ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΑΣ ΒΗΜΑΤΑ ΣΑΝ ΚΥΝΗΓΟΙ!!!

[nike powder]

Το κυνηγι ειναι μικροβιο ειναι η αρωστια μασ ειτε το εχεις ειτε οχι αυτο δεν μπορουν να καταλαβουν οι πολοι σημερα οπλοφοροι και κρεατοσυλλεχτες που τους βλεπεις και αηδιαζεις.

[SOLON-FAIR ΤΕΑΜ]

Πραγματικα πολυ ωραιες οι ιστοριες σας φιλοι μου...μακαρι να μας δινει ο θεος δυναμη ωστε να μπορεσουμε να χαρουμε την αγαπημενη μας δραστηριοτητα οσο γινετε περισσοτερο!

[sotiris!129]

τι να πρωτογραψω ... που αν με εβλεπα μπροστα μου θα μου διουν 2 ζεφκαρκα πατσους !!!
που οπου την μαλακια πρωτος ... ρεχτα περτιζια non stop , μηχανακια της ζικλας , τσακρες κτλ
σεβασμος πρως το θηραμα 0 !
τουλαχιστο μεγαλωνοντας και βλεποντας πισω μου αυτες τες φωτογραφιες μπορω να εχω ενα μετρο συγκρισης και να μπορω να πω που ημουν που ειμαι και που θελω να καταληξω !

Δεν λεω ωραιες εποχες με την σφεντονα παντα στην πουγκαν , μετα οταν κερδησα το πρωτο μου οπλο ενα μονοκανο φλοπερ που καρτερουσα τες ζικλες να κατσουν πας την συζιαν (που το μηχανουι) για να παιξω !
Αργοτερα οταν με επερνε ο πατερας στον Κορνο στα ρεχτα περτιζια με ενα οπλο και οι 2 (οσπου εκουτσιας εκρατας το οπλο μολις εκαληκωνες αλλασε χερια το οπλο!) ημουν δεν ημουν 16 χρονον 500 γρ πουλι να ερκετε πανω σου και να κρατας ενα 5-5 laurona skeet που να παει??? αιστε τωρα τους μαστρους που σου λαλουν "εβαλα του ενα λεοφοριο και ερκετουν με 10045600 χιλιομετρα κτλ ποιο ευκολο παιξημο που τον περτικο τον ρεχτο δεν εχει )

περασαν τα χρονια γρηγορα ... οι καλητεροι κυνηγοτοποι εγιναν κατοικημενες περιοχες και τα καλητερα ποστα εγιναν παρκα με δρομους και σπιτια !

[Laurona]

Υπεροχο θεμα.
Με πολυ μεγαλο νοημα στο οποιο θα αναφερθω εγω.
Αν εγραφα θα ηταν κατι σαν τον Αντρεα αλλα με πολυ περισοτερες λεπτομεριες.
Θα πω για οταν γεννηθηκε ο γιος μου.
Σαββατο παραμονη της πρωτης εξορμησης μετακομισα σπιτι μου.
Η μανα μου με το τζιρη μου εβαλαν στοιχημα κρυφα.
Ο ενας οτι θα στραφω νυκτα οπως παντα ο αλλος μεσημερι για να δω το μωρό.
Οταν μπηκα σπιτι γυρω στις δυο εμειναν ολοι με το στομα ανοικτο.
Αυτο τραβουσε ομως η καρκια μου.
Να παω σπίτι να χαρω το σπογευμα με το γιο μου.
Το κυνηγι γαλουχιζει τους νεαρους.
Τους μαθαίνει μεσω τον δασκαλων τους σεβασμό.
Προτεραιιτητες.
Ηθικούς φραγμους.
Καλοί βαθμοι για νσ πας κυνηγι.
Οχι ξενυκτι για να πας κυνηγι.
Οχι μαλακιες για να πας κυνηγι.
Οχι παρανομιες γθα να σε στην παρέα.
Οχι επικίνδυνα παιξιματσ για να μεινεις σε συτην.
Οχι ανταγωνισμους για να αξίζεις αυτήν.

Μεσα σπο το κυνηγι μαθαμε να είμαστε κ σωστα μελη στην κοινωνια.

Αυτο που δεν θα καταλάβουν ποτε οσοι δεν το επραξαν.

Το κυνηγι οδηγα την ιδια μας τημ ζωη στο υποσυνειδητο μας.
Εγω αφησα την ιατρικη γιαυτό.
Δεν εφυγα γθα σπουδές στο εξωτερικό γιαυτό.

Το κυνηγι ειναι πραγματικα βιολογικη αναγκη για μας.
Κ ξεχωριζεις τον κυνηγο για ολα αυτά.
Πουθενα δεν εγραψα την καρπωση η την ποσότητα.
Καλοδεχουμενα κ οπψςδηποτε επιθυμητα.
Αλλα δεν μας εκαναν αυτά κυνηγους.

Γιαυτό παντα ξεχωρίζω τους κυνηγους απο τους κρεατοσυλλεκτες κ ειμαι κάθετος σε αυτο.

Δεν σε κανει κυνηγο το οπλο πογ κρατάς.
Σε κανει κυνηγο το πως υο κρατας που το γυριζεις...ποσο το σεβεσε....πόσο σεβεσε το θηραμα μπροστα του η τον συγκηνηγο σου.

Το κυνηγι είναι σχολειο .....για οσους το φοιτησαν κ το φοιτουν.

[B725 Sporting]

Σε πολλά ποστ που εγράψετε για τον τζιήρη σας κοπέλια, τζαι θυμούμε χαρακτηριστικά τον φίλο baikal, εγεμώσαν τα μάθκια μου...

Εγώ θυμούμαι τον τζιήρη μου να ζώνετε την σινακλίκα γεμάτη χαρτούτσιες τζαι να φεύκει που σπίτι. Εγιώ πας την πόρτα- "πάρμε μαζί σου άπα" και ακολουθούσε το γνωστό σε όλους- "εισαι μιτσής ακόμα". Πρέεπει να είμουν 4-5 χρονών.
Μιαν άλλη φορά, επίεν στες τρασιήλες, κάπου 400-500μ που το σπίτι μας. Αντα τζαι ξυπνώ τζαι θορώ τον που το παράθυρο, κόφκω ένα βούρος με τες παντοφλούες τζαι τες πυζαμούες!!! Άλλος εγιώ, ρόκολος, έν άλλαξα πριν να πάω. Έν ήταν τα χωράφκια γεμάτα νερό τζαι εγίνηκα γέριμος ;;!!
Τρασιήλες την πρώτη φορά που ήταν να πάω μαζί του, έν έκλεισα μάτι πύλλη νύχτα. Εγέμωνα, ευκαίρωνα το σινακλίκι μου ούλλη νύχτα. Οι πως 10 χρονών ήταν να κρατάς όπλο, αλλά για να έχεις πάνω σου τζαι να του γεμώνεις !! Βούρος μες τα σπερμένα, τζαι να φωνάζει ο άνθρωπος δίπλα
Μια φορά επίαμε στα τρυγόνια τζαι δέν είχε πουλιά. Εξεκίνησε τζαι έπαιζε στρούφους να κάμω χαρά. "Πάμε να πιούμε τσάι" λαλεί μου. "Φύαμεν" λαλώ του, τζαι εκράτουν τζαι καμιά 10αρκά στρούφους στον περυικοδέτη σαν εφεύκαμε ξιξι πούπάνω μας γυρίζει ο τζίρης μου τάκκα τούκκου 2 χρυσά καλλίτσια επίασιν τα τρυόνια. "Έμεινε μας το τσάι" λαλώ του. Εφύρτικε που τα γέλια.
Για ένα διάστημα που τα 12-13 ως τα 15-16 εν εγύρεφκα το τζινήν. Επάενεν ο τζίρης μου, εσιέρουμουν με το θήραμα που έφερνε αλλά κόγω σχολείου και προπονήσεων έκοφκα πίσω + ότι εφοάτουν να με πέρνει με τούντους ταλιμπάν. Ε κάπου στην 2α λυκείου, λαλεί μου " εν να πάμε στην φάσσα την πρώτη κυριακή. Να πάεις να τες σωρέφκεις του θείου σου που πέζει πολλές". Επίαμεν κοπέλλια, πρώτη μου κυριακή, εκδρομή με την οικογένεια για αναγνωρίσεις και φαγοπότι απο την παρασκευή. (Ένεν για αυτό που όσα τζαι να πέξεις πάντα πεθυμάς τον τόπο σου ; Τζαι εγώ όπως τον άλλο φίλο μετά το στρατό πάω αγγλία τζαι ενάρτω κάτω Κύπρο το ΠΣΚ του τζινιού! Για την παρέα τζαι την οικογένεια..!!) έρκετε η κυριακή, εγώ βουρκάτωρας τζαι ο θείος να μαθένει τα μυστικά της φάσσας. Έκτοτε το αγαπημένο μου θύραμα!!
Ε επεράσαν τα χρόνια, λαλώ του τζίηρη μου το καλοτζαίρι της 2ας λυκείου "εν να πάω δουλειά, όσα φκάλω να μου πιντώσεις να πιάσω όπλο". "Εντάξει" λαλει μου. Εν τα έφα ούλλα τζαι έν μου έμεινε ευρώ; Να μεν πολυλογώ, να μπώ στο ζουμί, επίεν τζαι αγόρασε μου το όπλο που έθελα, τζαι λαλώ του "καλά ρε παπά ήντα επείες τζαι έδωκες 2000€ μόνος σου; Ήταν να το πιάμε που μισό". Λαλεί μου... "Έτο έπια το μόνος μου για να θυμάστε κάποτε τον τζιήρη σας". Κάτζελλο εγώ. Φίλε baikal νομίζω καταλάβεις με όπως τζαι οι άλλοι. Ο παπάς μου εν ενζωή τζαι προσπαθώ να απολαμβάνω όσο μπορώ κυνήγια μαζί του... Γιατί κάποτε όπως εν φυσικό που τον θεό, εν να πιάνουμε το σιερικό τζαι να τον θυμούμαστε...

[BAIKAL TEAM]

Σε πολλά ποστ που εγράψετε για τον τζιήρη σας κοπέλια, τζαι θυμούμε χαρακτηριστικά τον φίλο baikal, εγεμώσαν τα μάθκια μου...

Εγώ θυμούμαι τον τζιήρη μου να ζώνετε την σινακλίκα γεμάτη χαρτούτσιες τζαι να φεύκει που σπίτι. Εγιώ πας την πόρτα- "πάρμε μαζί σου άπα" και ακολουθούσε το γνωστό σε όλους- "εισαι μιτσής ακόμα". Πρέεπει να είμουν 4-5 χρονών.
Μιαν άλλη φορά, επίεν στες τρασιήλες, κάπου 400-500μ που το σπίτι μας. Αντα τζαι ξυπνώ τζαι θορώ τον που το παράθυρο, κόφκω ένα βούρος με τες παντοφλούες τζαι τες πυζαμούες!!! Άλλος εγιώ, ρόκολος, έν άλλαξα πριν να πάω. Έν ήταν τα χωράφκια γεμάτα νερό τζαι εγίνηκα γέριμος ;;!!
Τρασιήλες την πρώτη φορά που ήταν να πάω μαζί του, έν έκλεισα μάτι πύλλη νύχτα. Εγέμωνα, ευκαίρωνα το σινακλίκι μου ούλλη νύχτα. Οι πως 10 χρονών ήταν να κρατάς όπλο, αλλά για να έχεις πάνω σου τζαι να του γεμώνεις !! Βούρος μες τα σπερμένα, τζαι να φωνάζει ο άνθρωπος δίπλα
Μια φορά επίαμε στα τρυγόνια τζαι δέν είχε πουλιά. Εξεκίνησε τζαι έπαιζε στρούφους να κάμω χαρά. "Πάμε να πιούμε τσάι" λαλεί μου. "Φύαμεν" λαλώ του, τζαι εκράτουν τζαι καμιά 10αρκά στρούφους στον περυικοδέτη σαν εφεύκαμε ξιξι πούπάνω μας γυρίζει ο τζίρης μου τάκκα τούκκου 2 χρυσά καλλίτσια επίασιν τα τρυόνια. "Έμεινε μας το τσάι" λαλώ του. Εφύρτικε που τα γέλια.
Για ένα διάστημα που τα 12-13 ως τα 15-16 εν εγύρεφκα το τζινήν. Επάενεν ο τζίρης μου, εσιέρουμουν με το θήραμα που έφερνε αλλά κόγω σχολείου και προπονήσεων έκοφκα πίσω + ότι εφοάτουν να με πέρνει με τούντους ταλιμπάν. Ε κάπου στην 2α λυκείου, λαλεί μου " εν να πάμε στην φάσσα την πρώτη κυριακή. Να πάεις να τες σωρέφκεις του θείου σου που πέζει πολλές". Επίαμεν κοπέλλια, πρώτη μου κυριακή, εκδρομή με την οικογένεια για αναγνωρίσεις και φαγοπότι απο την παρασκευή. (Ένεν για αυτό που όσα τζαι να πέξεις πάντα πεθυμάς τον τόπο σου ; Τζαι εγώ όπως τον άλλο φίλο μετά το στρατό πάω αγγλία τζαι ενάρτω κάτω Κύπρο το ΠΣΚ του τζινιού! Για την παρέα τζαι την οικογένεια..!!) έρκετε η κυριακή, εγώ βουρκάτωρας τζαι ο θείος να μαθένει τα μυστικά της φάσσας. Έκτοτε το αγαπημένο μου θύραμα!!
Ε επεράσαν τα χρόνια, λαλώ του τζίηρη μου το καλοτζαίρι της 2ας λυκείου "εν να πάω δουλειά, όσα φκάλω να μου πιντώσεις να πιάσω όπλο". "Εντάξει" λαλει μου. Εν τα έφα ούλλα τζαι έν μου έμεινε ευρώ; Να μεν πολυλογώ, να μπώ στο ζουμί, επίεν τζαι αγόρασε μου το όπλο που έθελα, τζαι λαλώ του "καλά ρε παπά ήντα επείες τζαι έδωκες 2000€ μόνος σου; Ήταν να το πιάμε που μισό". Λαλεί μου... "Έτο έπια το μόνος μου για να θυμάστε κάποτε τον τζιήρη σας". Κάτζελλο εγώ. Φίλε baikal νομίζω καταλάβεις με όπως τζαι οι άλλοι. Ο παπάς μου εν ενζωή τζαι προσπαθώ να απολαμβάνω όσο μπορώ κυνήγια μαζί του... Γιατί κάποτε όπως εν φυσικό που τον θεό, εν να πιάνουμε το σιερικό τζαι να τον θυμούμαστε...

Καταλαβω σε φιλε μου...κουραγιο τζαι να κρατησεις τις αναμνήσεις σου για παντα...είναι ότι μας απεμεινε...και ελπιζω να περασουμε και μεις εστω τα μισα που τζινα που περασαμε με τους πατεραδες μας...τζαι με τους γιουες μας

[MARIOSE]

Ωραίοι λεβέντες. Θκιαβάζω τα τζιαί ξαναθκιαβάζω τα. Είναι σαν το όμορφο βιβλίο με ιστορίες. Χαίρομαι που άνοιξε τούτο το θέμα ο Σόλωνας τζιαί μοιραστήκαμε όλοι κάτι όμορφο. Ειδικά οι ιστορίες με τους γέρους μας είναι ότι πολυτιμότερο θα μας μείνει από το κυνήγι.

Θα πω ακόμα μια ιστορία για να γελάσουμε. Ήταν καλοκαίρι και είμασταν στο Λατσί όπως πάντα. Οι φάσσες στη Λυσό ήταν χιλιάδες τζιαί ετοιμαζόμασταν για πόλεμο. Την Παρασκευή πριν το κυνήγι πήγαμε οικογενειακώς στην παραλία του ωμέγα στον Πύρκο τζιαί εκάτσαμε να φάμε ψάρι. Εγώ με τον ανιψιό μου επαραγγείλαμε καλαμαράκι αλλά τούτος ο χάχας εν το έτρωε. Ρε λαλώ του εν να το φάεις? Όι ρε λαλεί μου κάτι μυρίζει. Σε 2 λεπτά εκασιάνισα τζιαί το δικόν του. Σε 1 ώρα ήμουν στο νοσοκομείο της Πόλης με δηλητηρίαση...Ο γιατρός είπεν μου να περιοριστώ τζιαί για να ππέσει τζιαί ο πυρετός να πίνω 7up τζιαί να χέσω . Όταν επήαμε σπίτι (είχαμε ενοικιάσει σπίτι στη Πελαθούσα τζιαί εμέναμε 20 άτομα) είπεν μου ο παπάς μου ότι αν δεν ππέσει ο πυρετός εν θα με πάρει τζινήν...

Κοπέλια ούλλο το Σάββατο έφκαλα την μες τα χωράφκια τσουλλοκαθιστός για να σιέσω, πίσω που μιιαν κάσια 7up, να θωρώ τες φάσσες που επηένναν τζιαί έρκουνταν...Περιττό να σας πω ότι ως την Κυριακή το πρωί ήμουν χειρότερα τζιαί έχασα τζιαί το τζινήν..

[B725 Sporting]

Κοπέλια ούλλο το Σάββατο έφκαλα την μες τα χωράφκια τσουλλοκαθιστός για να σιέσω, πίσω που μιιαν κάσια 7up, να θωρώ τες φάσσες που επηένναν τζιαί έρκουνταν...Περιττό να σας πω ότι ως την Κυριακή το πρωί ήμουν χειρότερα τζιαί έχασα τζιαί το τζινήν..

[Αχερκωτης]

Ωραίοι λεβέντες. Θκιαβάζω τα τζιαί ξαναθκιαβάζω τα. Είναι σαν το όμορφο βιβλίο με ιστορίες. Χαίρομαι που άνοιξε τούτο το θέμα ο Σόλωνας τζιαί μοιραστήκαμε όλοι κάτι όμορφο. Ειδικά οι ιστορίες με τους γέρους μας είναι ότι πολυτιμότερο θα μας μείνει από το κυνήγι.

Θα πω ακόμα μια ιστορία για να γελάσουμε. Ήταν καλοκαίρι και είμασταν στο Λατσί όπως πάντα. Οι φάσσες στη Λυσό ήταν χιλιάδες τζιαί ετοιμαζόμασταν για πόλεμο. Την Παρασκευή πριν το κυνήγι πήγαμε οικογενειακώς στην παραλία του ωμέγα στον Πύρκο τζιαί εκάτσαμε να φάμε ψάρι. Εγώ με τον ανιψιό μου επαραγγείλαμε καλαμαράκι αλλά τούτος ο χάχας εν το έτρωε. Ρε λαλώ του εν να το φάεις? Όι ρε λαλεί μου κάτι μυρίζει. Σε 2 λεπτά εκασιάνισα τζιαί το δικόν του. Σε 1 ώρα ήμουν στο νοσοκομείο της Πόλης με δηλητηρίαση...Ο γιατρός είπεν μου να περιοριστώ τζιαί για να ππέσει τζιαί ο πυρετός να πίνω 7up τζιαί να χέσω . Όταν επήαμε σπίτι (είχαμε ενοικιάσει σπίτι στη Πελαθούσα τζιαί εμέναμε 20 άτομα) είπεν μου ο παπάς μου ότι αν δεν ππέσει ο πυρετός εν θα με πάρει τζινήν...

Κοπέλια ούλλο το Σάββατο έφκαλα την μες τα χωράφκια τσουλλοκαθιστός για να σιέσω, πίσω που μιιαν κάσια 7up, να θωρώ τες φάσσες που επηένναν τζιαί έρκουνταν...Περιττό να σας πω ότι ως την Κυριακή το πρωί ήμουν χειρότερα τζιαί έχασα τζιαί το τζινήν..

Εν η κουβεντα π λεει....χεσε ψηλα κ αγναντευε...;


Sent from my iPhone using Tapatalk

[MARIOSE]

Εν η κουβεντα π λεει....χεσε ψηλα κ αγναντευε...;


Sent from my iPhone using Tapatalk

Ακριβώς ρε Μιχάλη μου!