Η ιστορία του Τρυγονιού έχει δει τα πρωτοσέλιδα σε διάφορα μέσα ενημέρωσης τις τελευταίες εβδομάδες.


Αυτήν την εβδομάδα, ορισμένοι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ευρωβουλευτές) έγραψαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΚ) σε μια ανοιχτή επιστολή, επικρίνοντας την προσέγγισή της για τη διατήρηση του τρυγονιού, ιδίως στον δυτικό της διάδρομο. (Ισπανία – Γαλλία –Πορτογαλία - Ιταλία).


Μετά από ερωτήσεις δημοσιογράφων, ο πρόεδρος της FACE και οι πρόεδροι των εθνικών κυνηγετικών ενώσεων στην Πορτογαλία, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία προέβησαν στις ακόλουθες δηλώσεις.


1 - Η επιστολή επισημαίνει ότι ο στόχος της ανάκτησης του τρυγονιού μπορεί να επιτευχθεί με τη συμμετοχή της κυνηγετικής κοινότητας, όχι με τον αποκλεισμό της. Συμμεριζόμαστε αυτήν την άποψη και εκφράζουμε την απογοήτευσή μας για τη στάση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά τη διαδικασία προσαρμοστικής διαχείρισης και της απόρριψη μιας λύσης που λειτουργεί για την αποκατάσταση του Τρυγονιού στο δυτικό διάδρομο και την κυνηγετική κοινότητα.


2 - Συμφωνούμε με τα σημεία που τέθηκαν στην επιστολή σχετικά με τη σημασία της εμπλοκής της κυνηγετικής κοινότητας στη διατήρηση του είδους. Τονίζουμε ότι οι κυνηγοί επενδύουν τους περισσότερους πόρους στη διαχείριση του Τρυγονιού στην Ευρώπη, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι το τρυγόνι έχει καλύτερη απόδοση σε χώρες όπου κυνηγείται.


3 - Όσον αφορά την αναφορά στη διαδικασία διαχείρισης στην ανοιχτή επιστολή, τονίζουμε ότι αντί να χρησιμοποιήσουμε μέτρα διαχείρισης τα οποία να προσφέρουν μια βέλτιστη λύση και να οικοδομήσουμε εμπιστοσύνη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φάνηκε να χρησιμοποιεί τη διαδικασία για να επικυρώσει τη θέση που είχαν εισηγηθεί εδώ και πέντε χρόνια, δηλαδή για την απαγόρευση του κυνηγιού. Επιπλέον, είναι λυπηρό το γεγονός ότι το βάρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη συζήτηση δεν ισορροπήθηκε από τη θέση της ως προέδρου των συνεδριάσεων. Οι πληροφορίες που παρουσιάστηκαν στους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων, τους ανάγκασαν να κάνουν κρίσεις αξίας, αντί να καθοδηγήσουν τα κράτη μέλη μέσω μιας σειράς επιλογών για να βρουν μια βέλτιστη λύση.


4 - Όσον αφορά τη διαδικασία διαχείρισης του τρυγονιού είμαστε απογοητευμένοι που οι βασικές αρχές διαχείρισης δεν έχουν παρουσιαστεί στους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει δημιουργήσει μια κατάσταση κατά την οποία:

  • Παρουσιάστηκαν περιορισμένες επιλογές, με μια ισχυρή σύσταση για την επιλογή μηδενικής συγκομιδής, η οποία δεν συμβαδίζει με μια ανοιχτή διαδικασία λήψης αποφάσεων. Δηλαδή με λίγα λόγια προωθείται η απαγόρευση του κυνηγίου ενώ δεν λαμβάνονται μέτρα για στήριξη του είδους.
  • Η ανάγκη παρουσίασης ενός συνόλου εναλλακτικών μοντέλων πληθυσμού απορρίφθηκε μαζί με ένα σύνολο εναλλακτικών ποσοστώσεων συγκομιδής.
  • Τα κράτη μέλη δεν είχαν ισορροπημένη πληροφόρηση ούτε άνετο χρόνο για λήψη αμερόληπτων και ενημερωμένων αποφάσεων.


5 - Όσον αφορά την αναφορά στην επιστολή κατά της παραβίασης κατά της Γαλλίας και της Ισπανίας για έλλειψη προστασίας των οικοτόπων και για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του κυνηγιού, είμαστε εξαιρετικά απογοητευμένοι για την προκαταρκτική προσέγγιση στο κυνήγι, διότι οι υψηλότερες μειώσεις σημειώθηκαν στη Γερμανία, το Βέλγιο, τις Κάτω Χώρες και το Ηνωμένο Βασίλειο όπου δεν έχει προστατευτεί ο βιότοπος και οι πληθυσμοί τρυγονιού έχουν καταρρεύσει κατά 89 - 97% από τη δεκαετία του 1980.


6 - Θεωρούμε επίσης αξιοσημείωτο ότι ορισμένα κράτη μέλη, τα οποία δεν κατάφεραν να επιτύχουν τη διατήρηση του τρυγονιού αμφισβητούν το αειφόρο κυνήγι του είδους σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ όπου διεξάγονται προσπάθειες διατήρησης, ιδίως μέσω των εθελοντικών δράσεων από την κυνηγετική κοινότητα.


7 - Τέλος, επισημαίνουμε την πολύ αρνητική εμπειρία μας εδώ και δεκαετίες με μορατόριουμ, τα οποία οδήγησαν σε μόνιμες απαγορεύσεις κυνηγιού και έχει ως αποτέλεσμα την συνεχιζόμενη μείωση του πληθυσμού.


8 - Συνοπτικά, καλωσορίζουμε την επιστολή και υποστηρίζουμε την έκκληση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αλλάξει επειγόντως κατεύθυνση για χάρη του Τρυγονιού.


Τεκμηριωμένα λοιπόν η Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία αντιπαραθέτουν τις θέσεις τους ότι με σωστούς τρόπους διαχείρισης και ελεγχόμενη συγκομιδή μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη του πληθυσμού. Εκ του αποτελέσματος διαφαίνεται ότι χώρες με διαχειριστικό πρόγραμμα και ενεργό κυνήγι πετυχαίνουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα από χώρες όπου έχει απαγορευθεί το κυνήγι.