demetris-demetriou έγραψε:Επειδή δεν ασχολήθηκα με σκοπευτήρια παρά ελάχιστες φορες που τα επισκεύτηκα να δοκιμάσω μπόρει καποιος γνώστης να με ενημερώσει τις διαφορές π.χ TRAP - SKEET - SPORTING ? Ευχαριστώ
Αγαπητοί φίλοι σας χαιρετώ.
Κάθε αγώνισμα έχει την τεχνική του και τον βαθμό δυσκολίας του. Όπως προαναφέρθηκε, το Σπόρτινγκ σου δίνει την ευκαιρία να κτυπάς δίσκους που προσομοιάζουν κυνηγετικές βολές. Το Σκητ έχει δύο μηχανές και ρίχνουν από ένα ή και τους δύο δίσκους σε μια προκαθορισμένη πορεία. Στο Τραπ οι δίσκοι απομακρύνονται από σένα σε διάφορες γωνίες, ύψος και ταχύτητες.
Εμπειρικά ομιλώντας, το κάθε άθλημα έχει τον δικό του βαθμό δυσκολίας και τεχνική. Το Σπόρτινγκ θέλει ψυχραιμία και σωστή προσκόπευση. Το Σκήτ θέλει σβελτάδα, ευκινησία και τέμπο. Το Τραπ θέλει πολλή συγκέντρωση, κενό μυαλό και σωστή αντίδραση στο ξάφνιασμα του δίσκου μιάς και δεν ξέρεις ποιός δίσκος θα βγεί. Και για τα τρία αγωνίσματα η επιτυχία συνάδει με την σκληρή δουλειά, σωστή προπόνηση στο σπίτι, προπόνηση στο σκοπευτήριο, καθοδήγηση από έμπειρα άτομα/προπονητή και το σωστό κοντάκι.
Ο πάρακάτω σύνδεσμος από την ιστοσελίδα της Berreta Hellas έχει περισσότερες πληροφορίες για τα διάφορα αθλήματα πύλινου στόχου.
http://www.beretta.gr/index.php?option= ... 57&lang=el
Όσο αφορά το αρχικό άρθρο, επιτρέψτε μου να διαφωνήσω με τον συγγραφέα. Το Σκητ δεν σε κάνει καλύτερο κυνηγό. Σε κάνει γρηγορότερο σε μερικά είδη βολών. Όπως π.χ μια τσίχλα που περνά από απόσταση βολήςμε μεγάλη ταχύτητα και σε κάποιο χαμηλό ύψος. Το ίδιο και σε τρυγόνια/περδίκια που περνούν από απόσταση βολής σε χαμηλό ύψος με μεγάλη ταχύτητα. Ο αθλητής του Σκητ μαθαίνει να αντιδρά σωστά και γρήγορα και να πυροβολεί γρήγορα με κάποιο ρυθμό/τέμπο. Σε κυνήγι Φάσσας όπου τα πουλιά πετούν σε κάποιο ψηλό υψόμετρο χρειάζεται σωστή εκτίμηση της απόστασης, ψυχραιμία και σωστή προσκόπευση. Κάτι το οποίο δεν ισχύει στο άθλημα του Σκητ.
Θα έλεγα ότι το άθλημα του Σπορτινγκ είναι το πιο κοντινό στο κυνήγι παρά οποιοδήποτε άλλο άθλημα. Και η διαφορά ενός σκοπευτή και ενός κυνηγού δεν είναι ό αριθμός των δίσκων που σπάζει αλλά ο αριθμός των ωρών που αφιερώνει ο σκοπευτής στην προπόνηση και ειδικά στην προπόνηση στο σπίτι. Είναι ο αριθμός των επαναλαμβανόμενων επωμίσεων και ντουφεκιών που κάνει τον σκοπευτή να διαφέρει. Είναι η τριβή με το θέμα 2-3 φορές την εβδομάδα, και οι πολλές ντουφεκίες σε δίσκους ολόχρονα που κάνουν την διαφορά, και όχι η μερικές ντουφεκιές στο κυνήγι για μερικές μέρες μόνο.
Ο σκοπευτής με την εμπειρία που αποκτά με την πάροδο του χρόνου μαθαίνει να αντιδρά σωστά σε περίπτωση που ο δίσκος πιάσει αέρα και ψηλώσει η χαμηλώσει. Ο δε κυνηγός, όταν το πουλί κάνει ένα απότομο ελιγμό π.χ προς τα κάτω ψάχνει να το βρει που πήγε.
Όσο άριστος σκοπευτής και εάν είναι κάποιος αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άριστος σκοπευτής και στο κυνήγι. Ο δίσκος δεν αυξάνει ταχύτητα απότομα ούτε αλλάζει πορεία, και κανένας σκύλος δεν τον τρέχει από πίσω. Το θήραμα είναι απρόβλεπτο στην προσπάθεια του να επιβιώσει και να ξεφύγει από τους διώκτες του.
Σ. Μακρής