Το περιοδικό Hunt and Shoot παρουσιάζει μια σειρά άρθρων γραμμένων από αναγνώστες, οι οποίοι εκφράζουν τις απόψεις, τις εμπειρίες και τις ανησυχίες τους σχετικά με το κυνήγι στην Κύπρο. Μέσα από αυτά τα άρθρα, δίνεται η ευκαιρία σε κυνηγούς και λάτρεις της φύσης να μοιραστούν τις σκέψεις τους, να αναδείξουν ζητήματα που τους απασχολούν και να συμβάλουν στον διάλογο για το παρόν και το μέλλον του κυνηγιού.


Στις συζητήσεις μεταξύ τους οι ντόπιοι κυνηγοί, αναφέρονται σχεδόν αποκλειστικά στα χρόνια προβλήματα του κυνηγίου, που έχουν επιφέρει στατιστικώς αποδεδειγμένα τη μείωση του θηραματικού πληθυσμού. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια είναι τόσο έντονο το αίσθημα της αγανάκτησης, που οποιαδήποτε νύξη σε κυνηγετικά θέματα οδηγεί χωρίς υπερβολή, σε μελαγχολία και όχι άδικα, αφού η γκρίνια και η απελπισία επισκιάζουν τις ευχάριστες συζητήσεις για ωραίες κυνηγετικές φάσεις και στιγμές στη φύση παρέα με τους φίλους και τα σκυλιά. Είναι καθολικά παραδεκτό πως η φετινή κυνηγετική χρονιά ήταν η χειρότερη στην ιστορία. Έτσι η πλειοψηφία του κυνηγόσκοσμου έχει πλέον για παρηγοριά μόνο τις αναμνήσεις από το παρελθόν ή ένα ταξίδι λίγων ημερών για κυνήγι στο εξωτερικό, αν υπάρχει η δυνατότητα.


Ίσως με μια πρόχειρη ματιά, ο μέσος πολίτης, να συλλογιστεί απλοϊκά πως ο κυνηγός πληρώνει τις ευθύνες των πράξεών του. Δηλαδή ο κυνηγός θηρεύει τον θηραματικό πληθυσμό ασυνείδητα σε μεγάλους αριθμούς, η έκταση του νησιού είναι περιορισμένη, το θήραμα δεν ανανεώνεται εύκολα, άρα καλό θα ήταν να παύσει ή να περιοριστεί σημαντικά κάθε κυνηγετική δραστηριότητα μέχρι νεωτέρας.


Προσεγγίζοντας όμως με σοβαρότητα τα ανωτέρω και αναλύοντάς τα διεξοδικά, αρχίζει να διαφαίνεται το ασύλληπτα βαθύτερο τους νόημα. Αρχικά φαίνεται ένα κοινωνικό σύνολο της τάξεως του πέντε τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού της νήσου - το μεγαλύτερο ποσοστό κυνηγών σε αναλογία πληθυσμού στον κόσμο - να έχει σοβαρά παράπονα για την προχειρότητα και τον ερασιτεχνισμό με τον οποίο αντιμετωπίζεται γενικά στην κυπριακή κοινωνία. Ένα κοινωνικό σύνολο του οποίου η ανιδιοτελής προσφορά προς το κράτος και την πολιτεία είναι αφάνταστα μεγαλύτερη σε σχέση με το πως τη βλέπει ο μέσος πολίτης.


Η κυνηγετική δραστηριότητα δεν περιλαμβάνει μόνο έκδοση αδειών, αγορά όπλων και συνειδητή ή ασυνείδητη θήρευση. Είναι ένα τεράστιο κοινωνικό, περιβαλλοντικό αλλά κυρίως οικονομικό σύστημα, το οποίο επιβάλλεται να αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα και επαγγελματισμό, τόσο από το κράτος όσο και από τους πολίτες.


Διότι ένα τόσο μεγάλο σύνολο πολιτών είναι αδύνατο να μείνει ασυγκίνητο και απαθές απέναντι στα κοινωνικά προβλήματα του τόπου, άρα θα αναζητήσει λύσεις για αυτά προς όφελος του συνόλου των πολιτών. Επιπρόσθετα, ως εκ φύσεως οικολόγοι οι κυνηγοί, δεν θα επιτρέψουν αδιαμαρτύρητα οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, της χλωρίδας ή της πανίδας του τόπου. Είναι η εμπροσθοφυλακή στην προστασία των δασών, στην απομάκρυνση σκουπιδιών, στις δενδροφυτεύσεις, στην παροχή νερού και τροφής σε περιόδους ξηρασίας.


Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί για να γίνει ευκολότερα κατανοητό, πως όλες οι ενέργειες του κυνηγετικού συνόλου γίνονται αφιλοκερδώς και σε εθελοντική βάση. Επιπλέον, όλοι οι απαραίτητοι πόροι για οποιαδήποτε δραστηριότητα όπως καύσιμα, συντήρηση οχημάτων, γεύματα, ρουχισμός, κυνηγετικά αναλώσιμα, το κόστος των απαραίτητων αδειών, τα έξοδα των κυνηγετικών σκύλων και το κόστος του οπλισμού επιβαρύνουν τους ίδιους τους κυνηγούς. Αν προστεθεί στην εξίσωση, χωρίς να αναλυθεί περισσότερο, και ο τομέας της σκοποβολής που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το κυνήγι, τότε αβίαστα μπορεί να υπολογιστεί το ύψος της συνεισφοράς της κυνηγετικής δραστηριότητας στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν του κράτους. Ένα ολόκληρο οικονομικό σύστημα από καταστήματα, επιχειρήσεις και υπηρεσίες κινείται γύρω από τις δραστηριότητες του κυνηγετικού συνόλου του νησιού.


Συνοψίζοντας, τα όποια ζητήματα εγείρονται και επηρεάζουν το κυνηγετικό σύνολο, επιβάλλεται να αντιμετωπίζονται πάντα με σοβαρότητα και επαγγελματισμό. Η υπάρχουσα κατάσταση θα πρέπει

άμεσα να αξιολογηθεί και ίσως μάλιστα να χρειάζεται μια εκ βαθέων αναδιοργάνωση του τρόπου διεξαγωγής του κυνηγίου, ώστε όλες οι δραστηριότητες να συνεχίσουν απρόσκοπτα και να αποφευχθούν οποιεσδήποτε δυσάρεστες επιπτώσεις για την κυπριακή κοινωνία.

Εν κατακλείδι, αφού γίνει ξεκάθαρη η αξία της κυνηγετικής δραστηριότητας θα μπει η πρώτη σταθερή βάση στην οποία θα στηρίζονται οι μελλοντικές ενέργειες. Με μια σειρά άρθρων, αρχής γενομένης από το παρόν, ο γράφων υπό την ιδιότητα του εκπαιδευτικού, του επί εικοσαετία κυνηγού σε Ελλάδα και Κύπρο, με συμμετοχή στο διοικητικό συμβούλιο ενεργού κυνηγετικού συλλόγου από τη θέση του γραμματέα, όπως και υπό την ιδιότητα του οικογενειάρχη πατέρα, θα επιχειρήσει την παρουσίαση εισηγήσεων προς κάθε ενδιαφερόμενο, ώστε να μην ξαναζήσουμε ανάλογες κυνηγετικές χρονιές.