Κυπριακή ποίηση και τσιαττιστά

[marinos.a]

απο οτι φαίνεται οι 'συνοπαρτσια' μας είναι απο τις τελευταίες που απόμειναν να εκτιμούν και να αγαπούν την κυπριακή παράδοση και περνώντας αφορμή απο τις σπουδαίες τραουθκιες που πέφτουν στο ΄διπλανό' θέμα είπα να ανοίξω αυτο το θεμα για να διασώσουμε και να μοιραστούμε κάποια τσιατιστα ή ποιήματα του τόπου μας.

Κλασσικό παράδειγμα ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΡΝΕΡΑΣ

Ε, ΑΔΡΩΠΕ

Ε άδρωπε πού μασ εσαι ν αρπάξεις, να στοιβάσεις,
την γην να κάμεις μάλιν σου, τον κόσμον ν αγκαλιάσεις.
Σάν έρκεσαι, χαρρεύκεσαι τόν κόσμον εννά φάεις,
μμά πάλε πίσω νηστικός, σάν ηρτες, εννά πάεις
Τρεις εν οι μέρες σου που ζιείς στη γην τζιαί βασιλεύκεις
τη μια μωρόν, στες δκυό σαι νιος, στες τρεις γερνάς τζιαί φεύκεις.
Με βασιλιάς κρατίζει σε στη γη με δκιακονίτης,
σήμερον είσαι ζωντανός, αύριο μακαρίτης.
Γιατί τά θέλεις τά πολλά τζιαί τυραννιέσαι κόμα,
αφου ννά μείνουν γέρημα τζ΄εσού μνιά φούχτα χώμα
τζ΄αί τυραννιέσαι τζ΄έν έσ εις με νεπαμόν με πνάσμαν;
Ο άδρωπος έν τρώ την γην, η γη τρώει το πλάσμαν!
Τζ΄όσα τζ΄άν κάμεις, άδρωπε, στην γην τζ΄όσα κερτίσεις,
μιτά σου έντζ΄ε παίρνεις τα, δαπάνω ννα τα φήσεις,
να λιούν, να στάσσουν, να σκορπούν μές στου βορκά το ρέμαν,
γιατ΄έντζ΄έν άλλον τίποτε, παρά φκιασμένον ψέμαν.
Ψέμαν τζ΄εσού πά ΄σ τούντην γη τζ΄αί ψέμαν τζ οι δουλειές σου,
σαν τα φτερά στον άνεμον, μαθκιούν, σκορπούν τζ αι ρέσσουν.
Έτσι να πεις, ως πον πορνόν, μεν μείνεις να νυχτ'ωσει,
γιατ ύστερα ν΄άδύνατον για σέν να ξημερώσει.
Εν που την ώραν πόρκεσαι, ώς τόν τζ αιρόν που φεύκεις.
θωρείς που πεθανίσκουσιν τζ αι πάλ εσόν πιστεύκεις;
Τζ αί μάσ εσαι, σκοτώννεσαι, τζ εί χάλασε, δά χτίσε,
μα στάθης τζ αί καμνιάν φοράν τζ εσκέφτηκες πκοιός είσαι;
Σάν έναν φύλλον τού δεντρού που σσ ειέται όπως πρέπει
τζ άξυπα ππέφτει πά στην γην τζ αι λλίον λλίον σέπει,
έτσι τζ εσέν το ίδιον η ψεύτιτζ η η ζωή σου,
έρκεσαι, φεύκεις, χάννεσαι τζ ούτε στην γην πώς ήσουν.

[nature]

Μπράβο ρε φίλε, μόνο να το κρατήσουμε με παραδοσιακά κυπριακά και τσιατιστά.

"Του Άη Γιωρκού" κυπριακό παραδοσιακό.

http://www.youtube.com/watch?v=TawhQ6yt ... re=related

[LOUIS SETTER]

ΤΑ ΜΑΝΙΤΑΡΚΑ ΚΟΤΣΙΗΝΑ ΤΖΙ ΑΓΡΕΛΙΑ ΣΤΟ ΤΗΑΝΙ
ΕΣΠΑΣΑ ΜΕΣΑ ΤΡΙΑ ΑΥΚΑ ΤΖΙΑΙ ΓΙΝΑΝ ΜΑΝΙ ΜΑΝΙ
ΑΝΟΙΞΑ ΤΗΝ ΠΟΤΣΟΥΑΝ ΜΟΥ ΖΙΒΑΝΑ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΜΑ
ΗΡΘΕ ΤΖΙ Ο RAI ΠΟΥ ΠΟΔΑ ΤΖΙΑΙ ΦΑΜΕΝ ΤΑ ΑΝΤΑΜΑ

ΗΤΑΝ ΩΡΑΙΑ ΡΕ ΠΑΙΘΚΙΑ ΑΧ ΤΖΙΑΙ ΝΑ ΕΙΣΙΕΝ ΤΖΙ ΑΛΛΑ
ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΤΟΥΤΟΝ ΠΟΥ ΛΑΛΟΥΝ ΠΟΥ ΤΟΥ ΡΑΝΟΥ ΤΟ ΜΑΝΝΑ
ΕΛΑΤΕ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ ΤΖΙΗΚΛΕΣ ΠΟΥ ΝΑ ΘΚΙΑΒΟΥΜΕΝ
ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕΝ ΠΟΥ ΜΙΑΝ ΣΙΕΡΚΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΣΚΟΛΙΣΤΟΥΜΕΝ

ΑΛΛΟΙ ΛΑΛΟΥΣΙΝ ΛΕΜΕΣΟ ΤΖΙΑΙ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΣΑΡΑΝΤΙ
ΕΠΙΑΣΑΝ ΜΑΣ ΣΤΟ ΔΟΥΛΕΜΜΑ ΣΦΑΖΟΥΝ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΝΤΙ
ΕΝΥΣΤΑΞΑ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΑ ΜΜΑΘΚΙΑ ΜΟΥ ΒΑΩΝΝΩ
ΑΥΡΙΟ ΣΤΟ ΠΟΦΥΣΗΜΑ ΠΕΡΚΙ ΕΝ ΚΑΛΛΙΚΩΝΝΩ

[marinos.a]

Τζαι πώς να πνασω ρε παιθκια τζαι πως εννα κουρκαρω
Αφού πορνον θενά σφυρούν τζαι γιωνη εν θα πάω
Τζικλα ποτζι τικλα ποδα τζικλα τζαι μεσ τη μεση
Τζαι γιω στο δρομο για δουλειά, σαν τη δουλειά έν εσιει
Γιατί να μεν ήμουν τζαι γιω τζιαμε σ’ένα χωρκουι
Τζαι να φκαλλα το ζήσε μου που ένα περβολουι
Να μεν είμαι ολομερής μες του γραφείου τους τοίχους
Πας στο βουνό να καθουμε τζαι να τσιαττιζω στοίχους

['petros']

Που κάτω στην τριανταφυλλιά

Που κάτω στην τριανταφυλιάν
μια πέρτικά ΄χτισεν φουλιάν.
Μπαίννει τζαι βκαίννει τζαι γεννά
πασαλλοϊτικα αβκά.
Τζαι λάμνει τα φτερούδκια της
τζαι τα γαλατερούδκια της
τζαι ππέφτουν τα τριαντάφυλλα
τζαι τ΄ άσπρα εξηντάφυλλα.
Τζι΄ οι λυερές τα πιάννουσιν
στον κόρφον τους τα βάλλουσιν
τζι΄ αννοίουσιν παρπατησιάν
τζαι παίρνουν τα στην νεκκλησιάν.
Πρώτα ραντίζουν τους Αγιούς
τζι΄ ύστερα τους πνευματικούς
τζ΄ ύστερα νύφφην τζαι γαμπρόν
τζαι πεθθεράν τζαι πεθθερόν.

[Breda Pegaso]

Εσέναν η αγάπη σου – Κώστας Μόντης

Εσέναν η αγάπη σου εν πλάτανος λυσσιάρης
που χάρος εν τον καταλύει
την μιαν ημέρα κόφκεις τον,
την άλλη νασου τον πολυεί.
Εμέναν η αγάπη μου εν’ τζέδρος αππωμένος,
που μιαν φοράν εβλάστησεν
τζ’ όσον τζιαι να βάστα
άμα τον κόψεις γέρημος μεινίσκει τζιαι καμένος
τζ’ εν ιξαναβλαστά.