Με την έναρξη της νέας κυνηγετικής περιόδου να πλησιάζει, είναι η ώρα να γίνει ένας απολογισμός για την κατάσταση του ενδημικού θηράματος στην Κύπρο. Τα δεδομένα της χρονιάς παρουσιάζουν διαφορετικές εικόνες ανάλογα με το είδος, με κάποιες θετικές εξελίξεις αλλά και αρκετές προκλήσεις.


Λαγός


Ο λαγός διατηρείται στα ίδια επίπεδα με την περσινή χρονιά, με ορισμένες περιοχές να παρουσιάζουν ακόμη και αυξημένους αριθμούς. Αυτό πιθανόν να σχετίζεται με δύο βασικούς παράγοντες:


Περιορισμένες βροχοπτώσεις κατά τους χειμερινούς μήνες (Ιανουάριο – Μάρτιο), που ευνόησαν τις γέννες σε μια περίοδο όπου η τροφή ήταν άφθονη και η αναπαραγωγή στο αποκορύφωμά της.


Το νέο καθεστώς εκπαίδευσης κυνηγετικών σκύλων, που απαγόρευε την εξάσκηση στις περισσότερες περιοχές την περίοδο Μαρτίου – Μαΐου. Έτσι, οι γέννες αυτών των μηνών δέχθηκαν λιγότερη όχληση, με θετικά αποτελέσματα για τους πληθυσμούς.


Πέρδικα


Αντίθετη είναι η εικόνα για την πέρδικα. Η παρατεταμένη ξηρασία φαίνεται να έχει επηρεάσει αρνητικά τον πληθυσμό της, με μειώσεις που σε αρκετές περιοχές αγγίζουν το 50% σε σχέση με πέρσι. Σε παγκύπρια βάση καταγράφεται αισθητή πτώση, με εξαίρεση περιοχές πλούσιες σε νερά ή εκεί όπου οι κυνηγετικοί σύλλογοι υλοποιούν συστηματικά έργα βελτίωσης βιοτόπων.


Φάσσα


Η φάσσα αποτελεί το πιο σταθερό θήραμα, με τους αριθμούς της να παρουσιάζουν ακόμη και αυξητική τάση. Ωστόσο, παρατηρείται ότι μετά τις πρώτες εξορμήσεις πολλά πουλιά επιλέγουν να παραμένουν εντός κλειστών για κυνήγι περιοχών. Σταδιακά, και κυρίως μετά τα μέσα της περιόδου, επιστρέφουν σε δασώδεις κυνηγετικές ζώνες.


Φραγκολίνα


Οι φραγκολίνες διατηρούνται σε γενικές γραμμές στα ίδια επίπεδα με πέρσι, με κάποιες ελαφρές μειώσεις που αποδίδονται κυρίως στη χαμηλή βροχόπτωση.


Κίνδυνοι και πιέσεις


Κοινός αρνητικός παράγοντας για όλα τα θηράματα παραμένει η αύξηση των άρπαγων, με κυριότερους την αλεπού και την αδέσποτη γάτα, οι οποίες ασκούν έντονες πιέσεις στους πληθυσμούς.


Συμπεράσματα και εισηγήσεις


Η φετινή χρονιά δείχνει μια ισορροπία για τον λαγό, ανησυχητική μείωση για την πέρδικα, σταθερότητα με θετική τάση για τη φάσσα, και σχεδόν αμετάβλητη εικόνα για τις φραγκολίνες.


Ωστόσο, με δεδομένη την κάμψη στους πληθυσμούς της πέρδικας και την πίεση που δέχονται γενικότερα τα ενδημικά θηράματα, η μείωση των εξορμήσεων ή ακόμη και ο πιο τακτικός έλεγχος στο ΚΟΤΑ ίσως να αποτελούν επιβεβλημένες τακτικές για να προστατευθεί ο μητρικός πληθυσμός και να αποφευχθεί περαιτέρω αποδεκάτισή του.