τραγουδια των κυνηγων
- 'petros'
- Δημοσιεύσεις: 990
- Εγγραφή: 10 Αύγ 2011, 13:52
- Τοποθεσία: Λευκωσια
τραγουδια των κυνηγων
«Για να είσαι κυνηγός … δεν αρκεί να διαθέτεις άδεια, όπλο και σκύλο … αλλά κυρίως σεβασμό, συνείδηση και γνώση για την φύση»
- 'petros'
- Δημοσιεύσεις: 990
- Εγγραφή: 10 Αύγ 2011, 13:52
- Τοποθεσία: Λευκωσια
Re: τραγουδια των κυνηγων
«Για να είσαι κυνηγός … δεν αρκεί να διαθέτεις άδεια, όπλο και σκύλο … αλλά κυρίως σεβασμό, συνείδηση και γνώση για την φύση»
- 'petros'
- Δημοσιεύσεις: 990
- Εγγραφή: 10 Αύγ 2011, 13:52
- Τοποθεσία: Λευκωσια
Re: τραγουδια των κυνηγων
«Για να είσαι κυνηγός … δεν αρκεί να διαθέτεις άδεια, όπλο και σκύλο … αλλά κυρίως σεβασμό, συνείδηση και γνώση για την φύση»
-
- Δημοσιεύσεις: 903
- Εγγραφή: 18 Μαρ 2011, 18:55
Re: τραγουδια των κυνηγων
http://www.youtube.com/watch?v=LwLyRHNZOww
Με το σπαστόκανο μικρός,
στις ανηφόρες του χωριού,
με έψαχνε η μάνα μου
Μα όλο σε στόχους φτερωτούς,
επίγειους - γυαλιστερούς
ήταν τα μάτια μου.
Με δυο ανοικτά σκοπευτικά
και τα σφαιράκια τα φθηνά
με νανουρίσανε,
Δε με πειράζει που αστοχώ,
αφού ακόμα εγώ μπορώ,
τα συμφωνήσανε.
Τα περιστέρια τα νεκρά
και άλλα τόσα τ ορφανά,
δήθεν πειράζανε,
Πυροβολούσα επαρκώς,
αλλά δεν ήμουνα κακός,
άλλοι με βάζανε.
Το ελατήριο κι εγώ,
σαν ένα σώμα ζωντανό,
άλλοι δε νιώσανε
Ήταν το χόμπυ κι η ψυχή,
η δύναμη κι η αντοχή
που δεν κρυώσανε.
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν έτσι ξεκίνησα,
με τα ΄΄πλακέ΄΄ , τα ΄΄μυτερά΄΄ και όλ αζύγιστα.
Και τώρα βρίσκομαι αμίλητος στο χώμα,
με τον αέροθάλαμο στο στόμα.
Έτσι περνούσε ο καιρός,
μεγάλωσα και δυστυχώς,
διόλου δεν άλλαξα,
Πήρα το πρώτο PCP,
ενθουσιάστηκα πολύ,
αλλά την πάτησα.
Χτυπούσα τώρα πιο μακριά,
χωρίς ιδρώτα μια σταλιά,
το ΄΄πήρα πάνω μου΄΄
μα η παρέα ζωηρή
και η πρόκληση πιο φανερή,
στάθηκαν πλάι μου.
Κι όλο πιέσεις πιο ψηλές
και αποστάσεις μακρινές,
έκανα όνειρα,
Να μεγαλώσω τη βολή,
να ξεχωρίσω πιο πολύ,
απ τα υπόλοιπα.
Κι ήρθε μια μέρα η στραβή
στα πονηρά , στα μουλωχτά,
χτυπά την πόρτα μου.
Την ώρα που ψαχνα σφυρί
μια βαλβιδούλα ανοικτή
χύμιξ απάνω μου.
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν έτσι ξεκίνησα,
με μπαρακούντα προμηθέας τα ξετρύπησα
Και τώρα κείτομαι ανάποδα στο χώμα,
με το ρεγουλατόρο μου για πώμα.
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν έτσι ξεκίνησα,
μα μου τελείωσε η ζωή, το υποτίμησα ,
Θεέ μου κι ας ήξερα το πόσους θα ξεκάνω
κι εγώ θ αγόραζα άλλο ένα παραπάνω.
Με το σπαστόκανο μικρός,
στις ανηφόρες του χωριού,
με έψαχνε η μάνα μου
Μα όλο σε στόχους φτερωτούς,
επίγειους - γυαλιστερούς
ήταν τα μάτια μου.
Με δυο ανοικτά σκοπευτικά
και τα σφαιράκια τα φθηνά
με νανουρίσανε,
Δε με πειράζει που αστοχώ,
αφού ακόμα εγώ μπορώ,
τα συμφωνήσανε.
Τα περιστέρια τα νεκρά
και άλλα τόσα τ ορφανά,
δήθεν πειράζανε,
Πυροβολούσα επαρκώς,
αλλά δεν ήμουνα κακός,
άλλοι με βάζανε.
Το ελατήριο κι εγώ,
σαν ένα σώμα ζωντανό,
άλλοι δε νιώσανε
Ήταν το χόμπυ κι η ψυχή,
η δύναμη κι η αντοχή
που δεν κρυώσανε.
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν έτσι ξεκίνησα,
με τα ΄΄πλακέ΄΄ , τα ΄΄μυτερά΄΄ και όλ αζύγιστα.
Και τώρα βρίσκομαι αμίλητος στο χώμα,
με τον αέροθάλαμο στο στόμα.
Έτσι περνούσε ο καιρός,
μεγάλωσα και δυστυχώς,
διόλου δεν άλλαξα,
Πήρα το πρώτο PCP,
ενθουσιάστηκα πολύ,
αλλά την πάτησα.
Χτυπούσα τώρα πιο μακριά,
χωρίς ιδρώτα μια σταλιά,
το ΄΄πήρα πάνω μου΄΄
μα η παρέα ζωηρή
και η πρόκληση πιο φανερή,
στάθηκαν πλάι μου.
Κι όλο πιέσεις πιο ψηλές
και αποστάσεις μακρινές,
έκανα όνειρα,
Να μεγαλώσω τη βολή,
να ξεχωρίσω πιο πολύ,
απ τα υπόλοιπα.
Κι ήρθε μια μέρα η στραβή
στα πονηρά , στα μουλωχτά,
χτυπά την πόρτα μου.
Την ώρα που ψαχνα σφυρί
μια βαλβιδούλα ανοικτή
χύμιξ απάνω μου.
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν έτσι ξεκίνησα,
με μπαρακούντα προμηθέας τα ξετρύπησα
Και τώρα κείτομαι ανάποδα στο χώμα,
με το ρεγουλατόρο μου για πώμα.
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν έτσι ξεκίνησα,
μα μου τελείωσε η ζωή, το υποτίμησα ,
Θεέ μου κι ας ήξερα το πόσους θα ξεκάνω
κι εγώ θ αγόραζα άλλο ένα παραπάνω.
Εσχει και'αλλου παρτακαλιες,
που καμνουν μαντορινια
που καμνουν μαντορινια