούν στην καλύτερη κυκλοφορία του αίματος. Επίσης, έχουν αντιγηραντική δράση και βελτιώνουν την μνήμη, διατηρώντας τα εγκεφαλικά κύτταρα νέα και υγιή και συνεισφέροντας έτσι στη διατήρηση αρμονικών σχέσεων μεταξύ συναδέλφων και στην δημιουργική και με μεγαλύτερη διάρκεια σκέψη.

Οι κύριες δράσεις όμως των ενδορφινών είναι η μείωση του stress και η αναλγησία. Αρκεί ν’ αναφερθεί ότι οι ενδορφίνες έχουν 20-50 φορές ισχυρότερη αναλγητική δράση από τη μορφίνη. Δυστυχώς, όμως, οι ενδορφίνες δεν ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθούν αυτούσιες για αναλγησία, είτε γιατί μερικές φορές είναι πολύ επικίνδυνο. Συστήνεται σε άτομα με έντονα στρεσσογόνο ζωή και βαριές υπευθυνότητες, σε κατάθλιψη, σε εμμηνόπαυση και γήρανση, σε έντονη πνευματική άσκηση, σε δυσμηνόρροια και σε έντονους αρθριτικούς πόνους. Δεν προκαλεί εξάρτηση και δρα 3-4 εβδομάδες και μετά τη διακοπή του. Συνοπτικά, μπορούμε να πούμε ότι οι ενδορφίνες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού μας και τη ψυχολογική μας κατάσταση. Ακόμη, όμως, έχουμε πολύ δρόμο μέχρι να γνωρίζουμε απόλυτα οτιδήποτε αφορά τις ενδορφίνες γιατί σίγουρα υπάρχουν ακόμα άγνωστες πλευρές γι’ αυτές.

Μειώνοντας, όμως, τον πόνο, το stress και όλα όσα προαναφέραμε συνεισφέρουν άμεσα στην ευφορία του οργανισμού, κάνοντας μας ευτυχισμένους. Η επιστήμη προχωράει γρήγορα η ανάλυση της εγκεφαλικής λειτουργίας είναι γεγονός και σίγουρα γι’ αυτήν υπάρχουν διαδικασίες που οδηγούν στην ευτυχία, τη χαρά και την καλή διάθεση. Επίσης, σίγουρο είναι ότι οι ενδορφίνες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι αυτών των διαδικασιών. Η ευτυχία, λοιπόν, είναι πολύ κοντά μας. Μεταδίδεται με κάποιον μηχανισμό πιθανόν; Είναι κληρονομική; Είναι στο DNA; Είναι μόνο θέμα περιβάλλοντος; Είναι όλα αυτά και πολλά ακόμα που θα γνωρίσουμε στο μέλλον. Οι ενδορφίνες όμως συντελούν άμεσα στην ευτυχία μας αρκεί να καταλαβαίνουμε έγκαιρα πότε είμαστε ευτυχισμένοι και όχι να ψάχνουμε συνέχεια αν είμαστε πιο ευτυχισμένοι από τον διπλανό μας.

O εθισμός ακόμα και του κυνηγιού με το περπάτημα σε ανώμαλο έδαφος κτλ
Μην ξεχνάτε ότι Hikers = άτομα με βάρος πάνω τους που κάνουν μία Α απόσταση σε ανώμαλο έδαφος = και το κυνήγι έτσι είναι έχουν βρεθεί σε εργομετρίες να έχουν φυσική κατάσταση καλύτερη από αθλήτές με τακτική προπόνηση (προσπάθειες για ένταξη σε επίσημα αγωνίσματα)

copy/paste

Ολοι οι αθλητές έχουν ακούσει για την «ευφορία του δρομέα», οι περισσότεροι πιστεύουν ότι υπάρχει και πολλοί ισχυρίζονται ότι την έχουν νιώσει. Ωστόσο, επί χρόνια, οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να επαληθεύσουν την ύπαρξή της, αφού αδυνατούσαν να την αποδείξουν πειραματικά. Αναζήτηση αιτίων Κι όμως… Πολλοί δρομείς επέμεναν ότι ένιωθαν τόσο καλά όταν αθλούνταν που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι είχαν πάρει κάποιο φάρμακο. Αραγε η ευφορία που ένιωθαν ήταν αληθινή ή μήπως επρόκειτο για παραίσθηση; Ακόμα, όμως, κι αν ήταν πραγματική, ποιο ήταν το αίτιο που την προκαλούσε; Κάποιοι υποστήριζαν ότι ένιωθαν ηρεμία και κάποιες φορές ευφορία, στους δρόμους μεγάλων αποστάσεων. Πολλοί, επίσης, υποστήριζαν ότι ένιωσαν ευφορία μόνο όταν έφτασαν στα πρόθυρα της λιποθυμίας από την κούραση και την προσπάθεια, όπως λόγου χάρη μετά από δρόμο πέντε χιλιομέτρων. Οπως λένε οι ειδικοί η ευφορία των δρομέων κατά πάσα πιθανότητα οφείλεται σε βιοχημική μεταβολή στον εγκέφαλο, που προκαλείται από τη σωματική άσκηση. Οι ενδορφίνες, τα φυσικά οπιοειδή του οργανισμού, που απελευθερώνονται μπορούν να αλλάξουν τη διάθεση του δρομέα. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι η θεωρία αυτή δεν μπορεί να επαληθευτεί πειραματικά. Βέβαια, οι ερευνητές μπορούν να ανιχνεύσουν τις ενδορφίνες στο αίμα των αθλητών αλλά αυτές οφείλονταν σε αντίδραση στο στρες και δεν ήταν δυνατό να περάσουν από το αίμα στον εγκέφαλο και έτσι δεν μπορεί να ευθύνονται για τη βελτίωση της διάθεσης των αθλητών. Τώρα τα πράγματα αλλάζουν. Ερευνητές στη Γερμανία υποστηρίζουν, όπως γράφει η επιθεώρηση Celebral Cortex ότι η «λαϊκή πεποίθηση» περί ευτυχίας του δρομέα είναι πράγματι ορθή. Το τρέξιμο προκαλεί την απελευθέρωση ενδορφινών στον εγκέφαλο. Τόσο για τους αθλητές όσο και για όσους αγαπούν υπερβολικά τον καναπέ τους τα αποτελέσματα ανοίγουν ένα καινούργιο κεφάλαιο στην «επιστήμη της άσκησης» αποδεικνύοντας ότι είναι δυνατόν να προσδιοριστεί και να μετρηθεί η ευφορία των δρομέων και να βρεθούν τα αίτιά της. Κατά συνέπεια γεμίζει ελπίδες όσους αν και δεν αγαπούν πολύ τη γυμναστική, αθλούνται. Ο συντονιστής της πρόσφατης έρευνας, δρ Χένιγκ Μπέκερ του πανεπιστημίου της Βόννης λέει ότι εμπνεύστηκε την ιδέα δοκιμής της θεωρίας των ενδορφινών όταν διαπίστωσε ότι μπορούσε να εφαρμόσει τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσε και για τη μελέτη του πόνου. Εφάρμοσε τη μέθοδο της τομογραφίας με εκπομπή ποζιτρονίων (PET Scan) μαζί με νέα χημικά που αποκαλύπτουν τις ενδορφίνες στον εγκέφαλο. Αν οι τομογραφίες έδειχναν ότι οι ενδορφίνες παράγονταν και παρέμεναν σε περιοχές του εγκεφάλου που διαχειρίζονταν τη διάθεση, είχε αποδειχθεί η υπόθεση του «ευτυχισμένου δρομέα». Ο δρ Μπέκερ και οι συνεργάτες του ζήτησαν από δέκα δρομείς μεγάλων αποστάσεων να συμμετάσχουν σε ένα πείραμα για τη μελέτη των υποδοχέων οπιοειδών στον εγκέφαλο. Ομως, οι δρομείς δεν γνώριζαν τι ακριβώς αναζητούσαν οι ερευνητές, δηλαδή, ότι ήθελαν να καταγράψουν την έκκριση ενδορφινών και την ευφορία του δρομέα. Μελέτη και για πόνο Οπως έδειξαν τα πειράματα οι ενδορφίνες που παρήχθησαν κατά τη διάρκεια του δρόμου παρέμειναν σε περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονταν με τα συναισθήματα και κυρίως στην υπερμεσολώβιο έλικα και την προμετωπιαία περιοχή. Και οι δύο, εξηγεί ο δρ Μπέκερ, δραστηριοποιούνται όταν οι άνθρωποι είναι ερωτευμένοι ή ακούν την αγαπημένη τους μουσική. Επίσης, σε επόμενη μελέτη οι ερευνητές θέλησαν να δουν κατά πόσο η γυμναστική επηρεάζει και την αντίληψη του πόνου. «Διαπιστώσαμε ότι οι δρομείς έχουν αυξημένη αντοχή στον πόνο», λένε, γεγονός που εξηγεί γιατί κάποιες φορές παρότι οι δρομείς υφίστανται κατάγματα ή ακόμα και καρδιακή προσβολή εξακολουθούν να τρέχουν. Άρθρο από http://news.kathimerini.gr

[tsitsios]

φιλοι μου..
ποτε μα ποτε μην πατε μονοι στο κυνηγι...πολλα μπορουν να συμβουν.
1996 εξοπμησαμε με την παρεα μου για τζικλεσ στα μεσα φεβρουαριου στην περιοχη αντενα της διερονας. το προηγουμενο βραδυ ειχε βρεξη και ο σειττανησ με σουξουλησε και εβαλα ποδινες αντι αρβυλα/μποτες...τοτε δεν ειχαμε αδιαβροχες και αν υπυρχαν το κοστος απαγορευτικο για τους πολλους. Το αποτελεσμα σε μια προσπαθεια να περασω ενα ρυακι σχετικα πολυ πολυ μικρο γλυστρισα και αποκτισα μια περιουσια..... 18 ωιδεσ απο καταγμα περονης και 3 βιδες στον αστραγαλλο. Αν ειμουν μονος δεν θα εωαινα ποτε απο εκει μεσα γιατι οθτε τα κινητα ειχαν σημα. Το ευχαριστο στη ολη υποθεση το οπλο το ειχα ανοικτο και απεφυγα τα χειροτερα.
Φιλοι μου η ασφαλεια ειναι πανω απο ολα. Μην παιζεται με την ζωη σαε για ενα κομματακι κρεας.

[virtualgreek]

Όντως καλό το θέμα.

Δεν μπορώ να τονίζω πόσο σημαντικό είναι να προσέχουμε, όχι μόνο από τους υπόλοιπους κυνηγούς, αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Γλιστρήματα, παραπατήματα κλπ προκαλούν τραυματισμούς οι οποίοι μας απομακρύνουν από το αγαπημένο μας άθλημα για το υπόλοιπο της κυνηγετικής περιόδου, αλλά στοιχίζουν πολύ περισσότερο με την πάροδο των χρόνων.

Πριν μία δεκαετία περίπου γλίστρησα σε βρεγμένο βράχο. Έπεσα επί τόπου γονατιστός. Είμουν ζεστός και δεν ένοιωσα πόνο. Μέχρι το βράδυ, το γόνατο μου έγινε καρπούζι. Σπασμένη επιγονατίδα και ρήξη μηνίσκου. Δέκα χρόνια αργότερα μετά από έντονη παγανιά, οι πόνοι επανέρχονται.

Πέρυσι, μετά από έντονη βροχόπτωση σε ορεινή περιοχή της Λεμεσού, υποχώρησε η δόμη στην οποία στεκόμουν. Κατρακύλησα ακόμη 2 δόμες. Αποτέλεσμα, εξάρθρωση ώμου και κάταγμα στον ώμο. Ένα χρόνο αργότερα και μετά από μακράς διαρκείας φυσιοθεραπεία, τα νέα του ορθοπεδικού είναι ότι ο ώμος δεν επανήλθε και δεν θα γίνει ποτέ όπως ήταν.

Μακρύα από τα σκοπευτήρια, και με ελαφρύ όπλο στο χέρι μέχρι να νοιώσω καλύτερα.

Το χειρότερο όμως είναι ότι μου έχει δημιουργηθεί υψοφοβία, και δεν μπορώ να κάνω τις παγανίες που έκανα παλιά σε απόκρημνα μέρη. Ο χρόνος θα δείξει.

Να θυμάστε τα λόγια της μάνας σας που σας έλεγε όταν είσασταν μικροί "Γιέ μου να προσέχεις!!"

Σ. Μακρής