Ποια προβλήματα αντιμετωπίζουμε στην Κύπρο

Από την πρώτη Ιουλίου άνοιξαν οι επιτρεπόμενες περιοχές για κυνήγι και για άσκηση κυνηγετικών σκύλων σύμφωνα με το διάταγμα. Είχε προκληθεί μεγάλο σούσουρο αναφορικά με το συγκεκριμένο διάταγμα, καθώς ήρθε αργοπορημένα, ενώ παράλληλα υπήρξε και μια έντονη διαφωνία ανάμεσα σε ταμείο θήρας και Ομοσπονδίας κυνηγίου, γύρω από το θέμα των περιοχών που θα δίνονταν. Όπως και να έχει, οι περιοχές που δόθηκαν κατά τους μήνες Ιανουάριο μέχρι Ιούνιο, δεν προσέφεραν και τα μέγιστα σε όσους ήθελαν να εκπαιδεύσουν τα σκυλιά τους, καθώς μετά τις πρώτες εξορμήσεις το θήραμα είχε ενοχληθεί σημαντικά, με αποτέλεσμα να μην έχει μια κανονική συμπεριφορά. Θέλω να τονίσω ότι, το συγκεκριμένο άρθρο το γράφω ως άτομο, το οποίο ασχολείται κυρίως με σκύλους ιχνηλασίας, αν και έχω εκπαιδεύσει και αρκετούς σκύλους φέρμας. Η προσωπική μου άποψη ως κυνηγός, είναι ότι το θήραμα ΠΡΕΠΕΙ να προστατεύεται και να μην ενοχλείται κατά την περίοδο της αναπαραγωγής του από:

1) Επιβλαβείς παράγοντες (αλεπούδες-ποντίκες-κορακοειδή)

2) Όχληση (σκύλους, οι οποίοι προκαλούν ζημιά)

3) Λαθροθηρία

Αλλά θα πρέπει να δίνονται και οι σωστές τοποθεσίες στους κυνηγούς για να μπορούν να ικανοποιούν τις ανάγκες τους, οι οποίες χωρίζονται σε τρείς κατηγορίες.

Ο κυνηγός, ο οποίος θέλει να εκπαιδεύσει ένα σκύλο φέρμας. Αυτός ο κυνηγός θέλει ένα ανοιχτό χώρο για να μπορεί να ελέγχει οπτικά τον σκύλο του και την έρευνά του, ενώ μπορεί με εκτρεφόμενο θήραμα να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, εάν αποτείνεται στα φτερωτά. Με ένα τέτοιο τερέν, ο κυνηγός μπορεί να δουλέψει τον σκύλο στον τρόπο έρευνας, στον εντοπισμό θηράματος, στην φέρμα, στην ακινητοποίηση και σε κάποιες περιπτώσεις στην επαναφορά. Μπορεί να εκπαιδεύσει, επίσης, τον σκύλο του σε βασικές εντολές υπακοής και σε διάφορες άλλες εντολές, όπως να μην τρώει από χάμω. Ένα νεαρό σκυλί μπορεί να μπει εύκολα στο παιχνίδι, ενώ ένα προχωρημένο σκυλί διατηρεί το πάθος του και τον τρόπο εργασίας του. Τώρα αυτό το τερέν μπορεί να είναι ένα εκπαιδευτήριο ή ένας χώρος χωρίς ιδιαίτερη κυνηγετική αξία, ο οποίος να εμπλουτιστεί βασικά για αυτό τον σκοπό. Απλά το εκπαιδευτήριο σου παρέχει την δυνατότητα να έχεις εκτρεφόμενο θήραμα και να ελέγχεις με περισσότερη ακρίβεια την συμπεριφορά του ζώου σου.

Ο κυνηγός τώρα που έχει ένα σκύλο ιχνηλάτη ή σκύλο φέρμας, ο οποίος ιχνηλατεί, όπως για παράδειγμα οι Drahthaar , Branco Italiano κ.τ.λ., αν ο σκύλος τους είναι νεαρός και άπειρος θέλει ένα εύκολο τερέν με κοντινούς λαγούς, κοντινές πορείες για να μπορέσει ο σκύλος να έρθει όσο το δυνατό σε περισσότερες επαφές με το θήραμα και να ξεκινάει να παίρνει εμπειρίες. Παλαιότερα, η νεκρά ζώνη ήταν μια από τις πιο κατάλληλες περιοχές για να ξεκινήσεις ένα νεαρό σκυλί. Δυστυχώς, η παρανομία και η αφόρητη κυνηγετική πίεση έχει καταστρέψει αυτούς τους τόπους. Ένα σκυλί ιχνηλάτης από την ηλικία των 3-6 μηνών μπορεί να ξεκινήσει την εκπαίδευσή του σε θήραμα εκτροφής, όπως ένα κουνέλι. Αρκετοί θα πουν «μα εγώ προτιμώ ο σκύλος μου να μην μάθει την μυρωδιά του κουνελιού, αλλά του λαγού». Όμως, με το κουνέλι εκείνο που θέλουμε να μάθουμε στο σκυλί είναι ένα κώδικα επικοινωνίας με τον χειριστή και μια μεθοδικότητα. Εάν δεν το επιχειρήσουμε αυτό και αφήσουμε το ζώο να εκπαιδευτεί βάση των ενστίκτων του και του πάθους του, τότε πιθανόν να αντιμετωπίσουμε αρκετά προβλήματα στον χειρισμό του. Στην συνέχεια θα οδηγήσουμε το σκυλί μας, αφού έχει μάθει να εργάζεται σωστά και μεθοδικά σε ένα κατάλληλο εκτροφείο με λαγούς ή σε ένα κατάλληλο χώρο με εύκολο θήραμα, για να μάθει τώρα να χρησιμοποιεί τον σωστό τρόπο εργασίας σε ένα λαγό. Η καταλληλότερη εποχή για να γίνει αυτή η δουλειά είναι οι μήνες ανάμεσα σε Ιανουάριο και Απρίλιο. Εκείνο το διάστημα, οι εδαφικές αλλά και οι καιρικές συνθήκες είναι οι καταλληλότερες για αυτού του είδους την εκπαίδευση. Εδώ πρέπει να τονίσω ότι σκυλιά, τα οποία έχουν εκπαιδευτεί και είναι πέραν του ενός έτους, δεν έχουν ανάγκη αυτής της εκπαίδευσης για δεύτερη χρονιά. Ένα νεαρό σκυλί που θα ξεκινήσει αυτή την διαδικασία μια χρονιά πριν να γίνει ενός χρόνου και στην συνέχεια περάσει εκπαίδευση το καλοκαίρι μέχρι το κυνήγι και μετά κυνηγηθεί για μια σεζόν είναι πλέον έμπειρο και ικανό να κυνηγάει. Λογικά το σκυλί έχει αποκομίσει εμπειρίες και αφού έτυχε της σωστής εκπαίδευσης, τώρα απλά είναι θέμα φυσικής κατάστασης και εμπειριών. Αν δεν έμαθε, απλά το σκυλί είτε δεν εκπαιδεύτηκε σωστά ή απλά δεν το έχει, οπόταν το αφήνουμε στον πάγκο. Μέσα, λοιπόν, από αυτό το δικό μου συμπέρασμα με περισσότερα από εικοσιπέντε χρόνια εμπειρίας σε εκπαίδευση σκύλων, θα ήθελα να τονίσω ότι ένας έτοιμος σκύλος δεν χρειάζεται να μπαίνει στην διαδικασία του εύκολου θηράματος τον Ιανουάριο με Απρίλιο. Ο συγκεκριμένος σκύλος μπορεί να πηγαίνει έξω σε κάποιες περιοχές για συντήρηση ή σε κάποια εκπαιδευτήρια απλά για να διατηρεί μια επαφή με το θήραμα και φυσική κατάσταση και αυτό με μέτρο για να μην χαλάσει ο εργασιακός του χαρακτήρας από ακατάλληλα τερέν. Άρα, κάπου εδώ πρέπει να τραβηχτεί και μια γραμμή και να καταλάβουμε και εμείς οι κυνηγοί και το ταμείο θήρας ότι χρειαζόμαστε και πλούσιες περιοχές με θήραμα για να εκπαιδεύουμε τα νεαρά σκυλιά, αλλά με έλεγχο και μέτρο. Ίσως αυτά που λέω να είναι ψηλά γράμματα, αλλά αυτό θα ήταν το ιδανικό. Περιοχές, όπου θα μπορούσε κάποιος να πάρει ένα – δύο κουτάβια μέχρι ενός έτους για εκπαίδευση. Με λίγα λόγια η άποψή μου ως εκπαιδευτής είναι ότι η υπηρεσία θήρας θα πρέπει να προσφέρει στον κυνηγό:

• Εκπαιδευτήρια για σκύλους φέρμας, αλλά και χώρους εκγύμνασης σκύλων φέρμας

• Εκπαιδευτήρια για ιχνηλάτες και χώρους εκγύμνασης για νεαρούς ιχνηλάτες και μεγάλους σκύλους

Ο νεαρός ιχνηλάτης, ιδιαίτερα όταν είναι μόνος του, δεν έχει τα φόντα να προκαλέσει ζημιά. Να καταδιώξει το θήραμα μέχρι εξάντλησης ή να πιάσει το θήραμα. Αυτά γίνονται από έμπειρους σκύλους ή από ομάδες σκύλων. Εκείνοι που εμμένουν στην δημιουργία αγέλης θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο σκοπός δημιουργίας μιας αγέλης είναι για να εγκλωβίζει και να πιάνει το θήραμα ή να το ξετρυπώνει από σημεία δύσβατα και απρόσιτα, τα οποία αποτελούν τα τελευταία καταφύγια του λαγού. Με λίγα λόγια, η αγέλη απλά μειώνει τον μητρικό πληθυσμό, πιέζει αφόρητα το θήραμα εξωθώντας το στο να αλλάξει την συμπεριφορά του και γενικά καταστρέφει το παραδοσιακό κυνήγι. Αν, λοιπόν, θέλουμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα ως προς το καλύτερο θα πρέπει να εισακουστούν και οι απόψεις των κυνηγών και των εκπαιδευτών και των επιστημόνων και να βρεθεί μια σωστή λύση για να μπορούμε να εκπαιδεύουμε τα ζώα μας, αλλά και να υπάρχει θήραμα στους βιοτόπους.