Ψυχολογία - Ψυχική υγεία

[Γιατρός]

H φύση του ανθρώπου και τα ένστικτα

Ένστικτα που τον κρατούσαν ζωντανό από τα θηρία στις σπηλιές μετά του προκαλούσαν προβλήματα στην συμβίωση στις πόλεις

Fight or fly



Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΣΤΡΕΣ



Ίσως η πιο συγκεχυμένη έννοια στο μυαλό του σύγχρονου ανθρώπου είναι η έννοια του στρες. Όλοι μπορούμε να πούμε ότι έχουμε στρες αλλά λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να δώσουν έναν ορισμό. Συνήθως ταυτίζουμε το στρες με το αίσθημα που έχουμε όταν δεχόμαστε πιέσεις είτε από το εξωτερικό περιβάλλον π.χ., την οικογένεια, τις διαπροσωπικές σχέσεις, την εκπαίδευση, την εργασία είτε από το εσωτερικό περιβάλλον δηλαδή τον εαυτό μας όπως προσδοκίες, απαιτήσεις, ανάγκη ανταπόκρισης στις απαιτήσεις άλλων κλπ. Πολλοί συγχέουν το στρες με το άγχος, το φόβο, την ανασφάλεια και άλλα δυσάρεστα αισθήματα και συναισθήματα ενώ όλα αυτά και πολλά άλλα εμφανίζονται ως αποτέλεσμα του στρες. Εδώ το σημαντικό είναι να δώσουμε τον ορισμό του στρες όχι θεωρητικά αλλά πρακτικά δηλαδή με όρους νευροφυσιολογίας αφού το στρες πυροδοτεί μια ολόκληρη αντίδραση του αυτόνομου νευρικού συστήματος στον οργανισμό.

Στρες λοιπόν είναι «η αντίδραση προσαρμογής του οργανισμού στις αλλαγές του εξωτερικού και εσωτερικού περιβάλλοντος δηλαδή στους στρεσογόνους παράγοντες».

Είσαι σε μια επαγγελματική παρουσίαση και την ώρα που φτάνεις στο κρίσιμο σημείο χτυπάει το τηλέφωνο του υποψήφιου πελάτη.

Να η αλλαγή του εξωτερικού περιβάλλοντος.

Η αλλαγή αυτή είναι μια απειλή για σένα.

Αν αυτή η διάσπαση καταστρέψει την πώληση σου, θα δυσαρεστηθεί ο προϊστάμενος, θα χάσεις το πριμ, θα χαλάσει η προσωπική σου εικόνα, θα κινδυνεύσει το ψωμί της οικογένειας σου κλπ.

Σε κάθε απειλή ο οργανισμός έχει δύο τρόπους αντίδρασης, την πάλη ή τη φυγή.

Η επιλογή γίνεται αυτόματα με βάση την εκτίμηση που πραγματοποιείται εσωτερικά για το αν μπορεί το σύστημα σου να ανταπεξέλθει στην πάλη ή όχι, οπότε στην αντίθετη περίπτωση επιλέγει τη φυγή. Αυτό σημαίνει είτε ότι το παλεύεις και επιμένεις στη παρουσίαση επενδύοντας επιπλέον προσπάθεια για να πείσεις το συνομιλητή σου να κλείσει το τηλέφωνο για λίγο, είτε λόγω του στρες «σπάζεσαι» και επιλέγεις τη φυγή οπότε τα παρατάς βρίσκοντας διάφορες νοητικές εξηγήσεις και δικαιολογίες για την απόφαση σου. Π.χ ας επενδύσω το χρόνο μου σε άλλον πελάτη, καλλίτερα που φεύγω γιατί μπορεί και να τον έβριζα, ίσως πρέπει να βρω άλλο επάγγελμα κλπ. Είναι η στιγμή που το στρες πυροδοτεί ένα σωρό αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις. Εσύ όμως πρέπει να διατηρήσεις την αυτοκυριαρχία σου και να συνεχίσεις τη μέρα σου παραγωγικά. Όλο αυτό το πακέτο δράσεων και αντιδράσεων που συμβαίνει στον οργανισμό σου, δεν το αντιλαμβάνεσαι. Αντιλαμβάνεσαι μόνο τα συναισθήματα. Δεν αντιλαμβάνεσαι όμως ούτε τις πολύ μεγάλες αλλαγές που γίνονται σε οργανικό και σωματικό επίπεδο και που δουλεύουν εσωτερικά. Κι αυτό γιατί σε κάθε περίπτωση στρες, δηλαδή απειλής, πρέπει ο οργανισμός σου να κάνει κάποιες μεταβολές για να μπορέσει να είναι ικανός για πάλη ή φυγή. Αυτός άλλωστε είναι και ο ορισμός του στρες. Οι αλλαγές γίνονται με την αυτόματη κινητοποίηση του αυτόνομου νευρικού συστήματος και δημιουργούν

• Αύξηση του καρδιακού ρυθμού και της πίεσης του αίματος.

• Επιτάχυνση της αναπνοής.

• Αύξηση της εφίδρωσης.

• Αύξηση της μυϊκής έντασης.

• Επιβράδυνση της πέψης.

• Αύξηση των παραγόντων πήξης του αίματος.

• Αύξηση της αιμάτωσης των μυών

• Αγγειοσύσπαση στο δέρμα

• Αύξηση του σακχάρου στο αίμα

• Αύξηση της χοληστερίνης στο αίμα

Όλα αυτά είναι μηχανισμοί άμυνας και αποσκοπούν στο να κάνουν τον οργανισμό ικανό για πάλη ή φυγή αφού το σάκχαρο και η χοληστερίνη είναι καύσιμες ύλες για παραγωγή ενέργειας, η πηκτικότητα του αίματος και η αγγειοσύσπαση φροντίζουν να μην εξαντληθεί ο οργανισμός από αιμορραγία σε περίπτωση τραυματισμού, η εφίδρωση είναι το «ψυγείο» του οργανισμού κ.ο.κ Είναι δηλαδή φυσιολογικοί μηχανισμοί. Η αντίδραση στο στρεσογόνο παράγοντα είναι μια φυσιολογική και ταυτόχρονα χρήσιμη για τον οργανισμό αντίδραση. Όταν αντιμετωπισθεί ο στρεσογόνος παράγοντας ή αποδράσουμε από αυτόν τότε όλες οι παραπάνω λειτουργίες επανέρχονται σε επίπεδο ηρεμίας. Το πρόβλημα προκύπτει όταν ο οργανισμός είναι μόνιμα στρεσαρισμένος οπότε δεν βρίσκει τον αναγκαίο χρόνο για ανάρρωση. Τότε δημιουργείται:

• άγχος

• φόβος

• πανικός

• αβεβαιότητα

• ηττοπάθεια

• διαταραχή της σκέψης

• αναποφασιστικότητα

• δειλία

• νευρικότητα

• επιθετικότητα

• θυμός

• ερειστικότητα

• απογοήτευση

• μούδιασμα της δημιουργικής σκέψης

• παράλυση της ικανότητας αντιμετώπισης κρίσεων κ.α

Και το ερώτημα είναι: μπορείς να είσαι άνετος, σίγουρος, αισιόδοξος, πειστικός, φιλικός, επικοινωνιακός, ανθρώπινος κλπ κάτω από συνθήκες χρόνιου στρες; Αυτές είναι άλλωστε οι ποιότητες που χρειάζεται ένας ασφαλιστικός σύμβουλος για να είναι αποτελεσματικός και να κάνει πολλές πωλήσεις. Συχνά σου λένε «μην έχεις στρες» όμως αυτό είναι τελείως λάθος. Το σωστό είναι: «βρες ένα τρόπο να ελέγχεις και να διαχειρίζεσαι το στρες». Υπάρχει για αυτό η χαλάρωση, το μασάζ, ειδικές μουσικές, πουλάκια, ρυάκια, φαντασίες κλπ. Όλα έχουν τη χρησιμότητα τους, αλλά όλα θέλουν ειδικές συνθήκες που συνήθως δεν έχεις το χρόνο ή το χρήμα να τις προσφέρεις στον εαυτό σου και το κυριότερο έχουν τελείως υποκειμενικό και μη μετρήσιμο αποτέλεσμα. Η νευροφυσιολογία μέσω της βιοανάδρασης, σε καλωδιώνει με ειδικά ηλεκτρονικά μηχανήματα, μετράει τις μεταβολές των βιολογικών σου λειτουργιών οπότε το στρες απεικονίζεται στην οθόνη και το βλέπεις μπροστά σου. Βρίσκεις τους στρεσογόνους παράγοντες και μαθαίνεις να τους ελέγχεις αντικειμενικά και μετρήσιμα. Αυτή την ικανότητα τη χρησιμοποιείς την ώρα της δουλειάς, δηλαδή σε πραγματικές συνθήκες στρες. Εκεί που τη χρειάζεσαι άμεσα. Εκεί που πρέπει να διατηρήσεις τις θετικές ποιότητες και τις ικανότητες σου. Τα υπόλοιπα είναι στο χέρι σου.

[Γιατρός]

“Όποιος φοβάται να υποφέρει, υποφέρει ήδη απ’ αυτό που φοβάται.”

Michel de Montaigne

… Και δεν μιλάμε για τον φόβο του άγνωστου, τον φόβο – δισταγμό για το καινούργιο που ίσως βιώσουμε. Αυτό το είδος του φόβου τον νιώθαμε σε μικρότερη ηλικία. Όταν ξεκινούσαμε την ζωή μόνοι μας, όταν κάναμε τα πρώτα βήματα μας, νιώθοντας ανεξάρτητοι και ανυπόμονοι για το αύριο. Όταν ακόμη υπήρχε μια ιδέα αθωότητας μέσα μας, μια ιδέα ρομαντισμού και πραγματικής πίστης ότι όλα θα προχωρήσουν, θα εξελιχθούν όπως τα έχουμε ονειρευτεί. Τότε που ακόμη το παραμύθι είχε πιθανότητες να γίνει πραγματικότητα.

Και τελικά μεγαλώσαμε, νικήσαμε στην πορεία τους φόβους για το άγνωστο. Και οι φόβοι νικήθηκαν γιατί τους βιώσαμε. Πρωτονιώσαμε τον πόνο, την προδοσία. Μοιραία χάσαμε ένα κομμάτι του ρομαντισμού και της αθωότητας. Καταλάβαμε, νιώθοντας βαθιά στο πετσί μας, ότι τα παραμύθια λίγες, πολύ λίγες πιθανότητες έχουν να γίνονται πραγματικότητες. Και πολλές φορές, όταν κατάφεραν να γίνουν, ήταν πραγματικότητες “πυροτέχνημα”…

Φτάσαμε στο σήμερα λοιπόν ενήλικες. Με μπαγκάζια – εμπειρίες, που κατάφεραν να γίνουν μαθήματα και να μας κάνουν πιο σοφούς, πιο δυνατούς και κατασταλαγμένους. Κουβαλάμε όμως και αυτά τα μπαγκάζια – φαντάσματα που μας στοιχειώνουν και μας κάνουν να χάνουμε τον ύπνο μας. Είναι οι εμπειρίες, τα βιώματα μας που μας πλήγωσαν, μας έκαναν να κλάψουμε, να γονατίσουμε από απόγνωση. Είναι όλα αυτά που μας έκαναν να φοβόμαστε την επόμενη μέρα, το επόμενο βήμα. Ο φόβος πως θα πληγωθούμε ξανά με τον ίδιο τρόπο. Ο φόβος της επανάληψης.

Φόβος είναι η ψυχική ταραχή που προκαλείται από την αναμονή του κακού, είχε πει ο Πλάτων, και στην περίπτωση μας, ενός κακό που το ζήσαμε, το νιώσαμε και τρέμουμε μήπως το βρούμε ξανά μπροστά μας.

Και τελικά χωρίς να το καταλάβουμε, αφήνουμε αυτόν τον φόβο επανάληψης να τρώει τα μέσα μας σιγά σιγά και να μας αδειάζει. Βουλιάζουμε, αρνούμενοι να ζήσουμε ξανά, να βγούμε εκεί έξω, υποστηρίζοντας πως έτσι, αποφεύγοντας την ζωή, είμαστε ασφαλείς. Νομίζουμε πως το “αποστειρωμένο” από στιγμές περιβάλλον μας, θα μας προστατεύσει από τα δεινά της ζωής.

Η ζωή όμως που φοβάται την ζωή δεν είναι ζωή. Όταν ο φόβος, μας οδηγεί σταδιακά στην ακινησία, στην απραγία, η ζωή χάνει το νόημα της. Το να φοβόμαστε να ζήσουμε δεν σώζει το αύριο μας από τις λύπες αλλά στερεί και από το σήμερα μας, τις χαρές.

Ποτέ, μα ποτέ τίποτα μεγάλο, τίποτα δυνατό δεν επιτεύχθηκε χωρίς κίνδυνο και ρίσκο. Οι ωραιότερες στιγμές μας ήταν αυτές που δεν τις προγραμματίσαμε, ήταν αυτές που δεν τις περιμέναμε. Ήταν αυτές που τις ζήσαμε γιατί βγήκαμε εκεί έξω, απαλλαγμένοι από φόβους και δεύτερες σκέψεις, θέλοντας να ζήσουμε, ρισκάροντας να ζήσουμε.

Όταν φοβόμαστε να ρισκάρουμε, ρισκάρουμε διπλά γιατί ουσιαστικά αφήνουμε την ζωή να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας. Ζούμε σε ένα λήθαργο που τον ονομάζουμε ασφάλεια. Δεν είναι απλά αποφυγή, αποχή. Είναι άρνηση ζωής.

Κανείς δεν μας είπε πως κάθε δρόμος μας θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Η αγάπη, η φιλία, ο έρωτας, στα συναισθήματα που εμπλέκονται περισσότεροι από έναν άνθρωπο, εμπεριέχεται ρίσκο. Πληγωθήκαμε στο παρελθόν και πολύ πιθανόν να το πάθουμε και μελλοντικά. Είμαστε όμως δυνατά πλάσματα και αντέχουμε. Πολύ περισσότερο απ΄όσο νομίζουμε. Όπως αντέξαμε τότε, θα καταφέρουμε να ορθοποδίσουμε και αύριο. Δεν πρέπει η χθεσινή μας ατυχία να ορίσει την ζωή μας. Μπορούμε να την κάνουμε δάσκαλο. Να μας κάνει πιο πονηρευμένους. Να μας δείξει τι πρέπει να προσέχουμε, τι πρέπει να αποφεύγουμε. Δεν πρέπει, όμως, να της επιτρέψουμε να μας στερήσει το αύριο.

Μπορεί σ΄αυτό το αύριο, εκεί έξω, να μας περιμένουν όλα όσα ονειρευόμασταν, να μας περιμένει το παραμύθι μας. … Και το παραμύθι του καθενός, είναι τα όνειρα του και θέλω του… Αν δεν βγούμε εκεί έξω, να ρισκάρουμε, να ζήσουμε, το παραμύθι μας, θα μας προσπεράσει, η ζωή θα μας προσπεράσει. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από μια ζωή που δεν την ζήσαμε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος και χειρότερος φόβος, από το φόβο να ζήσεις ΞΑΝΑ. Γιατί πρέπει να βγεις ξανά και λαβωμένος να πιστέψεις και πάλι. Να κάνεις αυτό που φοβάσαι και τρέμεις να ξανακάνεις.

“Το κλειδί της επιτυχίας είναι να επικεντρώσουμε την συνείδηση μας σε αυτά που θέλουμε, όχι σε αυτά που φοβόμαστε.”

[Γιατρός]

Παρανοϊκή διαταραχή και η παράνοια ως στοιχείο της προσωπικότητας.

Τα άτομα με παρανοϊκά στοιχεία στην προσωπικότητά τους εμφανίζουν έντονη διάθεση καχυποψίας, αισθήματα δυσπιστίας και καταδίωξης και συχνά αδυνατούν να δημιουργούν σχέσεις και βαθύς δεσμούς. Αυτές οι έντονες και υψηλού βαθμού παράλογες υποψίες για τα άτομα του περιβάλλοντος τους, είτε οικογενειακό, φιλικό ή εργασιακό αποτελούν τροχοπέδη στη συνεργασία τους και φυσικά σταθερό και μόνιμο εμπόδιο για ουσιαστική επαφή.
Υπάρχουν πολλές μορφές διάγνωσης αυτής της διαταραχής η οποία μπορεί να εμφανίζεται με τη μορφή της συζυγικής ζήλειας ή ερωτομανίας, παρανοϊκή αρρωστομανία ή υποχονδρία ενώ σε ανώτερη κλίμακα βρίσκεται η παρανοϊκή διαταραχή προσωπικότητας, η παρανοϊκή κατάθλιψη, η διαταραχή με αυταπάτη και η παρανοϊκή σχιζοφρένεια. Χωρίς να μπορεί να απαντηθεί με απόλυτη βεβαιότητα για τα αίτια που οδηγούν στην παθολογία, οι μελέτες καταλήγουν σε ένα τρίπτυχο γενετικής προδιάθεσης, κληρονομικότητας και εμπειριών. Στο άτομο που νοσεί, πολλοί από τους μηχανισμούς που οδηγούν στην αντικειμενική ερμηνευτική διεργασία δυσλειτουργούν. Έτσι μέσω του μηχανισμού της προβολής προσάπτουν πάνω στους άλλους τη δική τους ουσιαστικά αίσθηση υποτίμησης και απαξίωσης του εαυτού τους. Με έλλειψη συνειδητότητας για το πόσο επικριτικοί και αυστηροί είναι, επιτίθενται στους άλλους προσπαθώντας να διασφαλίσουν ότι σε καμία περίπτωση δεν έχουν εξαπατηθεί εφόσον οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι έχουν τις καλύτερες προθέσεις σε αντίθεση με τον περίγυρο τους.

Οι άνθρωποι με παρανοϊκή διαταραχή προσωπικότητας υποφέρουν καθώς ερμηνεύουν τις πράξεις των άλλων μέσα από το πρίσμα του δόλου, η ικανότητά τους να εμπιστεύονται καταργείται με αποτέλεσμα να βιώνουν τις συναναστροφές ως επικίνδυνες. Έτσι κάθε τι μπορεί να ενέχει καθαυτούς στόχο την εκμετάλλευσή τους , οι λέξεις και οι πράξεις των άλλων εκλαμβάνονται επιτηδευμένα απειλητικές ενώ παράλληλα μπορούν να τεκμηριώσουν αυτή τους την αντίληψη με απόλυτη βεβαιότητα.

[Γιατρός]

Πέρα από τα αστεία και την πλάκα να δούμε την πραγματική πτυχή του κυνηγίου και τον ρόλο της και την αλυσίδα ανατροπών με τα νέα δεδομένα και τι επηρεάζει :
Πολλά είναι mix and match αλλά βλέπουμε την αλυσίδα…

Κυνήγι σαν μέσο αποφυγής της πραγματικότητας και των άλυτων προβλημάτων
Διάλειμμα από τα τσιμέντα της δουλειάς (δουλίας) και γέμισμα μπαταριών
Ισορροπία πιέσεων οικογένειας και απαιτήσεων
Ησυχαστήριο και τρόπος καθαρής σκέψης
Ξόδεμα πολύτιμου χρόνου με τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου
Αίσθημα ότι ανήκει κάπου ο κυνηγός
Διάφορες συμπτεριφορές λόγω του ότι κρατά όπλο (θέμα χαρακτήρα και μεγάλωμα από το σπίτι του)
Πολλοί ικανοποιούνται από εκπαιδευτικά περισσότερο από το κυνήγι με όπλο
Με την ανεργία και την χαμηλή αυτοεκτίμηση ακόμα νιώθεις ότι ανήκεις κάπου και είσαι χρήσιμος
Μιλά για ένα θέμα που όντως κατέχεις και έχεις να προσφέρεις
Φιλίες πραγματικές παρακαλώ και όχι λαφαζανοπεριπεξιμοπαπαρο ιστορίες
Αναζήτηση του από άνθρωπο ακόμα και για την ηρεμία που προσφέρει με την επαφή στην φύση και των αισθήσεων που ενώνονται με τα αρχαία μας ένστικτα
Πάψιμο ταυτισμού κυνηγού με ακαλιέργητο αμπάλατο χωρκατο χιμπανζή. Συνάντηση με άτομα που σιοκάρεσαι από το επίπεδο τους
Μελέτες που έδειξαν ότι το πιο χαλαρωτικό σαν ασχολία είναι να βλέπεις τον φελλό του καλαμιού στο νερό έρχεται να κολλήσει με την αναμονή και τις εικόνες του τι περιμένεις στην εξόρμηση σου
Πρωινή τυρόπιττα και φούρνος (ποιος πληρώνει και δοκιμασίας χαρακτήρα)
Παρακολούθηση όταν μιλά κάποιος για την αγαπημένη του ασχολία πως βγαίνει από το κουρασμένο του σώμα και μυαλό και περνά σε άλλη διάσταση
Όταν πας πίσω στο σπίτι μπορείς να λειτουργήσεις και να προσφέρεις καλύτερα,ειδικά μετά από μια επιτυχία όχι σε αριθμούς και μια δίκαιη αναμέτρηση

[Pathfinder]

Πέρα από τα αστεία και την πλάκα να δούμε την πραγματική πτυχή του κυνηγίου και τον ρόλο της και την αλυσίδα ανατροπών με τα νέα δεδομένα και τι επηρεάζει :
Πολλά είναι mix and match αλλά βλέπουμε την αλυσίδα…

Κυνήγι σαν μέσο αποφυγής της πραγματικότητας και των άλυτων προβλημάτων
Διάλειμμα από τα τσιμέντα της δουλειάς (δουλίας) και γέμισμα μπαταριών
Ισορροπία πιέσεων οικογένειας και απαιτήσεων
Ησυχαστήριο και τρόπος καθαρής σκέψης
Ξόδεμα πολύτιμου χρόνου με τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου
Αίσθημα ότι ανήκει κάπου ο κυνηγός
Διάφορες συμπτεριφορές λόγω του ότι κρατά όπλο (θέμα χαρακτήρα και μεγάλωμα από το σπίτι του)
Πολλοί ικανοποιούνται από εκπαιδευτικά περισσότερο από το κυνήγι με όπλο
Με την ανεργία και την χαμηλή αυτοεκτίμηση ακόμα νιώθεις ότι ανήκεις κάπου και είσαι χρήσιμος
Μιλά για ένα θέμα που όντως κατέχεις και έχεις να προσφέρεις
Φιλίες πραγματικές παρακαλώ και όχι λαφαζανοπεριπεξιμοπαπαρο ιστορίες
Αναζήτηση του από άνθρωπο ακόμα και για την ηρεμία που προσφέρει με την επαφή στην φύση και των αισθήσεων που ενώνονται με τα αρχαία μας ένστικτα
Πάψιμο ταυτισμού κυνηγού με ακαλιέργητο αμπάλατο χωρκατο χιμπανζή. Συνάντηση με άτομα που σιοκάρεσαι από το επίπεδο τους
Μελέτες που έδειξαν ότι το πιο χαλαρωτικό σαν ασχολία είναι να βλέπεις τον φελλό του καλαμιού στο νερό έρχεται να κολλήσει με την αναμονή και τις εικόνες του τι περιμένεις στην εξόρμηση σου
Πρωινή τυρόπιττα και φούρνος (ποιος πληρώνει και δοκιμασίας χαρακτήρα)
Παρακολούθηση όταν μιλά κάποιος για την αγαπημένη του ασχολία πως βγαίνει από το κουρασμένο του σώμα και μυαλό και περνά σε άλλη διάσταση
Όταν πας πίσω στο σπίτι μπορείς να λειτουργήσεις και να προσφέρεις καλύτερα,ειδικά μετά από μια επιτυχία όχι σε αριθμούς και μια δίκαιη αναμέτρηση

Like

[MARIOSE]

...Όταν πας πίσω στο σπίτι μπορείς να λειτουργήσεις και να προσφέρεις καλύτερα,ειδικά μετά από μια επιτυχία όχι σε αριθμούς και μια δίκαιη αναμέτρηση...

Μεγάλη κουβέντα αυτή γιατρέ, ειδικά στις μέρες μας που το άγχος μας έχει κυριεύσει..

[Priest+++]

Πέρα από τα αστεία και την πλάκα να δούμε την πραγματική πτυχή του κυνηγίου και τον ρόλο της και την αλυσίδα ανατροπών με τα νέα δεδομένα και τι επηρεάζει :
Πολλά είναι mix and match αλλά βλέπουμε την αλυσίδα…

Κυνήγι σαν μέσο αποφυγής της πραγματικότητας και των άλυτων προβλημάτων
Διάλειμμα από τα τσιμέντα της δουλειάς (δουλίας) και γέμισμα μπαταριών
Ισορροπία πιέσεων οικογένειας και απαιτήσεων
Ησυχαστήριο και τρόπος καθαρής σκέψης
Ξόδεμα πολύτιμου χρόνου με τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου
Αίσθημα ότι ανήκει κάπου ο κυνηγός
Διάφορες συμπτεριφορές λόγω του ότι κρατά όπλο (θέμα χαρακτήρα και μεγάλωμα από το σπίτι του)
Πολλοί ικανοποιούνται από εκπαιδευτικά περισσότερο από το κυνήγι με όπλο
Με την ανεργία και την χαμηλή αυτοεκτίμηση ακόμα νιώθεις ότι ανήκεις κάπου και είσαι χρήσιμος
Μιλά για ένα θέμα που όντως κατέχεις και έχεις να προσφέρεις
Φιλίες πραγματικές παρακαλώ και όχι λαφαζανοπεριπεξιμοπαπαρο ιστορίες
Αναζήτηση του από άνθρωπο ακόμα και για την ηρεμία που προσφέρει με την επαφή στην φύση και των αισθήσεων που ενώνονται με τα αρχαία μας ένστικτα
Πάψιμο ταυτισμού κυνηγού με ακαλιέργητο αμπάλατο χωρκατο χιμπανζή. Συνάντηση με άτομα που σιοκάρεσαι από το επίπεδο τους
Μελέτες που έδειξαν ότι το πιο χαλαρωτικό σαν ασχολία είναι να βλέπεις τον φελλό του καλαμιού στο νερό έρχεται να κολλήσει με την αναμονή και τις εικόνες του τι περιμένεις στην εξόρμηση σου
Πρωινή τυρόπιττα και φούρνος (ποιος πληρώνει και δοκιμασίας χαρακτήρα)
Παρακολούθηση όταν μιλά κάποιος για την αγαπημένη του ασχολία πως βγαίνει από το κουρασμένο του σώμα και μυαλό και περνά σε άλλη διάσταση
Όταν πας πίσω στο σπίτι μπορείς να λειτουργήσεις και να προσφέρεις καλύτερα,ειδικά μετά από μια επιτυχία όχι σε αριθμούς και μια δίκαιη αναμέτρηση

Γιατρε χαίρομαι που αναγνωρίζεις το μεγαλείο του συντρόφου σου!!!! Όμως εκείνο με την πρωινή τυροπιττα δεν το κατάλαβα!!! Μήπως εν μπικτη;;;

[Γιατρός]

Πέρα από τα αστεία και την πλάκα να δούμε την πραγματική πτυχή του κυνηγίου και τον ρόλο της και την αλυσίδα ανατροπών με τα νέα δεδομένα και τι επηρεάζει :
Πολλά είναι mix and match αλλά βλέπουμε την αλυσίδα…

Κυνήγι σαν μέσο αποφυγής της πραγματικότητας και των άλυτων προβλημάτων
Διάλειμμα από τα τσιμέντα της δουλειάς (δουλίας) και γέμισμα μπαταριών
Ισορροπία πιέσεων οικογένειας και απαιτήσεων
Ησυχαστήριο και τρόπος καθαρής σκέψης
Ξόδεμα πολύτιμου χρόνου με τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου
Αίσθημα ότι ανήκει κάπου ο κυνηγός
Διάφορες συμπτεριφορές λόγω του ότι κρατά όπλο (θέμα χαρακτήρα και μεγάλωμα από το σπίτι του)
Πολλοί ικανοποιούνται από εκπαιδευτικά περισσότερο από το κυνήγι με όπλο
Με την ανεργία και την χαμηλή αυτοεκτίμηση ακόμα νιώθεις ότι ανήκεις κάπου και είσαι χρήσιμος
Μιλά για ένα θέμα που όντως κατέχεις και έχεις να προσφέρεις
Φιλίες πραγματικές παρακαλώ και όχι λαφαζανοπεριπεξιμοπαπαρο ιστορίες
Αναζήτηση του από άνθρωπο ακόμα και για την ηρεμία που προσφέρει με την επαφή στην φύση και των αισθήσεων που ενώνονται με τα αρχαία μας ένστικτα
Πάψιμο ταυτισμού κυνηγού με ακαλιέργητο αμπάλατο χωρκατο χιμπανζή. Συνάντηση με άτομα που σιοκάρεσαι από το επίπεδο τους
Μελέτες που έδειξαν ότι το πιο χαλαρωτικό σαν ασχολία είναι να βλέπεις τον φελλό του καλαμιού στο νερό έρχεται να κολλήσει με την αναμονή και τις εικόνες του τι περιμένεις στην εξόρμηση σου
Πρωινή τυρόπιττα και φούρνος (ποιος πληρώνει και δοκιμασίας χαρακτήρα)
Παρακολούθηση όταν μιλά κάποιος για την αγαπημένη του ασχολία πως βγαίνει από το κουρασμένο του σώμα και μυαλό και περνά σε άλλη διάσταση
Όταν πας πίσω στο σπίτι μπορείς να λειτουργήσεις και να προσφέρεις καλύτερα,ειδικά μετά από μια επιτυχία όχι σε αριθμούς και μια δίκαιη αναμέτρηση

Γιατρε χαίρομαι που αναγνωρίζεις το μεγαλείο του συντρόφου σου!!!! Όμως εκείνο με την πρωινή τυροπιττα δεν το κατάλαβα!!! Μήπως εν μπικτη;;;

Φίλε εν καταλάβω τι λέεις
Κυνηγώ σόλο

[Priest+++]

Πέρα από τα αστεία και την πλάκα να δούμε την πραγματική πτυχή του κυνηγίου και τον ρόλο της και την αλυσίδα ανατροπών με τα νέα δεδομένα και τι επηρεάζει :
Πολλά είναι mix and match αλλά βλέπουμε την αλυσίδα…

Κυνήγι σαν μέσο αποφυγής της πραγματικότητας και των άλυτων προβλημάτων
Διάλειμμα από τα τσιμέντα της δουλειάς (δουλίας) και γέμισμα μπαταριών
Ισορροπία πιέσεων οικογένειας και απαιτήσεων
Ησυχαστήριο και τρόπος καθαρής σκέψης
Ξόδεμα πολύτιμου χρόνου με τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου
Αίσθημα ότι ανήκει κάπου ο κυνηγός
Διάφορες συμπτεριφορές λόγω του ότι κρατά όπλο (θέμα χαρακτήρα και μεγάλωμα από το σπίτι του)
Πολλοί ικανοποιούνται από εκπαιδευτικά περισσότερο από το κυνήγι με όπλο
Με την ανεργία και την χαμηλή αυτοεκτίμηση ακόμα νιώθεις ότι ανήκεις κάπου και είσαι χρήσιμος
Μιλά για ένα θέμα που όντως κατέχεις και έχεις να προσφέρεις
Φιλίες πραγματικές παρακαλώ και όχι λαφαζανοπεριπεξιμοπαπαρο ιστορίες
Αναζήτηση του από άνθρωπο ακόμα και για την ηρεμία που προσφέρει με την επαφή στην φύση και των αισθήσεων που ενώνονται με τα αρχαία μας ένστικτα
Πάψιμο ταυτισμού κυνηγού με ακαλιέργητο αμπάλατο χωρκατο χιμπανζή. Συνάντηση με άτομα που σιοκάρεσαι από το επίπεδο τους
Μελέτες που έδειξαν ότι το πιο χαλαρωτικό σαν ασχολία είναι να βλέπεις τον φελλό του καλαμιού στο νερό έρχεται να κολλήσει με την αναμονή και τις εικόνες του τι περιμένεις στην εξόρμηση σου
Πρωινή τυρόπιττα και φούρνος (ποιος πληρώνει και δοκιμασίας χαρακτήρα)
Παρακολούθηση όταν μιλά κάποιος για την αγαπημένη του ασχολία πως βγαίνει από το κουρασμένο του σώμα και μυαλό και περνά σε άλλη διάσταση
Όταν πας πίσω στο σπίτι μπορείς να λειτουργήσεις και να προσφέρεις καλύτερα,ειδικά μετά από μια επιτυχία όχι σε αριθμούς και μια δίκαιη αναμέτρηση

Γιατρε χαίρομαι που αναγνωρίζεις το μεγαλείο του συντρόφου σου!!!! Όμως εκείνο με την πρωινή τυροπιττα δεν το κατάλαβα!!! Μήπως εν μπικτη;;;

Φίλε εν καταλάβω τι λέεις
Κυνηγώ σόλο

Μα με τον Σολον το φασσαρη;

[Γιατρός]

Καταναλωτισμός

Κάποιοι ζουν για να αγοράζουν Οι αιτίες του φαινομένου



H απόκτηση και η επάρκεια των αγαθών ανταποκρίνεται στο φόβο του ανθρώπου να αντιμετωπίσει την πείνα, τη δίψα, την ασφάλεια και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του. Για αυτό το λόγο μας αρέσει να έχουμε αποθέματα «για ώρα ανάγκης».

Shopping σημαίνει, επίσης, κοινωνική συναναστροφή. Τις περισσότερες φορές η βόλτα στα μαγαζιά γίνεται μαζί με κάποιο φίλο ή φίλη. Αυτό συνεπάγεται διέξοδο από τη μοναξιά, ευχάριστη κουβέντα, ανταλλαγή απόψεων και, φυσικά, αλλαγή της διάθεσης.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο ενδίδουμε στις μανιώδεις αγορές είναι η ανάγκη μας να ξαναγίνουμε παιδιά. Ειδικά τις μέρες των Χριστουγέννων, αναβιώνουν ζωηρά οι στιγμές της παιδικής μας ηλικίας, τότε που κάποιος δικός μας άνθρωπος μας έφερνε δώρα και μας γέμιζε χαρά.


Ως σοβαρή αιτία του φαινομένου έχει αξιολογηθεί και η σεξουαλική δυσλειτουργία. Όπως υποστηρίζει ο Γάλλος φιλόσοφος Μπερνάρ Στιγκλέ, η εκτροπή της σεξουαλικής ενέργειας προς την κατανάλωση υλικών αγαθών, έχει ως αποτέλεσμα τον εθιστικό κύκλο της κατανάλωσης, ο οποίος οδηγεί σε υπερκατανάλωση, στην εξάντληση του πόθου και στην κυριαρχία της συμβολικής μιζέριας.

Η σχέση μεταξύ προβλημάτων σεξουαλικής δυσλειτουργίας και υπερκαταναλωτισμού μπορεί να είναι αμφίδρομη.

Έχουμε αναζητήσει αιτίες και ευθύνες στον στον καπιταλισμό που είναι βασική οργανωτική κατεύθυνση της κοινωνίας, λέγοντας πως σήμερα κυριαρχείται από την κατανάλωση και όχι από την παραγωγή. Αντίστοιχα έχουμε αρκετά συχνά ενοχοποιήσει τις διαφημιστικές τεχνικές, τις οποίες κατηγορούμε ότι χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και την καθοδήγηση της καταναλωτικής συμπεριφοράς συμβάλλοντας κατά αυτό τον τρόπο στη φθορά της ψυχικής υγείας.

• Στην πρώτη περίπτωση, η αρχική απώλεια που βιώνουμε μέσα στην υπερκαταναλωτική κοινωνία είναι η απώλεια της libido, στην οποία οδηγούμαστε λόγω γενικευμένου άγχους επίδοσης και υπερβολικής προσπάθειας, για να αποδείξουμε ότι αξίζουμε, να εκπληρώσουμε τις προσδοκίες και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας.

• Στη δεύτερη περίπτωση, η απόκτηση των αγαθών είτε λειτουργεί ως ένα ισχυρό υποκατάστατο της επιθυμίας και της υγιούς σεξουαλικής ζωής είτε ως ένα υποκατάστατο για τον άνθρωπο που δεν νιώθει επιθυμητός από τον σύντροφο του, απορρίπτεται και δεν διεκδικείται ερωτικά.

Εξίσου σοβαρή αιτία είναι η ανάγκη της αποδοχής και της ένταξης σε αυτό που λανθασμένα θεωρούμε κοινωνική ελίτ.


Ωνιομανής είναι η σύγχρονη παραλλαγμένη μορφή του Τάνταλου και του Σίσυφου. Έχουν τιμωρηθεί και νιώθουν το ανεκπλήρωτο και το βαθύτερο κενό ολοένα και πιο έντονο, παρά τη συνεχή και αδιάκοπη πλήρωση των επιφανειακών επιθυμιών τους

Ψωνίζω, άρα υπάρχω…
Το καρτεσιανό «σκέφτομαι, άρα υπάρχω» φαίνεται ότι στις μέρες μας έχει αντικατασταθεί με το «ψωνίζω, άρα υπάρχω». O υπερκαταναλωτισμός δεν είναι άλλο από μια εθιστική αγοραστική μανία, που καταγράφεται κυρίως στις γυναίκες. Ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ , ακόμη και γκάτζετς τελευταίας τεχνολογίας δεν γλιτώνουν από τη «μέγγενη» των ενημερωμένων και επίδοξων shopaholic, που «πρέπει οπωσδήποτε» να τα αποκτήσει.

Αφήστε, πια, τις αγορές μέσω διαδικτύου… Οι ηλεκτρονικές αγορές είναι το «εισιτήριο» για να αποκτήσουμε το αντικείμενο του πόθου μας από κάθε γωνιά του πλανήτη, μέσω της πιστωτικής μας κάρτας.

Στην ψυχολογία, η καταναλωτική μανία είναι παθολογία, ένας εθισμός χωρίς αντικείμενο εθισμού. Αποτελεί εμμονή να ξοδεύουμε διαρκώς, συνήθως για πράγματα που δεν μας είναι απαραίτητα και, το κυριότερο, που δεν μπορούμε να ξεπληρώσουμε. Τι κι αν το ύψος των χρεών στις κάρτες είναι δυσθεώρητο, εκείνο το κοκτέιλ φόρεμα μάς «φωνάζει» από τη βιτρίνα να το αποκτήσουμε κι εμείς ενδίδουμε…

Ειδικά την εορταστική περίοδο τα «κρούσματα» πολλαπλασιάζονται σε άνδρες και γυναίκες. Γιατί συμβαίνει, όμως, αυτό; Όσοι υποφέρουν από αυτόν τον εθισμό, ψάχνουν εναγωνίως να καλύψουν τη δυστυχία που αισθάνονται είτε γιατί δεν έχουν σύντροφο, είτε γιατί δεν είναι ικανοποιημένοι με την εικόνα τους, είτε γιατί έχουν «βαλτώσει» επαγγελματικά ή προσωπικά.

Πιστεύουν, λοιπόν, ότι μέσα από τα ψώνια θα τονωθεί η αυτοπεποίθηση τους. Στην πραγματικότητα, όταν περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός, οι καταναλωτές «βουλιάζουν» σε μεγαλύτερη θλίψη. Μαζί τους «βυθίζεται» και το πορτοφόλι τους. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο, που δύσκολα καταφέρνουν να βγουν από αυτόν.

Άλλο θέλω και άλλο πρέπει
Πρόσφατες έρευνες προβλέπουν πως η παγκόσμια οικονομία θα ανακάμψει μέσω της αγοραστικής δύναμης και της καταναλωτικής επιθυμίας των γυναικών. Παρόλα αυτά η σχέση ολοένα και περισσότερων ανθρώπων με την απόκτηση αγαθών είναι πολύπλοκη. H πράξη κινητοποιείται από το ισχυρό κίνητρο του θέλω και του πρέπει, που συγκαλύπτουν εθιστική και ψυχαναγκαστική συμπεριφορά. Πρέπει να ψωνίσω. Πρέπει να αποκτήσω αυτό ή εκείνο. Το χρειάζομαι.

Το φαινόμενο του υπερκαταναλωτισμού δεν είναι προϊόν παρθενογένεσης και δημιούργημα της εποχής μας. O πρόδρομος του, ο καταναλωτισμός – όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την τάση εξίσωσης της προσωπικής ευτυχίας με την απόκτηση υλικών αγαθών και την κατανάλωση – χρονολογείται από τους πρώτους ανθρώπινους πολιτισμούς. H αγοραμανία, δε, που είναι άρρηκτα συνδεμένη με τον υπερκαταναλωτισμό, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον ψυχίατρο Emil Kraepelin το 1915, με σκοπό να περιγράψει τη μαζική καταναλωτική υστερία ως σημείο της εποχής.

Στις μέρες μας, πάντως, ανάλογα φαινόμενα θεωρούνται παθήσεις. Συχνά μπερδεύουμε τη λεγόμενη ωνιομανία με την αγοραθεραπεία (shopping therapy), όρος που αναφέρεται στην ήπια και ίσως φυσιολογική έκφραση του καταναλωτικού συνδρόμου, ενώ ακόμα πιο συχνά εθελοτυφλούμε πείθοντας τους εαυτούς μας και τους οικείους μας ότι η καταναλωτική εξάρτηση δεν αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, μιας και δεν μπορεί να συγκριθεί με τις επιβλαβείς εξαρτήσεις από τα τυχερά παιχνίδια, τα ναρκωτικά ή το αλκοόλ.

Στην ωνιομανία, που ως όρος έχει τη ρίζα του στο αρχαιοελληνικό ωνέομαι – ωνούμαι (αγοράζω), η επιθυμία κατανάλωσης και απόκτησης υλικών αγαθών παύει να αποτελεί πηγή ευχαρίστησης και μετατρέπεται σε μια ακατανίκητη και αστείρευτη ανάγκη, η οποία πρέπει με κάθε τρόπο να ικανοποιηθεί. Μια εμμονή, δηλαδή, που καθηλώνει το άτομο, το οποίο βασανίζεται εάν δεν μπορεί να ικανοποιήσει το πάθος του.

O εθισμός στις αγορές δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους εθισμούς, αφού το άτομο νιώθει εγκλωβισμένο στην ανάγκη του, υποχρεούται να την ικανοποιήσει, ενώ αυτή η ανάγκη ικανοποίησης αναγεννάται, είναι μόνιμη και συνήθως μεγεθύνεται αντί να είναι σταθερή ή να εξαλείφεται. Μια ανάγκη, δηλαδή, που γεννιέται από μια βαθύτερη ανεκπλήρωτη επιθυμία και καταδικάζει το άτομο σε αναγκαστική επανάληψη.

Οτιδήποτε κεντρίζει το ενδιαφέρον των ανθρώπων με τέτοιου τύπου συμπεριφορά, είτε είναι πραγματικό (κάτι που είδαν) είτε είναι φαντασιωσικό, πρέπει να αποκτηθεί, παρότι η απόκτηση του συνιστά υπερβολή, ενώ συχνά καταλήγουν να συσσωρεύουν άχρηστα αντικείμενα νιώθοντας ενοχές, τύψεις και δυσφορία για την απόκτηση τους.

H «ωνιομανία» αποτελεί σοβαρό σύμπτωμα εκδήλωσης υπαρξιακού προβλήματος και αντικατοπτρισμό της ευρύτερης κοινωνικής παθολογίας στο άτομο, το οποίο καταφεύγει σ* αυτήν για να εξομαλύνει δύσκολα προσωπικά ή μη προβλήματα και να , αντιμετωπίσει την έλλειψη ανθρώπινων σχέσεων.

Αποτελεί, δηλαδή, έναν ανορθόδοξο και αναποτελεσματικό τρόπο καταπολέμησης, κάλυψης ή και υπέρβασης βαθύτερων αισθημάτων μοναξιάς, θυμού, δυσφορίας, θλίψης, κατωτερότητας και ανεπάρκειας, η ύπαρξη των οποίων δημιουργεί και τροφοδοτεί την ακατάπαυστη καταναλωτική τάση, ενώ η ικανοποίηση της γεννά με τη σειρά της προσωρινά και βραχυπρόθεσμα συναισθήματα πλήρωσης, ικανοποίησης και ασφάλειας – τα υλικά αγαθά δεν πληγώνουν, ούτε προδίδουν.


Συμβουλές για να κερδίσεις τον έλεγχο: > Άφησε τις κάρτες σπίτι: αν βγεις μια βόλτα στα μαγαζιά πάρε μαζί σου ακριβώς όσα χρήματα θα χρειαστείς για τη μεταφορά και την πληρωμή του καφέ.
> Βάλε ένα όριο: υπολόγισε πόσα χρήματα χρειάζεσαι καθημερινά και βάλε ένα ανώτατο όριο καθημερινής σπατάλης που δεν πρέπει να ξεπερνάς με τίποτα.
> Κράτα ένα αρχείο αγορών: συχνά ξεχνάς τι αγόρασες την προηγούμενη εβδομάδα και παίρνεις κάτι παρόμοιο τήν επόμενη.
> Αγόρασε κομπιουτεράκι: υπολόγισε το σύνολο των αγορών σου πριν φτάσεις στο ταμείο.
> Ζήτα βοήθεια: αν υποφέρεις πραγματικά από αυτή την ψυχική ασθένεια, πρέπει να ζητήσεις τη βοήθεια κάποιου συμβούλου αλλά και να εξομολογηθείς το πρόβλημα σου.

Τι λένε οι έρευνες
Οι γυναίκες τείνουν να ξοδεύουν χρήματα για να βελτιώσουν το περιβάλλον τους, για να προσθέσουν ποιότητα στη ζωή τους και δεν πτοούνται από την οικονομική κρίση. Αυτό, τουλάχιστον, δείχνουν πρόσφατες έρευνες.

Στη Βρετανία περίπου οι μισές γυναίκες δηλώνουν τρομαγμένες από την κρίση. Κι ενώ το 75% δηλώνει ότι σκοπεύει να κάνει περικοπές δαπανών, το 79% αναφέρει ότι θα κάνει σπατάλες σε ψώνια για να ανέβει ψυχολογικά. Πάντως το 25% αναφέρει ότι ντρέπεται, λυπάται και έχει ενοχές για τις πρόσφατες αγορές του.

Αμερικανική έρευνα σε νοικοκυρές έδειξε ότι αν πάνε για ψώνια δύο φίλες μαζί δαπανούν 8 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα. Αν μία γυναίκα πάει στα μαγαζιά με τα παιδιά της, τα ψώνια διαρκούν 7 λεπτά και 19 δεύτερα, αν πάει μόνη της 5 λεπτά και 2 δευτερόλεπτα και αν συνοδεύεται από άνδρα 4 λεπτά και 41 δευτερόλεπτα.

Άλλη Αμερικανική έρευνα έχει δείξει ότι οι γυναίκες αγοράζουν ρούχα σε ποσοστό 95%, παπούτσια σε ποσοστό 75% και ακολουθούν οι τσάντες και τα κοσμήματα σε ποσοστό 40%, τα καλλυντικά 30% και τελευταία τα διακοσμητικά αντικείμενα σπιτιού σε ποσοστό 20%. Οι άντρες, αντίστοιχα, ψωνίζουν ρούχα σε ποσοστό 80%, ηλεκτρονικά είδη σε ποσοστό 70% και σε μικρότερο ποσοστό εργαλεία.


Την ζωή μας δεν θα βελτιώσει ούτε θα παρατείνει το ακριβότερο, το καλύτερο και το «άλλο ένα» υλικό αγαθό, αλλά η αυτογνωσία, η βελτίωση του εαυτού, η ανθρώπινη επαφή, οι αληθινές σχέσεις και, όταν χρειάζεται, η αποδοχή και η εύρεση θεραπείας.H επιλογή είναι δική μας. Ας αποφασίσουμε ότι δεν θέλουμε να είμαστε ασθενείς.

Της Ελεάννας Ελευθερίου (ειδικός Ψυχικής Υγείας) και Μαρίας Λασσιθιωτάκη (Κλινική Ψυχολόγος)