ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

[Laurona]

Ο ΤΑΜΕΝΟΣ ΛΑΓΟΣ

Ειναι Σαββατο, Δεκεμβρης του 2014. Λυσσομαναει εξω ο αερας.Ενας βοριας που τρυπαει κοκκαλα μαζι με ψιλοβροχο. Το δελτιο καιρου δειχνει βροχες το βραδυ και οτι ο αερας θα ηρεμησει.
Εχει παει 5 το απογευμα. Τελειωσα κατα τις 4 με τα ξυλα.Ωρα να παω να ταισω τα σκυλια για αυριο.
Οι κορες μου με περιμενουν με χαρα στο κουμασι. Βλεπουν τα φωτα που αναβουν και παθαινουν σαν τρελες. Ετρεξαν καλα το πρωι σημερα, επαιξαν, ξασαλωσαν, μα και παλι οταν ερθει η ωρα να παω κοντα τους, τα ματια τους σπινθιριζουν.
Λενε οτι ο σκυλος ακολουθα αυτον που του δινει την ‘’ελευθερια’’ του και οχι οποιον τον ταιζει .Το πιστευω αυτο το παλιο γνωμικο.Αν και πιστευω οτι ο σκυλος ακολουθα αυτον που τον κερδιζει και οχι οποιον το εχει.
Ανοιγω τα κλουβια.Ορμανε και οι δυο πανω μου.Πριν κανουν οτι δηποτε αλλο ζητανε το χαδι μου.Ενα ελαφρυ κτυπημα στο μαγουλο και ενα χαδι, μια γλυκια κουβεντα.
Τι ναι κορουες μου?
Ειμαστε ετοιμοι για αυριο?Εχουμε αποστολη.Εχω ταξει εναν λαγο στην νεογεννητη μας κορη.Θα τα καταφερουμε?
Δεν μιλανε μα στα ματια μου λενε πολλα.Αρχιζουν το τρεξιμο και το παιγνιδι με μια αυτοπεποιθηση και μια χαρα που σε τρομαζει και σε κανει να αναρωτιεσε.Που την βρισκουν τοση αυτοπεποιθηση.
Μα ναι. Σκυλια ειναι. Παντα δινουν δυναμη και κουραγιο στ οαφεντικο τους εαν τα εχει αγαπησει.
Αυτα τα σκυλια εχουν ακουσει με υπομονη ολα τα προβληματα της ψυχης μου.Εχουν ξαπλοσει διπλα μου σε βουνα λιβαδια και εχουν ακουσει με υπομονη οτι βασανιζει το μυαλο μου....τις χαρες και τις λυπες μου. Καλα λεω οτι ειναι οτι πιο πιστο και αγνο μας εχει δωσει ο Θεος απ τα ζωντανα του.
Σου λενε τα παντα μεσα απ τα ματια τους.Διχως μιλια....μονο αγνη υσηχια και με μια τεραστια γαληνη στα ματια τους.
Του βαζω το φαγητο τους και τις αφηνω να φανε με την υσηχια τους.
Καθαριζω τα κλουβια τους και ελεχω τις κουβερτες τους.Θελω να κοιμηθουν ζεστα και να ναι δυνατες το χαραμα.
Καλο βραδυ αγαπες μου και καλο ξημερωμα.
Μπαινω στο σπιτι. Η ζεστασια απ το τζακι που σιγοκαιει αγκαλιαζει γλυκα το προσωπο.
Ο γιος μου παιζει μπροστα απ το τζακι και η γυναικα θυλαζει την μικρη.
Ο μικρος τιναζεται με δυναμη λες και εχει εχει αποκοιμηθει καιεχει αργησει για την δουλεια
Παπα....να σασουμε τες χαρτουτσιες μας?
Ναι λεβέντη μου, να πλυθω και ερχομαι.
Τους δινω απο ενα φιλι......η ματια μου μενει στην μικρη που θηλαζει. Το προσωπακι της φωτιζεται απο το αμυδρό φως του τζακιου. Ειναι χωσμενη στην γλυκια αγκαλια της μανας της, οπως τα πουλια που γενιουνται και χωνονται ολα μαζι στην φωλια τους, νιωθοντας την ασφαλεια και την ζεστασια της.
Τι αθωα και αγνα που ειναι τα παιδια. Γενιουνται τοσο δα, αδυναμα και ευαλωτα και ερχονται σε εναν κοσμο γεματο αγωνα και δυσκολιες. Και εσυ πρεπει να εισαι διπλα τους απ την στιγμη που τα φερνει η Μανα τους στον κοσμο για να τα στρατεψεις σωστα και σταθερα...μεχρι να κανουν την δικη τους οικογενεια....μεχρι να ερθει η ωρα αυτα να φροντισουν εσενα.
Με την ακρη του ματιου μου βλεπω την αγωνια στα ματια του μικρου.......εχει μαθει πια....καθε Σαββατο τετοια ωρα ετοιμαζουμε τα πραγματα μας για το κυνηγι.
Ετσι δεν ξεκινησαμε ολοι? Και γω ολη μερα εκει ειχα το μυαλο μου. Στο κυνηγι. Που θα βρω τον λαγο που εταξα στην κορη μου.Γεννηθηκε ολες και ολες 4 μερες πριν.Και της ειπα με το που την πηρα στην αγκαλια μου .Την Κυριακη αγαπη μου θα σου φερω και σενα εναν λαγο.
Σιγουρα πρεπει να τον ψαξω σε μερη που στραγγουν ευκολα και κοβει ο αερας.Δεν τον νοιαζει τοσο να βρεχετε απ την βροχη οσο να του κτυπα ο παγωμενος βοριας η να ‘’κολυμπαει’’ στο νερο.
Του την σπαει ακομη το συνεχομενο σταξιμο των σταγονων της βροχης απο τους θαμνους οτα ναυτη σταματησει.
Ολα αυτα σκεφτομαι...οταν με συνεφερνει η φωνη του μικρου ξανα......Παπα ...ατε.....
Περνω το γιλεκο και το οπλο με την θηκη του.Περνω και το ναυλον με τις χαρτουτσιες.Ποτε δεν τις αφηνω στο γιλεκο.Της βγαζω και της ξαναβαζω παντα την παραμονη του κυνηγιου.
Τα βαζω ολα στο χαλι.Εχει ηδη ερθει κοντα μου και περνει το γιλεκο.Εγω να της βαλω εγω να της βαλω φωναζει ολο χαρα.
Τις χωριζω σε ταπες και πιστονια.Μετρα τες του λεω.Δεκα θα βαλεις στην αριστερη θηκη και δεκα στην δεξια
Ενα....δυο...τρια.....μετραει και βαζει στην τσεπη του γιλεκου και βλεπεις την χαρα στο προσωπακι του......οπως τοτε που ειμουνα εγω στην θεση του και ετοιμαζα εγω τα πραγματα του μπαμπα και του παππου μου.
Ανοιγω την θηκη του οπλου.Η μυρωδια απ το λαδι διαχεετε στο δωματιο.Το βλεπω μπροστα μου.Το πρωτο δικο μου οπλο......ενα απλο πλαγιοκαννο ........ενα λαγοντουφεκο απλο που το κρατας και μυριζει κυνηγι.... το βλεπω και ανυπομονω να ξημερωσει
Τελειωσαμε τσιακο μου, λεω στον μικρο.Σιγουρα θα φερουμε λαγο αυριο αφου εσυ με βοηθησες να φτιαξω τα πραγματα.
Χαμογελαει ....του αρεσει πολυ να με βοηθα σε οτι κανω

Εχει φαι ....ακουω την γυναικα να λεει.... ελα να σου βαλω.
Οχι αστο...θα περασω απ τον καφενε κανα μισαωρο και θα ερθω.

Φευγω για τον καφενε. Ο αερας εξακολουθει αλλα εχει γινει υποφερτος.
Μπαινω μεσα.
Καλησπεραα. Αδειος ο καφενες.Ειναι σχεδον 8 η ωρα. Δυο χωριανοι παιζουν ακομη ταβλι....Ρωταει ο καφετζης.... καφε??
Οχι.Βαλε μια μινιατουρα.
Καθομαι στην ακρη κοντα στο παραθυρο. Βλεπω τον γερο τον Κωνσταντη .....δεν τον ειχα προσεξει οταν μπηκα......παππου ελα κοντα του φωναζω.
Μεγαλος κυνηγος στα νιατα του.Και σημερα ακομη βγαζει την αδεια για να παει μια- δυο φορες, σε τοπους που χει χιλιοπερπατησει...ξερει που καθονται....δεν εχει πια ποδια η σκυλια...αλλα αναλογα της εποχης σου λεει που θα τον βρεις.....κτυπαει ενα – δυο λαγους αναλογος ποσες φορες θα παει και πναζει η καρκια του.
Ερχετε , καθετε διπλα μου.Το προσωπο του γεματο ρυτιδες που σου λενε ιστοριες και βασανα για το ποσο παλεψε και το τι περασε στην ζωη του.
Στριβει τσιγαρο....στριβω και γω
Εισαι καλα γιε μου με ρωτα.
Ναι παππου, πε μουεσυ τα δικα σου.
Τι να σου κερασω.Εγω εννα πιω μιαν κοφτη. Να σου φερω τζιε εσενα?
Οι λεβεντη μου.....τουτος ο ζαχαρης εν με αφηνει ουτε να το δοκιμασω.......Τι να σου πω εγω γιε μου.....ειμαι με τους ζωντανους... και το ρυτιδιασμενο προσωπο του χαμογελαει ......που θα παεις αυριο....με ρωταει κοφτα......ετσι κανει παντα.....φευγει την κουβεντα απο πανω του....τον κτυπησε ασχημα η μοιρα και δνε θελει να τα σκεφτετε.
Λοαρκαζω να παω ψηλα παππου.... δεξια της κακοσκαλας... που πανω πουτην βρυση του Γιωρκου.
Τζιμεσα εννα τον εβρω...τζιε εταξα τον της κορης μου...
Καλα τα εφκαλες γιε μου.Τζιαμε θα τον εβρεις.... τζιε ειπαμεν αα. Σημαθκιαζε καλα τζιε μεν σιασιαρεις.
Σηκωνετε ο γερος να φυγει.......φευγω και γω....τον περνω ως την πορτα και κανω για το σπιτι.......

συνεχιζεται............

[MARIOSE]

Μπράβο ρε Χρύσανθε, ωραίος! Περιμένουμε τη συνέχεια

[SOLON-FAIR ΤΕΑΜ]

ΩΡΑΙΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΕ....ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΎΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ.....ΚΑΙ ΜΕΤΑ?

[spyrosspyrou851]

ΩΡΑΙΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΕ....ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΎΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ.....ΚΑΙ ΜΕΤΑ?

Mας κρατά σε αγωνία!

To be continued....

[cynergy]

πολυ ωραιο περιμενουμε με αγωνια..

[Breda Pegaso]

Ωραιος Χρυσανθε...γιατι το κυνηγι δεν ειναι μονο οταν πατουμε την σκανδαλη...

ελπιζω να ειναι τριλογια!

[kyriakos304]

[Pathfinder]

Μπραβο ρε Χρυσανθε μου...πολυ ωραιο!!!ατε βαλε την συνεχεια

[Laurona]

Συνεχεια…..

Παω για υπνο…..ξαπλωνω….ηταν πολυ κουραστικη μερα…..αλοιμονο ομως που να κλεισω ματι.
Αλλαζω πλευρα……κοιμησου ρε λεω απο μεσα μου…..δεν θα μπορεις να σηκωσεις τα ποδια σου αυριο…..τιποτα….

Ισως το οτι εχασα την προηγουμενη κυριακη και εχω τοση ανυπομονησια?
Ισως γιατι οι τελευταιες εξορμησεις ειχαν καλες επιτυχιες σε σχεση με τις πρωτες…..δεν ξερω…….το μυαλο μου δεν λεει να υσηχασει……το μονο που σκεφτομαι ειναι φερμες…ξεσηκωματα….και βολες στα αυτια….

Δεν ξερω τι ωρα με πηρε ο υπνος……ξαφνικα….πετιεμαι σαν ελατηριο?
Τι ωρα ειναι…αποκοιμηθηκα…..βλεπω το ρολοι…..τεσσερις παρα…..το ξυπνητηρι το χα βαλει στις 4 και τεταρτο…..ουφ…μου κοπηκε η χολη..

Σηκωνομαι……ριχνω νερο στο προσωπο μου να ανοιξουν τα ματια…..ανοιγω το παραθυρο….ξαστερια…..ανοιξε ο καιρος…..ενα ελαφρυ παγωμενο αερακι φυσαει και μου καιει τα σωθηκα καθως αναπνεω με παθος το οξυγονο……ωραια…ιδανικος καιρος….φτανει που δεν εβρεξε μεχρι το πρωι.

Περνω απο ολους, ενα ελαφρυ φιλι στο μαγουλο….ντυθηκα…..παω προς την κουζινα…..βαζω το Σταυρο μου μπροστα απο το μικρο εικονοστασι……Να παμε και να ρθουμε καλα παρακαλω και μεις και τα σκυλια μας…

Ζεσταινω νερο για καφε….ξεκιναω το αυτοκινητο να βρασει και φορτωνω.
Κτυπαω τηλεφωνο στον κουμπαρο μου μπας και εχει αποκοιμηθει…..
Καλημερα…ερχεσε?
Καλημερα..ναι ξεκινησα, σε ενα τεταρτο ειμαι εκει.

Παω στα σκυλια.
Καλημερα κουκλες μου…
Αφηνω τα σκυλια απ το κλουβι….δεν ξερω τι ειναι αυτο που τακανει να ξερουν οτι θα παμε κυνηγι……τρεχουν ομως σαν μανιασμενα….εχουν ηδη τρελανει τον τοπο απ τα γαυγισματα.
Γιατι δεν γαυγιζουν ετσι και τιςκαθημερινες? Καθε πρωι τα βγαζω εξω.Τι τα κανει να ξεχωριζουν οτι ειναι Κυριακη…

Φορτωνω τα σκυλια, κλειδωνω και απολαμβανω τον καφε μου κατω απ τα αστρα.

Λατρευω την ωρα που που θα πιω ενα τσιγαρο με τον καφε μου πριν το κυνηγι, εκει κοντα στην ανατολη.
Εκεινο το παγωμενο αερακι που αντεχετε αλλα το νιωθεις να περναει μεσα απ τα ρουχα, καθως αρχιζει σιγα σιγα να σπαει αχνα το ροδαλο χρωμα της ανατολης στον οριζοντα
Αναρωτιεμαι αραγε…..ολοι αυτοι που γενιουνται και πεθαινουν χωρις να ζησουν μιαν ανατολη στο βουνο η στην θαλασσα…….χωρις να ταξιδεψουν σε αυτην την μοναδικη στιγμη της ωρας…ουτε νυκτα…ουτε μερα….μια ενδιαμεση στιγμη με ολα τα χρωματα μεσα της, με ολες τις μυρωδιες που την κατακλυνουν ….καθε φορα μια διαφορετικη στιγμη της ζωης μας…….ολοι αυτοι…..ποσο φτωχοι μπορει να ειναι…..ποσο …δεν ξερω και γω πως να το χαρακτηρισω……αδικοι απεναντι στους εαυτους τους…..
Ερχονται στο μυαλο μου κουβεντες φιλων……..σιγα μην σηκωστω που τα χαραματα…….πιασμε τηλεφωνο να αλλαξω πλευρο……σας λυπαμε πραγματικα….που συνηδειτα,,,στερειτε αυτη τη χαρα στον εαυτο σας….

Τις σκεψεις μου κοβουν αποτομα τα φωτα απ το αυροκινητο που πλησιαζει….ειναι ο κουμπαρος μου .
Καλημερα…Δεν αργησα..?
Καλημερα….καθολου…..ασε να παει να κατσει πρωτα, τι βιαζεσαι, κοντα θα παμε.Παρε καφε, σου ετοιμασα ειναι στο αυτοκινητο..αχνιζει ακομη.

Φωρτωνω τα σκυλια του ….ενα καθαροαιμο ποιντερ μαυροκεφαλο, κουταβι που βγαινει εντελως πρωτη φορα και μια ημιαιμη με απολα που ξερει την δουλεια της.

Ξεκιναμε..το ραδιο πεζει σιγανα λαικα …..

Υπεροχες οι συνθηκες σημερα. Σταματησε νωρις η βροχη και θα κρατησαν τα ιχνη μετα απο αυτην. Ευτυχως ο αερας ειναι οσο πρεπει.

Εκει πανω θα βγουμε….και του δειχνω το σημειο του βουνου καθως ανεβαινουμε.

Εχε το νου σου, στα κοψιματα η στα κρατωνια θα ναι σημερα….και εκει στεκει συνηθως….θα ναι φερμαριστος.

Φτανουμε…..Κατεβαινουμε, τεντονομαστε…..ξαλαφρωνουμε.

Η μυρωδια απ το βρεγμενο χωμα και την σχοινια δεν μπορει να συγκριθει με τιποτε αλλο αυτη την εποχη.
Θελεις να αναπνευσεις μεχρι να σπασουν τα πνευμονια σου…….Μακαρι να μαστε καλα Θεε μου να μαστε παντα στα βουνα μεχρι τα βαθια μας γεραματα.

Επικρατει υσηχια……ευτυχως δεν υπαρχουν αλλοι τριγυρω και ετσι μπορουμε να ξεκινησουμε χωρις εννοιες για την πορεια μας.

Περπατω λιγα μετρα παραλληλα με τον δρομο να δω για ιχνη…τιποτε του λεω….συνηθως απ εδω ερχετε πανω …αρα θα χουν ξεκινησει οι βατουρες….

Χωριζονται οταν ερχεται ο καιρος για ζευγαρωμα…..η φυση εχει προονοησει και παντα υπαρχει αρμονια στους αριθμους τους οταν θα ζευγαρωσουν αλλιως τα παραπανω αρσενικα θα διωχθουν απο αυτα που θα κυριαρχησουν ……στο σημειο που ξεκιναμε σημερα ειναι στην μεση δυο μεγαλων περιοχων και την εποχη των βατουρων σπαει καθαρα στα δυο το παιγνιδι.

Αμα δεν βρισκω ιχνη απο κατω προς τα πανω σημαινει οτι εχουν πιασει τις περιοχες τους για να αρχισει το παιχνιδι…..πανω θα παμε…εχει ενα κομματι σαν μικρη πλατεια που ειναι σπερμενο….θα ξεκινησουμε απο εκει να δουμε τι εχει μεσα.

Πιανουμε τα οπλα, αφηνουμε τα σκυλια και ξεκιναμε….το σπερμενο ειναι περιπου 50 μετρα απο τα αυτοκινητα.

Μπαινουμε μεσα….φρεσκα ιχνη ,,,τρεις διαφορετικοι λαγοι…..αφηνουμε τα σκυλια με την υσηχια τους…..

Κατω θα χει παει μου λεει ο κουμπαρος…..μπροστα και κατω απ το σπερμενο ειναι ενα λεπτο και πολυ πυκνο φρυδι…με ψηλα ρασια…..
Δεν πιστευω του λεω να χει μεινει εκει απο πανω καθαριζει και βγαινει στα κρατωνια εκει ειναι πιο λογικο να πιασε σημερα….καπου πιο κατω πρεπει να ανεβαινει ξανα πανω…ασε να δουμε πως θα τραβηξουν τα σκυλια.

Πραγματι σε λιγο εχουν ξεκαθαρισει μια μυρωδια και κατεβαινουν μπροστα και κατω μεσα στο πυκνο φρυδι.

Στο πρωτο γυρισμα του βουνου τα σκυλια σταματουν και πηγαινοερχονται μπροστα πισω……δεν συνεχιζουν…..καπου εδω σταυρωνει του λεω…..κατω δεν παει….μαλλον παει πανω απο τονεροφαωμα.

Εχει περασει το πρωτο μισαωρο…..εχουμε περασει απο την πανω μερια, οπου τα ιχνη οδηγουν στην πλευρα απο ενα μικρο αρκατζι και μετα κεκλιμενο βουνο ομως ντυμενο.
Αναβω τσιγαρο….βλεπω οτι δυσκολευονται…..και τα αφηνω με την υσηχια τους

Δεν βιαζομαι…..ο κουμπαρος ειναι απο πανω στον δρομο και εγω ειμαι μαζι τους……που θα παει θα την βρουν την ακρη.
Μεσα απο το ντυμενο εχω προχωρησει προσ τα μεσα αλλα απομακρυνομαι απο τον δρομο που βρισκεται ο κουμπαρος μου, με ελαφρια διαγωνια πορεια.

Του δειχνω με τ οχερι να κατεβει οσο τα σκυλια σταματουν και ψαχνουν ενα σημειο , δειχνοντας ομως συγχισμενα αντι σιγουρα.

Εχει φτασει κοντα μου σε κανα πενταλεπτο….. τι ναι μου λεει.

Δεν ξερω του λεω…πηγαν καθαρα μεχρι εκει…και μετα τελος.
Κολλησαν σε εκεινο το σημειο.

Πανω δεν εχει παει μου λεει….ειναι ευκολο το σημειο εκει γιατι καθαριζει…..κατεβα απο κατω που ειναι η λουρα και θα δεις εαν εχει σημαδια…μαλλον πετακτηκε και απο εκει επιασε ακρη ακρη και μπηκε στις λουρες απενταντι.

Κατεβαινω κατω…τα σκυλια με ακολουθουν και μεσα στην λουρα ξαναβρισκουν την μαλαη…..τραβα σταθερα προσ τα μεσα.

Λιγο λιγο ξεδιαλυνουν τα ιχνη με προσοχη.
Τα δυο εμπειρα βλεπεις οτι πατανε γερα στα ποδια τους,,,εχουν περισσοτερη αυτοπεποιθηση απο τα δυο κουταβια…….η δικη μου κουταβα μαλιστα καπου αρχιζει και βαριετε…και πιανει τ οπαιχνιδι….κουταβι ειναι ομως ακομη….εχω υπομονη.

Ερχετε κατω ο κουμπαρος.

Βρισκομαστε περιπου ενα χιλιομετρο μπροστα απ το αυτοκινητο και πιο ψηλα καμια 200 αρια μετρα.
Η λουρα οδηγει σε ενα παλιο εγκαταλειμενο δρομο που κατηφοριζει και πιανει την ριζα ενος αρκατζιου που το εχουν κοψει με τα μηχανηματα οταν εφτιαχναν παλια καποια εργα στον αγροτικο δρομο που περνα απο πανω του.
Το σημειο που εχει κοπει εχει με το καιρο γεμισει αγριαδα και κονιζους.

Τα σκυλια φτανοντας στο τελος της λουρας χωριζονται. Η εμπειρη του κουμπαρου ομως δειχνει να κρατα με πιο μεγαλη σιγουρια τα ιχνη.
Σε λιγο και η δικη μου κρατα την ιδια πορεια οποταν ειμαστε πιο σιγουροι πια.

Βλεπω ξανα την περιοχη…….βλεπω την πορεια που κρατανε τα σκυλια….ο κουμπαρος μου τα χει ακολουθησει μεχρι το σημειο που μπορει να παει στο τελος της λουρας…….ξαφνικα ….γυρναμε ο ενας στον αλλο λες και εχουμε τηλεπαθεια…..στους κονιζους ειναι …..ακριβως στην μεση του κομμενου αρκατζιου απ τα μηχανηματα……αρχιζω το τρεξιμο….πρεπει να καλυψω απο τον πανω ανηφορικοδρομο περιπου εκατον μετρα μεχρι να φτασω ακριβως πανω αποτα σκυλια…..στο ξεφωλιασμα….. θα βγει πανω μου…και εαν δεν προλαβω ο κουμπαρος θα ναι αναγκαστικα εκτος βολης….

Φτανω…….προλαβα….βλεπω τα σκυλια οτι ειναι στα τελευταια του……η ουρα τους πηγιανοερχετε σαν τρελη και η μυτη τους εχει βιδωθει στις κομμενες λεπτες πετρες του κρατωνιου.

Βγαζω το διασπορας απο την δεξια και βαζω μια ταππα. Εχει ανοικτοσυνη στο κρατωνι και θελω πιο συγκεντρωτικη βολη απ το διασπορας….

Δεν περναει η ωρα….τα τελευταια τους βηματα μου φαινονται λες και ειναι αιωνας…..θα αναψω τσιγαρο σκεφτομαι………..
Σκυβω να βρω τα τσιγαρα στο γιλεκο……..

Κουμπαρεεεε…κουμπαρε….πανω σου…..με συνεφερνει η φωνη του κουμπαρου μου……βλεπω τον λαγο να ανηφοριζει προς τα εμενα λοξος δεξια……περναει μεσα απο τους κονιζους που εχουν αρκετο υψος και του δινουν καλυψη………τον περιμενω να βγει…….εχω σηκωσει το οπλο καθως βλεπω την εξοδο του……το σημαδι ειναι ηδη στο κεφαλι του…..προσπερνω……μπαμ…….

Ο λαγος κυλαει τουμπες…..η βολη ηταν ακαριαια……τα μαλια του περνουν απο μπροστα μου καθως τα περνει ο ανεμος και ενα πλατυ χαμογελο στολιζει τα χειλη μου…..ανοιγω το οπλο…….βαζω το αδειο φυσιγγιο στο γιλεκο…..και ακουω τον κουμπαρο μου απο απεναντι πιο χαμηλα να φωναζει ακομη μπραβο και να χαμογελα.

Η χαρα μας διαχεετε στο βουνο καθως ο κουμπαρος βρισκει τροπο να παει κοντα για να τον παρει…….φιλια δινονται στα σκυλια μας και περνοντας τον στα χερια αγαλιαζομαστε σφικτα που καταφεραμε και σημερα να νικησουμε τα τεχνασματα του.

Αναβω τσιγαρο και καθομαστε για ξεκουραση και ηρεμια.
Σκεφτομαστε την διαδρομη του …το ποσες φορες χασαμε τα ιχνη και ποσες φορες καταφεραμε να ξαναβαλουμε τα σκυλια πισω σε αυτα.

Ηταν δυσκολος λαγος….ενας θυληκος, ευτυχως χωρις λαγουδακια ……που ομως ….ηταν ταμενος…
Περνουμε τον δρομο της επιστροφης.
Ο Θεος μας αξιωσε να παρουμε την χαρα του…..και να εκπληρωσω το ταμα μου…..
Πηγα τον λαγο στο σπιτι…….η γυναικα μου μας περιμενει….ειπες το και καμες το λαλει μου…..
Δειχνω τον λαγο στην μικρη…..ετον αγαπη μου οπως σου τον εταξα και της δινω ενα φιλι στο μετωπο…..παιζει και ο μικρος μαζι του για λιγο …….. πινουμε ενα καφε με τον κουμπαρο μου, του δινω τον λαγο αφου ηταν η σειρα του να τον πιασει και δινουμε ξανα ραντεβου μεχρι την επομενη κυριακη.

Laurona


Η ιστορια ειναι αληθινη εχουν ομως χρησιμοποιηθει φανταστικα ονοματα και τοπονυμια καθως και στοιχεια που να δινουν μορφη στο διηγημα.

Η χρηση του η η αντιγραφη του χωρις να ενημερωθω απαγορευεται.

[Laurona]

Ο ταμενος λαγος της ιστοριας