Καλημερα και χρονια πολλα σε ολα τα παιδια
Χτες ειχα την ευκαιρια να δωσω χαρα σε εναν αγνωστο κυνηγο και συναδελφο.
Ανοιγοντας την πορτα το πρωι βρισκω ενα κυνηγετικο σκυλι, ημιαιμο, κυριως σεγκουτσι, να ψαχνει τα σκουπιδια.
ΦΩναζε η εικονα του οτι ηταν καλο σκυλι, διοτι ηταν σε αριστη κατασταση, γυμνασμενο, χωρις φοβο, με φαγωμενα νυχια, που δηλωνε οτι ηταν δουλεμενο.
Ερχονται πολυ συχνα στο σπιτι αδεσποτα, που εγκαταλειπουν δυστυχως οι ευσυνυδειτοι συναδελφοι μας, που αγαπουν τα ζωα τους τοσο πολυ ωστε να τα εγκαταλειπουν.
Ξερω ομως απο σκυλια, και αυτο δεν ηταν ετσι.
Το πηρα αμεσως, του εβαλα εβαλα τροφη και νερο και το καθυσηχασα αφου ηταν αρκετα ανυσηχο, οχι ομως φοβισμενο.
Περασε απ το μυαλο μου και η ιδεα οτι ανοιξε η τυχη μου....ξερω ποσα αξιζει ενα τετοιο σκυλι, στην εικονα τουλαχιστον, εστω και ημιαιμο.....ΠΟΤΕ ομως δεν θα μπορουσα ετσι απλα να το κρατησω....
θΑ ΜΙΣΟΥΣΑ τον εαυτο μου και οι αρχες μου μου λενε οτι οτιδηποτε παρεις αδικα, και οχι με την αξια σου, με οποιαδηποτε τροπο, ουτε θα το χαρεις ουτε θα το ευχαριστηθεις...περαν τουτου αμεσως ηρθε στο μυαλο μου ο συναδερφος που θα το ζητουσε και θα το εκλεγε, περαν του οτι σιγουρα δεν θα εκανε Χριστουγεννα...
Ολα αυτα περασαν απ το μυαλο μου αστραπιαια , καθως εδενα το σκυλι και του εβαζα να φαει.
Πηρα το κολανακι στα χερια μου, ειχε μια μικρη ταυτοτητα πανω......ονομα και τηλεφωνο....
Πηρα τον ανθρωπο, τον καλημερισα...τον ρωτησα ονομα και που μενει....μου πε αμεσως ...τον ρωτησα εαν εχασε ενα σκυλι.......να μου πει το ονομα του σκυλου.....το πε αμεσως χωρις να σκεφτει και η φωνη του γεμισε χαρα.......του πα που ειναι το σπιτι και να ερτει να πιουμε καφε και να του τον δωσω...
Σε 20 λεπτα ηταν εκει.......τον ρωτησα να μου πει το τηλεφωνο που γραφε στο κολανακι για να σιγουρευτω πριν του δωσω το σκυλι...το πε τοσο γρηγορα που δεν υπηρχε αμφιβολια να ταν κοαποιος αλλος....ο σκυλος μολις τον ειδε επαθεν σαν τρελος....
Πηρε το σκυλι.....καναμε τοκκα....μου πε ευχαριστω και οτι δεν υπαρχουν πολλοι σαν εμενα, σαν εσας, σαν εμας λεω εγω που αγαπαμε πραγματικα το κυνηγι και ειναι η ζωη μας....
Ειναι ιδιοκτητης γνωστης ψησταριας στην Λεμεσο.....τον ρωτησα πως τον εχασε.....τον ειχε δωσει σε καποιον για να τον δει για να τον πουλησει......εκει στεναχωρηθηκα....γιατι μου πε οτι του κανα Χριστουγενιατικο δωρο.....δεν ξερω αν τον εβλεπε απλα ως λεφτα......και σιγουρα δεν μου πεφτει λογος...αλλα δικος του ηταν, και δικος του εμεινε.....
Με στεναχωρησε που δεν εκατσε για καφε....βιαζοταν να παει μαχαζι.....ωστοσο νομιζω ενα καφε μετα απο το πιο πανω επρεπε να κατσει να πιουμε.....
Ξερω ομως οτι οσον αφορα εμενα εκανα το σωστο, και κοιμηθηκα υσηχα το βραδυ.....οτι κιαν προκειτε να κανει ο ιδιοκτητης το σκυλι.....δικος του ειναι στο κατω κατω.
