ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Phinix
Δημοσιεύσεις: 943
Εγγραφή: 13 Οκτ 2010, 15:21
Τοποθεσία: Rizokarpaso

Re: ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Δημοσίευση από Phinix »

έτσι κομμάτι είναι επικίνδυνα να το παίρνουμε μαζί μας

επίσης εγώ που κρατώ τα πουλιά από την κελλέ και κρέμουνται είμαι χωρκατης η βάρβαρος??


:lol: :lol: :lol:
Λαοι, που ξεχνανε την ιστορια τους, είναι καταδικασμενοι να την ξαναζησουν
Άβαταρ μέλους
Dimitris
Δημοσιεύσεις: 1154
Εγγραφή: 20 Αύγ 2010, 10:31
Τοποθεσία: Λεμεσός

Re: ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Δημοσίευση από Dimitris »

themos328 έγραψε: εννα αλλο βασικο ειναι το πως κρατα τα πουλια..... :)
she knows...! ;)
«Τα φυτά των ζώων ένεκέν εστι και τα ζώα των ανθρώπων χάριν»
Άβαταρ μέλους
Anthimos
Moderator
Δημοσιεύσεις: 2565
Εγγραφή: 05 Ιαν 2011, 11:17

Re: ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Δημοσίευση από Anthimos »

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ

Το τί είναι τελικά, ή αν θέλετε, στην ουσία του το κυνήγι, είναι κάτι που αναπόφευκτα έχει απασχολήσει τον κάθε κυνηγό. Το ερώτημα τίθεται είτε μέσα σ’ ένα θετικό περίβλημα, όταν π.χ. συνειδητοποιεί κανείς την ψυχική του ανάταση σ’ ένα πρωινό κυνήγι στο δάσος, είτε κάτω από αρνητική πίεση, όταν ας πούμε αναγκάζεται κανείς ν’ αμυνθεί στις ποικιλόμορφες επιθέσεις που τόσο της μόδας είναι, για να εξηγήσει τί είναι αυτό που τον διαφοροποιεί από τους εχθρούς κι αδιάφορους αυτής της τόσο σημαντικής για μας τους κυνηγούς πλευράς τής ζωής μας. Μια προσωπική προσέγγιση είναι κι αυτό το πόνημα, που ελπίζουμε να ενδιαφέρει καθέναν που δεν έμεινε ποτέ ικανοποιημένος με την ανεδαφική κι απλοϊκή αντιμετώπιση του κυνηγίου σαν ένα ακόμα άθλημα, ισάξιο ας πούμε με το καθημερινό τροχάδην.
Φυσικά, κατά πρώτον θα εκμεταλλευθούμε το προνόμιο τού να είμαστε Έλληνες, κάτι που μας επιτρέπει ν’ αντλήσουμε ουσιαστικές πληροφορίες για την ουσία που εκφράζουν οι λέξεις μας. Με μια πρώτη ματιά, αντιλαμβανόμαστε ότι το κυνήγι είναι συνώνυμο ―σχεδόν― ισοδύναμο με τις λέξεις Θήρα και Άγρα. Το τί δηλώνεται σαν πράξη από τα συναφή ρήματα, κυνηγώ, θηρεύω, αγρεύω είναι εξ ίσου πασιφανές. Άγω τους κύνας στην πρώτη περίπτωση, αντιμετωπίζω τα θηρία στην δεύτερη και συλλέγω-συλλαμβάνω κάτι το ελεύθερα υπάρχον στην φύση στην τρίτη. Είναι ευνόητο ότι η ετυμολογική θεώρηση των παραπάνω συνωνύμων μάς οδηγεί στο να τα θεωρήσουμε ιστορικά αντεστραμμένα, δηλαδή ότι η έννοια του αγρεύω προϋπήρξε ή και συνυπήρξε του θηρεύω κι επακολούθησε η έννοια του κυνηγώ με την βοήθεια των σκύλων. Τα ρήματα αυτά ήδη από της αρχαίας ιστορικής εποχής χρησιμοποιούνται αδιακρίτως για να υποδηλώσουν την αυτή δραστηριότητα του σημερινού κυνηγίου.
Από τους αυτούς χρόνους, τις απαρχές δηλαδή της Ιστορίας, το κυνήγι αποσυνδέεται από την Ανάγκη. Ο άνθρωπος δεν κυνηγά αμυνόμενος, αλλ’ επιζητά τα θηρία συνήθως σε ξένους προς την διαβίωσή του τόπους. Και κυρίως ο άνθρωπος δεν κυνηγά για να τραφεί, μια κι η διατροφή του αντλείται από πηγές μη επικίνδυνες και πλέον προσοδοφόρες.
Η λέξη κυνήγι επικρατεί και φτάνει σ’ εμάς μέχρι σήμερα λόγω της περιορισμένης έννοιας που φέρει, μια και π.χ. η λέξη θηρεύω δύναται να χρησιμοποιηθεί και για την θαλάσσια θήρευση, δραστηριότητα συναφέστατη με το καθεαυτό κυνήγι για τους αρχαίους μας προγόνους, κάτι που συχνά αγνοείται από την σύγχρονη σκέψη μας.
Το πόσο σέβονται κι εκτιμούν το θεϊκό αυτό δώρο του Απόλλωνα και της Άρτεμης είναι πιστεύουμε φανερά έκδηλο για όποιον πλησίασε ποτέ την σκέψη των αρχαίων Ελλήνων.
Το γιατί, κάλλιον πάντων μάς το αναλύει ο Ξενοφών στον Κυνηγετικό του, έργο από τα μάλλον παραγνωρισμένα. Πέραν όλων των σωματικών ικανοτήτων που αναπτύσσει ο κυνηγός, όπως αντοχή, οξύτητα όρασης κι αντίληψης, ικανότητες όμως που αναπτύσσονται και στα ελληνικά Γυμνάσια, εξόχως αναγνωρίζεται η συνεισφορά του κυνηγίου στην διαμόρφωση τού χαρακτήρα ενός ελεύθερου πολίτη, όπως η λιτότητα, η εξοικίωση με την φύση, η σωστή εκτίμηση τού αντιπάλου, η προσωπική του αυτοπειθαρχία, η συνακόλουθη καρτερία κι η διηνεκής του ετοιμότητα να αντιμετωπίσει το οιονδήποτε συμβάν από το συνήθως εχθρικό του περιβάλλον.
Περιττό μάλλον θα ήταν να σημειώσουμε και το εύλογο ενδιαφέρον που επιδεικνύει ο Ξενοφών για την αυτονόητη προετοιμασία που επιφέρει η κυνηγετική άσκηση για κάθε πολεμικό καθήκον που ήθελε προκύψει για τον πολίτη προς υπεράσπιση της πατρίδας και της ελευθερίας του.
Μήπως απ’ όλα αυτά θα μπορούσαμε να διαμορφώσουμε μιαν πρώτη γνώμη για το τί πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες ότι είναι στην ουσία του το κυνήγι; Δυστυχώς όχι. Το να εκφέρουν μιαν τέτοια γνώμη για κάτι τόσο αυτονόητο θα έμοιαζε μάλλον με το να εκφράσουν γνώμη για το τί είναι η ελευθερία, ή η πατρίδα, ή η σύσταση τού σώματος των θεών τους. Είναι ένα γεγονός τόσο απλό, τόσο απτό, τόσο αυτούσιο όσο κι ο ήλιος που λάμπει, ή η πρωϊνή πάχνη. Δεν συζητά κανείς για τέτοια πράγματα.
Αλλ’ ας ξαναπιάσουμε το θεωρητικό νήμα πριν την παρένθεση των προγόνων μας. Κι ας θέσουμε εδώ το πιο ίσως κρίσιμο ερώτημα για την παραπέρα εξέλιξη τού θέματός μας: υπήρξε ποτέ ο άνθρωπος ―σαν άνθρωπος βεβαίως κι όχι σαν κάποια μορφή πιθηκανθρώπου― ΜΗ κυνηγός; Ναι, θ’ ακούσουμε κατά πάσα πιθανότητα. Το πρώτο στάδιο του ανθρώπου ήταν αυτό ενός φυτοφάγου-συλλέκτη, υποστηρίζεται.
Αρέσκονται μάλλον οι περισσότεροι να φαντάζονται έναν ειρηνόφιλο λάθρα διαβιώνοντα συλλέκτη ξηρών καρπών και χλόης, ασχέτως αν μια τέτοια υπόθεση δεν στηρίζεται παρά στην αγαθή τους προαίρεση. Δεν χρειάζεται εδώ να θέσουμε προβλήματα όπως η ύπαρξη των κυνοδόντων στο ανθρώπινο γένος, αλλ’ απλά ας αναλογιστεί κανείς αν ο άνθρωπος σαν φυσικό ον θα μπορούσε ποτέ να υπάρχει μη αμυνόμενος για την επιβίωσή του. Ποια φυλή φανταστικών αγρίων θα πρέπει να υποθέσει κανείς μη προικισμένη με την ετοιμότητα προς άμυνα κατά του παλιού εχθρικού ―και τότε πολύ εχθρικότερου― περιβάλλοντος της; Και δεν είναι άραγε ηλίου φαεινότερο ότι μια φυλή που κατέχει τα μέσα και την γνώση για άμυνα, θα χρησιμοποιήσει αυτά τα μέσα και για τον προσπορισμό τροφής;
Αλλά συντριπτικώτερη απόδειξη για την ιστορική ταυτότητα ανθρώπου-κυνηγού δεν αποτελεί το γεγονός ότι ΠΟΥΘΕΝΑ δεν ανευρέθησαν απολιθώματα ανθρώπινα ―ή ανθρώπινης εν γένει δραστηριότητας― χωρίς να συνοδεύονται από αδιάσειστα στοιχεία που δακτυλοδεικτούν την κυνηγετική ιδιότητα σαν το κέντρο ύπαρξης του αρχέγονου προγόνου μας; Θα πρέπει λοιπόν να δεχτούμε σαν αδιάσειστη βεβαιότητα ότι το κυνήγι συνιστούσε την κύρια εκδήλωση του ανθρώπινου είδους.
Είναι εύκολο να υποθέσει κανείς ότι πρωταρχικά επεδόθη στην θήρα, δηλαδή στην αντιμετώπιση των άγριων θηρίων που απειλούσαν την ίδια την οντότητά του και κατόπιν στην άγρα, ακόμα χωρίς την υποστήριξη κυνών, αλλά με μόνη βοήθεια την νοημοσύνη του, τα όπλα που αυτή η τελευταία τού επέτρεπε να κατασκευάσει και κυρίως τις παγίδες που δημιούργησε εξασκώντας ανεξάντλητα την ανθρώπινη διάσταση του πνεύματός του.
Η αμφίδρομη αυτή σχέση μεταξύ της ανθρώπινης διανοητικότητας και της θήρας θα πρέπει ιδιαίτερα να προσεχθεί. Το ότι η θηρευτική ιδιότητα απαιτεί ανάπτυξη τής νοημοσύνης είναι γενικά παραδεκτό. Ο καθένας μπορεί να αναλογιστεί ευρύτερα το επίπεδο νοημοσύνης που διακρίνει τα σαρκοφάγα ―κατά τεκμήριον θηρευτικά― ζώα σε σχέση με τα φυτοφάγα. Και περισσότερο όλων τα ειδικά χαρίσματα των θηρευτικών ζώων, όπως η ομαδικότητα, η υλοποίηση έστω πρωτόγονων μορφών τακτικής και στρατηγικής κι η αλληλοϋποστήριξη της αγέλης-ομάδας, συστατικά που τροφοδοτούνται από την ύπαρξη νοημοσύνης και την ανατροφοδοτούν προς υψηλότερες μορφές νοητικής εξέλιξης. Είναι ευνόητο ότι αυτή η ανατροφοδότηση λειτούργησε για τον ανοικτό εξελικτικά ανθρώπινο εγκέφαλο εξόχως αποδοτικά.
Η ευφάνταστη δημιουργία ολοένα και περισσότερο αποτελεσματικών παγίδων, η ευέλικτη κι ουσιαστική βελτιστοποίηση των θηρευτικών του μέσων κι η αναγκαστική ανάπτυξη της παρατηρητικότητας και μνήμης ―λόγω τής αναπόφευκτα αναγκαίας γνώσης τού πώς ζουν και πώς μετακινούνται τόσο οι εχθροί του όσο και τα θηράματά του― είναι σίγουρο ότι συνεισέφερε τα μέγιστα στην τελειοποίηση του πρωτανθρώπου.
Κατ’ ιστορική αναγκαιότητα η υπέρτερη νοημοσύνη του τον έφερε στο σημείο τής καταναγκαστικής εκμετάλλευσης των ζώων που τον περιέβαλλαν. Και πράγματι η πρώτη εξημέρωση είναι αυτή του σκύλου, ακόμη ένα ενδεικτικό σήμα για την προϊστορική του πορεία. Περί τούτου δε ουδεμία χωρεί αμφιβολία. Αλλ’ ας σημειώσουμε εδώ απλά για κάθε κακόπιστο ότι ο ίππος π.χ. αποτελεί για χιλιετηρίδες τροφή για τον άνθρωπο, ότι οι σχετικές μ’ αυτόν λέξεις διαφέρουν ουσιαστικά μεταξύ λατινικής και ελληνικής (πράγμα που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στην απώτατη εποχή που οι δύο λαοί ζούσαν σαν μία φυλετική οντότητα δεν υπήρχε ο εξημερωμένος ίππος) και τον μύθο βεβαίως των Κενταύρων που υποδηλεί την καθυστερημένη εμφάνιση των ιππέων σαν οδηγών βοοειδών στην μυθολογική μνήμη των Ελλήνων.
Ερχόμαστε λοιπόν στην εποχή του καθεαυτό κυνηγίου όπου με την βοήθεια ευμεγέθων κοπαδιών σκύλων αναπτύσσονται τα μεγάλα κυνήγια, στα οποία λαμβάνουν πλέον μέρος κι εξειδικευμένες ομάδες της αυτής φυλής.
Βλέπουμε εύκολα ότι οι νέες μορφές κυνηγίου σ’ ευρύτατες κλίμακες οδηγούν και σε νέες ανθρώπινες δομές. Η εξειδίκευση κι η ιεραρχική διαστρωμάτωση των ανθρώπων γίνεται πλέον αναπόφευκτη. Οι ελεύθερες πρωτοβουλίες πρέπει να περιορισθούν χάριν της ομαδικής αποτελεσματικότητας. Η σχεδίαση κι ο συντονισμός των επί μέρους ενεργειών απαιτούν την ύπαρξη μιας δομημένης πυραμίδας, όπου ο καθένας παίρνει την δικαιωματική θέση του. Το ανθρώπινο είδος ξεφεύγει από την πρωτόγονη μορφή τού συντροφικού χωριού-φυλής κι ο καιρός για την δημιουργία των οργανωμένων πόλεων, με τις αυστηρές ιεραρχίες και τους καθορισμένους νόμους συμπεριφοράς έχει φτάσει.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Το κυνήγι δεν θα πάψει ν’ αποτελεί μία κυριαρχική ανθρώπινη δραστηριότητα, αν και για λόγους ευνόητους στον καθέναν η άσκησή του θα περιοριστεί σταδιακά στους ελεύθερους πολίτες-πολεμιστές, ή στους ευγενείς-φεουδάρχες και θα το στερηθεί μάλλον βίαια η μάζα των σκλάβων, δουλοπάροικων, υπηκόων.
Πραγματικά, είναι απορίας άξιον ότι οι ποικιλώνυμοι εχθροί του κυνηγίου δεν έκαναν ποτέ τον κόπο ν’ αναλογιστούν τί να σημαίνει άραγε το φαινόμενο ότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξε φυλή ή λαός, ή οιαδήποτε ανθρώπινη ομάδα που ΔΕΝ ΚΥΝΗΓΟΥΣΕ και φυσικότατα μιλάμε για τις τελευταίες χιλιετηρίδες που το κυνήγι δεν συνιστά πλέον βασικό μέσον προσπορισμού τροφής.
Πού μας οδηγούν όλα αυτά; Πιστεύουμε στην αρχική παραδοχή ότι το κυνήγι δεν αποτελεί μια ανθρώπινη παράπλευρη δραστηριότητα. όπως π.χ. η συλλογή γραμματοσήμων, αλλά μια βασική ενστικτώδη εκδήλωση, μια σύμφυτη με την ίδια την ύπαρξή μας ιδιότητα, έναν παράγοντα αναπόσπαστο της ψυχικής μας οντότητος.
Ακόμη και σε περιοχές όπου το φυσικό περιβάλλον αποκλείει κάθε παρόμοια εκδήλωση, βλέπουμε τον άνθρωπο να διοχετεύει την αυθόρμητη αυτή παρόρμησή του σε παραπλήσιες ικανοποιήσεις. Θα ’πρεπε λοιπόν να επιδεικνύουμε κάποιο σεβασμό γι’ αυτήν την μάλλον καταφρονημένη κι όμως πρωτογενή ανθρώπινη πλευρά, που η στόμωσή της σίγουρα δεν προάγει την ολοκλήρωση ενός ελεύθερου ανθρώπου.
Το αρχικό μας άρα ερώτημα του τί είναι το κυνήγι, θα πρέπει μάλλον ν’ αντικαταστήσουμε με το ερώτημα: Τί είναι λοιπόν ο άνθρωπος; Όποιος επ’ αυτού στοχάζεται, σωστά στοχάζεται και κάθε απάντηση γι’ αυτόν ίσως περιττεύει.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Κυνηγετικός Εξάντας" 1991,του Βασίλη Καμπόλη
Είναι συνήθεια αυτών που δεν έκαναν ποτέ τίποτε, να κατηγορούν τους άλλους γιατι δεν τα έκαναν ολα!!!
Άβαταρ μέλους
MARIOSE
Δημοσιεύσεις: 2612
Εγγραφή: 24 Δεκ 2013, 09:22

Re: ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Δημοσίευση από MARIOSE »

Ωραίο φίλε Άνθιμε.

Εμένα με βασανίζει κάποιες φορές το ότι δεν τρώω τα πουλιά αλλά από την άλλη δεν μπορώ να μην πάω κυνήγι...είναι ίσως κάτι που έχουμε έμφυτο όπως λέει και στο άρθρο σου.
Επίσης, με βασανίζει το ότι οι περισσότεροι από εμάς είναι εντελώς κρεατοσυλλέκτες παραπέμποντας μας σε αρχέγονες εποχές όπου ο άνθρωπος δεν είχε ούτε αισθήματα αλλά ούτε αυτοσεβασμό.

Ίσως τελικά αυτοί που λένε ότι η ζωή ολόκληρη είναι κύκλος να έχουν απόλυτο δίκαιο. Μάλλον βρισκόμαστε πολύ κοντά στο τέλος και την επανεκκίνηση.
Άβαταρ μέλους
admin
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 3459
Εγγραφή: 25 Φεβ 2010, 10:43
Τοποθεσία: Limassol
Επικοινωνία:

Re: ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Δημοσίευση από admin »

Επειδή΄έχω ακούσει πολλούς 'κυνηγούς' να έχουν απαγοητευτεί και να θέλουν να πωλήσουν όπλα , σκύλους κ.τ.λ θέλω να γράψω ένα άρθρο αναφορικά με το τι εστί κυνήγι. Για τον κάθε σωστό κυνηγό το κυνήγι του προσφέρει κατι το ιδιαίτερο. Θ ή θελα σας παρακαλώ να προσθέσετε όσοι επιθυμείτε μια πρόταση το τι εστί κυνήγι για εσάς π.χ

1)Κυνήγι είναι το πρωινό ξημέρωμα στο βουνό με το συνάισθημα της ανυπομονησίας φουντωμένο για να ξημερώσει και να ξεκινήσει η διαδικασία κυνηγίου
2)....
Προσέχουμε...για να έχουμε
Άβαταρ μέλους
MARIOSE
Δημοσιεύσεις: 2612
Εγγραφή: 24 Δεκ 2013, 09:22

Re: ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Δημοσίευση από MARIOSE »

Για εμένα κυνήγι σημαίνει πολλά φίλε Άριστε. Σε μια πρόταση, θα έλεγα ότι κυνήγι είναι πάνω από όλα η καλή παρέα (ειδικά ο πατέρας μου), η επαφή με τη φύση και η ηρεμία. Το να βρεθεί και το ανάλογο θήραμα δεν είναι σχεδόν καθόλου σημαντικό ή μάλλον μου αρέσει να το βρίσκω αλλά η κάρπωση του ουδόλως με ενδιαφέρει.
Άβαταρ μέλους
virtualgreek
Moderator
Δημοσιεύσεις: 1282
Εγγραφή: 31 Μαρ 2010, 16:33

Re: ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Δημοσίευση από virtualgreek »

Άνκαι η παρέα και τα λουκάνικα με την παγωμένη ζιβανία είναι τα ωραία του κυνηγίου αυτές τις κρύες μέρες, δεν ισχύει σε όλη την σεζόν, πχ. το καλοκαίρι στο κυνήγι της φάσσας.

Οπόταν θα περιοριστώ στο ακόλουθο:

"Η επαφή μου με την άγρια φύση και το ξύπνημα του αρχέγονου κυνηγετικού ένστικτου που είναι καταπιεσμένο μέσα μου"

Σ.
Πρώτα από όλα πρέπει να είστε Κύριοι στο βουνό, και μετά κυνηγοί...
Άβαταρ μέλους
marios10
Full Member
Δημοσιεύσεις: 451
Εγγραφή: 09 Αύγ 2010, 00:10
Τοποθεσία: ΛΑΡΝΑΚΑ

Re: Απ: ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Δημοσίευση από marios10 »

ειναι η μαγεια που σου δινει η φυση σε κανει να ξεχνας τα παντα και σε κανει ενα μαζι της.
Ειναι η λυτρωση που νιωθει καθε κυνηγος ανηφοριζοντας το βουνο..
Ειναι το ενστυχτο που σε κανει να μην κυμασε καθε σαββατο.
Ειναι και η ωραια παρεα π κυνηγας.
Τούτη τη λύτρωση ζει εκείνος που ζώνεται τα 'σιδερικά' και σέρνοντας πίσω του ένα σκύλο, ανηφορίζει για τα κυνηγοτόπια. Το κρέας τι το κάνει μπρος σε τούτη τη λύτρωση;
Λυτρώσου, λοιπόν και 'συ κι ακολούθησε το μονοπάτι που τόσοι πριν από σένα ακολουθησαν
Άβαταρ μέλους
Pathfinder
Δημοσιεύσεις: 2329
Εγγραφή: 06 Οκτ 2013, 21:10
Τοποθεσία: Παφος

Re: ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Δημοσίευση από Pathfinder »

Ακομια μια αφορμη να φυγεις μακρυα απο το καυσαεριο, τον ασφαλτο και το μπετον της πολης.Να φρεσκαρεις τις παιδικες σου μνημες του φρεσκοβρεμενου χωματος, της μυρωδιας της αγριοριγανης, του θρουμπιου, να γευτεις την νοστιμια του παγωμενου απο την πρωινη χειμωνιατικη υγρασια σταφυλιου.Ακομα μια ευκαιρια να φυγεις μακρυα απο τα προβληματα και το αγχος της καθημερινοτητας σου στο κλουβι που ολοι λεμε πολη.
"H ζωη δεν ειναι δικαιη"...οταν λεμε αυτο κοιταζουμε ποιους?Αυτους που εχουν τα πολλα η αυτους που δεν εχουν τιποτα?
Άβαταρ μέλους
admin
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 3459
Εγγραφή: 25 Φεβ 2010, 10:43
Τοποθεσία: Limassol
Επικοινωνία:

Re: ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Δημοσίευση από admin »

Καλά το πάμε συνεχίζουμε
Προσέχουμε...για να έχουμε
Απάντηση

Επιστροφή στο “ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ”