Η καταγωγή και Ιστορία του Κούρτσχααρ

[RESPECT]

Την εποχή που οι Άγγλοι δημιουργούσαν τα πρώτα σκυλιά φέρμας των Βρετανικών νησιών, οι κυνηγοί της ηπειρωτικής Ευρώπης, αναζητούσαν κι'αυτοί τον ιδανικό κυνηγετικό σκύλο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, χρησιμοποίησαν στην αρχή τον ίδιο τύπο του Ισπανικού δείκτη. Όποια διαφορά υπάρχει μεταξύ όλων των σημερινών δεικτών, εξαρτάται από τον τύπο του σκύλου που διασταύρωσαν με τον Ισπανικό. Ήσαν όλοι τύποι και ποικιλίες του Bloodxound, και ιδιαίτερα του ήδη εξαφανισμένου τύπου St.Hubetr, ο οποίος ήταν πολύ διαδεδομένος κατά τον 16ο αιώνα. Ο παλιός Γερμανικός δείκτης, ήταν κι'αυτός τέτοια πολλαπλή διασταύρωση με σκοπό την βελτίωση της όσφρησης. Τα πρώτα σκυλιά, μάλλον ήλθαν στην Γερμανία από την Ισπανία ή την Γαλλία με τους εμπόρους ή ως βασιλικά δώρα.
Με τις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές του 1800, ήλθαν και οι δραματικές αλλαγές στις κυνηγετικές ευκαιρίες. Τότε ήταν, που το κυνήγι έγινε προσιτό, όχι μόνο στους ευγενείς, αλλά και στην μεσαία τάξη, επαγγελματίες, εμπόρους κλπ, οι οποίοι μπορούσαν πλέον να αγοράσουν ή ακόμη και να νοικιάσουν, κάποια έκταση για κυνήγι, η οποία φιλοξενούσε μια μεγάλη ποικιλία θηραμάτων, μεγάλα και μικρά. Πολύ πιθανό λοιπόν, εκείνη την εποχή, γεννήθηκε η ιδέα στους Γερμανούς κυνηγούς, η δημιουργία ενός σκύλου για πολλαπλή χρήση (Gebrauchshunde). Το όνομά του Deutsche Kurzhaarige Vorstehhound. Η τελευταία λέξη απ'το όνομα, έφυγε σε σύντομο χρονικό διάστημα και έμεινε Deutsche Kurxhaar,( German Sorthair ) .
Όταν κατά το 1800 ήλθαν και τα πρώτα δίκαννα και έγινε της μόδας το κυνήγι «στο φτερό», οι Γερμανοί κυνηγοί, είχαν την ευκαιρία σε λίγες ώρες κυνηγίου με έναν τέτοιο σκύλο να κτυπήσουν,μερικές χήνες και πάπιες, λαγούς, αλεπούδες, ελάφια,αγριογούρουνα κλπ. Ενώ στην Αγγλία έπρεπε, για να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, εκτός από τον δείκτη, να έχουν τον σκύλο για το απόρτ και τον ιχνηλάτη για τα τριχωτά και τα τραυματισμένα θηράματα. Το πρακτικό Τευτονικό μυιαλό, έλεγε όχι σε όλα αυτά. Έλεγαν ότι, κυνηγός που έχει στο κυνήγι πολλούς σκύλους, δεν έχει σκύλο!! Ήθελαν έναν σύντροφο και βοηθό στο κυνήγι για όλα τα θηράματα, έναν φίλο στο σπίτι δίπλα στο τζάκι και έναν φύλακα που τον προστάτευε! Χρειάστηκαν βέβαια πολλά χρόνια δοκιμών και προσπαθειών για να βγάλουν αυτό το αποτέλεσμα, μέσα από λάθη αλλά και συνεργασία εκτροφέων.
Υπήρχαν στην αρχή δύο «σχολές». Η μία ακολουθούσε την εκτροφή σκύλων με τα ίδια επιθυμητά χαρακτηριστικά και φόρμα της εμφάνισης, και η άλλη ζευγάρωνε σκυλιά που είχαν τα κυνηγετικά προσόντα που όλοι αρχικά συμφωνούσαν. Δηλ. φέρμα, ιχνηλασία, απόρτ και από νερά, εξυπνάδα, προστασία του χώρου κλπ. Στην σχολή της «φόρμας», ηγούντο o Karl Brandt και ο Samezki, οι οποίοι ήσαν εθνικιστές, δεν ήθελαν τίποτα Βρετανικό! Χρησιμοποίησαν μόνο Γερμανικά δείγματα. Ήξεραν ότι για να κουβαλήσει ο σκύλος μια αλεπού για μεγάλη απόσταση και πάνω από εμπόδια, έπρεπε να είναι ψηλός, να έχει μακρύ και δυνατό λαιμό και πλάτη. Προτιμούσαν μεγάλη μύτη (Ελληνικό Προφίλ!) και μακριά στρογγυλά αυτιά σαν το ιδιαίτερο Γερμανικό στυλ, σε αντίθεση με τα Εγγλέζικα που είχαν κοντά αυτιά και έντονο στοπ. Αυτή η ποικιλία ήταν διαδεδομένη στην αρχή, αλλά είχε σαν αποτέλεσμα, πολλοί Γερμανοί κυνηγοί να μην μένουν ευχαριστημένοι με τα κυνηγετικά προσόντα που όλοι επιθυμούσαν. Στην σχολή την «κυνηγετική» ηγούντο ο πρίγκιπας Albrecht zu Solms Braunfels και ο βαρόνος von Zedlitz.O πρώτος ( Solms ) ήταν ένας πρωτοπόρος κυνοτρόφος και είχε ήδη ένα καλό στοκ από Εγγλέζικα Πόϊντερ και Σέττερ (και μερικά δείγματα πειραματικά). Αυτός έδωσε και την ώθηση για μίξη με αίματα Πόϊντερ. Ο δεύτερος ( Baron von Zedlitz) ήταν και συγραφέας , γνωστός με το ψευδώνυμο «Hegawald » και συμφωνούσε με τον Solms. Η αντιπαράθεση με την «πατριωτική» σχολή της «φόρμας» πήρε διαστάσεις εκείνη την εποχή και γι'αυτό είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί πια ποικιλία έδωσε τον σημερινό σκύλο. Πολλοί κυνηγοί, οπαδοί του Solms , είχαν κρυφά τα σκυλιά τους, για να μην κατηγορηθούν σαν Αγγλόφιλοι!! Όλοι συμφωνούσαν ιδιαιτέρως για το Εγγλέζικο αίμα, αλλά βέβαια αυτό είχε και επίπτωση στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ήθελαν. Άμβλυνε το ένστικτο του απόρτ στα νερά και της ιχνηλασίας και «μαλάκωνε» το σκληρό τρίχωμα που ήθελαν για την προστασία απ'το κρύο. Οι τότε συζητήσεις, που είναι γνωστές από παλιά έγγραφα και άρθρα, ήταν αν άξιζε να θυσιάσουν όλα αυτά τα επιθυμητά χαρακτηριστικά για να βελτιώσουν την φέρμα και την αγωνιστικότητα. Όλοι συμφωνούσαν στην «πολυχρησιμότητα» του Κούρτσχααρ και διαφωνούσαν σε τι εξετάσεις έπρεπε να περνούν οι γεννήτορες. Σε τι έπρεπε να δοθεί μεγαλύτερη βαρύτητα, στην φέρμα ή στην επίτευξη των τόσων διαφορετικών προσόντων.
Οι Γερμανοί ακόμη επιμένουν ότι υπάρχει πολύ λίγο Εγγλέζικο «αίμα» στο Κούρτσχααρ, αλλά συμφωνούν ότι πήρε πολλά απ'τα Bloodhound. Υπήρχαν πολλοί τύποι τέτοιων σκύλων εκείνη την εποχή στην Γερμανία ( Schweisshoynd) .Οι Γάλλοι είχαν κι'αυτοί τρεις τύπους και μάλιστα ο ένας, ο οποίος μάλλον χρησιμοποιήθηκε (French Gascon ), είχε τα χαρακτηριστικά που ήθελαν οι Γερμανοί. Ψηλός, όμορφος, με γερό σκελετό αλλά είχε μακριά αυτιά. Διαβάζουμε στα άρθρα της εποχής για το " Bloodhound λάθος" που έκαναν οι Γερμανοί ευγενείς . Αλλά βέβαια δεν είναι οι μοναδικοί που έκαναν τέτοιες διασταυρώσεις. Τα ίδια έγιναν και από τους κυνηγούς της μεσαίας τάξης. Το «λάθος» των ευγενών, έμεινε στην αρθρογραφία, ίσως και από την μετέπειτα ανάδειξη του Weimaraner από τον Royal Court of the Weimar Republic.
Ήδη το 1872, ο καφέ και άσπρος Hektor IZKI ( ZK Zuchtbuch stud) έχει γραμμένα στο Γερμανικό Βιβλίο Καταγωγών, πολλές γενεές πίσω παλαιών Γερμανικών Κούρτσχααρ και είναι η πρώτη εγγραφή. Η ομάδα του Karl Brandt, έφτιαξε το πρώτο Στάνταρ για το Κούρτσχααρ, και έγραφε στο Βιβλίο όποιον σκύλο είχε τα χαρακτηριστικά που αυτοί ήθελαν, αδιαφορώντας για ζώα που έδειχναν τα επιθυμητά κυνηγετικά προσόντα (Versatility). Αυτό έφερε τότε την απογοήτευση και οριστική ρήξη με πολλούς εκτροφείς, όπως ο αρχηγός της «κυνηγετικής» σχολής, ο Solms , ο οποίος απεσύρθη από το Klub Kurzhaar, αν και συνέχισε με τα σκυλιά του. Ευτυχώς, μετά από λίγα χρόνια, η παρέα της «φόρμας» απογοητεύτηκε ψάχνοντας συνεχώς για σκυλιά χωρίς στοπ και στρογγυλά αυτιά . Οι εκτροφείς με ανοικτά μυαλά, τελικά ακολούθησαν τις οδηγίες του Solms , που επέμενε να διασταυρώνουν μόνο τα σκυλιά που πέρναγαν από τις δύσκολες κυνηγετικές εξετάσεις, αδιαφορώντας προς το παρόν για την εμφάνιση. Έλεγε, και είχε τελικά δίκιο, ότι απόγονοι των σκύλων που έκαναν καλλίτερα όλα αυτά που ζητούσαν τα τεστ, μέσω της επιλογής, θα είχαν και την κατάλληλη εμφάνιση και κατανομή βάρους και δύναμης. Μετά τόσα πολλά χρόνια διαβάζουμε στο επίσημο βιβλίο Καταγωγών του Κούρτσχααρ (Κεφ. VI -το 1902) «Ο τύπος προήλθε από τις γενεές που χρησιμοποίησαν επανειλημμένα τα σκυλιά που είχαν τις καλλίτερες επιδόσεις στο κυνήγι»
Πολύ λίγοι σήμερα, καταλαβαίνουν, ότι πολύ λίγο απείχαν οι τότε εκτροφείς, ώστε να αποτύχουν να μας δώσουν το σημερινό υπέροχο Κούρτσχααρ. Ευτυχώς, που λίγοι έξυπνοι Γερμανοί εκτροφείς, άντεξαν την τότε κατάσταση, και αφοσιώθηκαν με επιμονή στην σωστή αναπαραγωγή.RESPECT

['petros']

[/i]

kurtsxaar.jpg

Στανταρ της Φυλης
Το Κούρτχααρ είναι ένας κυνηγός «γενικών καθηκόντων» Είναι πολύ ικανό σκυλί στο έδαφος και στο νερό. Η γενική εντύπωση που δίνει, είναι ένας αριστοκρατικός, ισορροπημένος ,συμμετρικός σκύλος, με εμφανή εξυπνάδα και δύναμη. Είναι μεσαίου μεγέθους αλλά ικανού για το δύσκολο και σκληρό έδαφος. Τα πολύ παχιά και πολύ μεγάλα άτομα αποκλείονται. Έχει καθαρές εξωτερικές γραμμές, δυνατούς ώμους και πόδια, βαθύ στήθος, μυώδες σώμα και όταν κινείται, δίνει αμέσως την εντύπωση της ευκινησίας, χωρίς περιττές κινήσεις.
Κεφάλι: Καθαρές γραμμές με μέτριο μέγεθος σε χρώμα τους σκούρο καφέ. Τα ανοικτά κίτρινα αποκλείονται. Τα αυτιά αρχίζουν από ψηλά στο κρανίο, περίπου στο ύψος των ματιών και είναι κολλημένα στο κεφάλι και φτάνουν έως την κάτω σιαγόνα. Το κρανίο λίγο στρογγυλό όταν κοιτάμε απ'το πλάϊ . Αντίθετα απ'το πόϊντερ, το κρανίο τελειώνει με πολύ μικρή γωνία στο ρύγχος, χωρίς στοπ και τα κόκαλα των ματιών δεν είναι τόσο εμφανή. Το ρύγχος κυρτώνεται ελαφρά από την βάση προς την μύτη, και αυτό είναι περισσότερο εμφανές στα αρσενικά από τα θηλυκά. Οι σιαγόνες αρκετά μεγάλες και δυνατές, ώστε να μπορούν να κρατήσουν βαριά θηράματα για αρκετή ώρα, και η γραμμή της κάτω πλευράς ανεβαίνει σε μικρή γωνία με το ρύγχος και τελειώνει ομαλά εμπρός, με σχεδόν τέλειο ψαλιδωτό κλείσιμο. Η μύτη χρώματος καφέ σκούρο, ανοικτόχρωμη ή στο χρώμα της σάρκας αποκλείονται. Τα ρουθούνια μεγάλα και ανοικτά.
Λαιμός, Σώμα: Ο λαιμός μακρύς και δυνατός, ώστε να επιτρέπει στο ζώο να σηκώνει και να κουβαλάει βαριά θηράματα. Το δέρμα τεντωμένο και ποτέ χαλαρό ή με δίπλες. Το στήθος βαθύ, φτάνει έως τον αγκώνα και όχι πολύ φαρδύ. Η πλάτη ίσια, δυνατή με μικρή ανοδική φορά από την ουρά στους ώμους. Τα καπούλια πέφτουν ελαφρά και με στρογγυλή γωνία προς την ουρά. Η ουρά δυνατή και με ψηλά τοποθετημένη την βάση, κόβεται στα κουτάβια, ώστε να αφήνει περίπου το 35% του αρχικού μήκους, προστατεύοντας το ζώο από συχνούς επώδυνους τραυματισμούς, λόγω του ότι κατά την εργασία του, η ουρά κινείται νευρικά δεξιά-αριστερά.
Πόδια : Οι ώμοι είναι μυώδης και το άνω μέρος του μπροστινού ποδιού ( το τμήμα από τον ώμο έως τον αγκώνα) όσο μακρύτερο τόσο καλλίτερα. Όταν κοιτάμε από εμπρός, τα πόδια παράλληλα και με στρογγυλά κόκαλα. Τα πέλματα δυνατά στρογγυλά με αρκετά χοντρά νύχια και σκληρό δέρμα από κάτω. Οι μηροί μυώδης, με καλή γωνία με το κάτω μέρος. Όταν κοιτάμε από πίσω τα πόδια παράλληλα.
Τρίχωμα: Κοντό και χοντρό τρίχωμα, αφήνει την αίσθηση του σκληρού, όταν το αγγίζουμε. Είναι όμως μαλακό και λεπτό στο κεφάλι και στα αυτιά. Σκυλιά με μακρύ τρίχωμα αποκλείονται.
Χρώμα: Σκούρο καφέ ( liver ) μονόχρωμο, ή ποικιλίες του καφέ σκούρου με άσπρες κηλίδες ή μπαλώματα ή το αντίθετο. Οποιαδήποτε απόχρωση κηλίδας ,κόκκινη, πορτοκαλί ή μονόχρωμο άσπρο, πρέπει να αποκλείονται.
Κίνηση: Στον περίπατο, κινείται μαλακά με αιλουροειδή βάδισμα. Επιταχύνει, με αξιοσημείωτη ξαφνική κίνηση, μαζεύοντας στην αρχή τα πόδια κάτω απ'το σώμα, στην συνέχεια, τα μπροστινά ,εκτείνονται εμπρός, σαν για να «τραβήξουν» το έδαφος, ενώ τα πίσω σπρώχνουν με δύναμη το σώμα, χωρίς να δίνεται η εντύπωση του «πηδηχτού» τρεξίματος.
Μέγεθος: Το ύψος στους ώμους στα Αρσενικά : 58—64 εκατοστά και στα Θηλυκά : 53—58 εκατοστά.
Διαφορές στα παραπάνω μεγέθη πάνω από 2 εκατοστά, είναι σοβαρό ελάττωμα. Η γενική φιγούρα των Κούρτσχααρ, από το έδαφος έως τους ώμους, και από τους ώμους έως την βάση της ουράς, είναι σχεδόν τετράγωνη ή ελαφρό παραλληλόγραμμο και όχι υψηλόσωμο ζώο. Τα ζώα με πολύ βαρύ ή πολύ ελαφρύ σκελετό, είναι ανεπιθύμητα. Το Κούρτσχααρ είναι ένας κυνηγός που πρέπει να αποδίδει τα μέγιστα και στο πιο σκληρό έδαφος!
Χαρακτήρας, Κυνήγι: Είναι ένα πολύ έξυπνο ζώο με φιλικό και ζωηρό χαρακτήρα. Αφοσιώνεται με σπάνιο πάθος στον άνθρωπο και έχει έμφυτο το ένστικτο του «φύλακα» της περιοχής του. Είναι άφοβα απέναντι σε άνθρωπο και σκύλο και θέλουν προσοχή όταν βρίσκονται κοντά σε νευρικά σκυλιά. Στο κυνήγι, ιχνηλατούν για μεγάλη απόσταση στο έδαφος, συχνά «ανεβαίνουν» σε μυρωδιές έχοντας το κεφάλι ψηλά, και φερμάρουν σταθερά και πουλιά και τριχωτά, για τα οποία αποκτούν αληθινή μανία! Λατρεύουν το νερό και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να απορτάρουν από παγωμένα νερά! Εκπαιδεύονται πολύ εύκολα, λόγω της ανώτερης εξυπνάδας του και της έμφυτης κυνηγετικής του κλίσης.
Στην πατρίδα του την Γερμανία, οι γεννήτορες περνούν από δύσκολες εξετάσεις, ιχνηλασία ματωμένου θηράματος για μεγάλη απόσταση και με αυξάνουσα χρονική απόσταση από την δημιουργία του ίχνους (15 λεπτά-5 ώρες 24 ώρες κλπ), μεταφορά των βαρύτερων θηραμάτων πάνω από εμπόδια, με ειδική εντολή εργασία και εύρεση τριχωτών θηραμάτων με σύγχρονη πλήρη αδιαφορία για πτερωτά και το αντίθετο!! Και τα αποτελέσματα αυτών των εξετάσεων, αναγράφονται στα μητρώα τους με χαρακτηριστικά σύμβολα (παύλες, τόνοι κλπ) ώστε να υπάρχει πάντα πλήρης εικόνα των ικανοτήτων της γραμμής αίματος. Σαν όλα τα σκουρόχρωμα, ζεσταίνονται περισσότερο το καλοκαίρι και χρειάζονται αρκετό νερό της πολύ ζεστές και υγρές μέρες κυνηγίου.


Συνοπτική μετάφραση του άρθρου «The German Sorthair Pointer» του Jim Mc Cue στο περιοδικό "Gun Dog Magazine" τον Μάρτιο-Απρίλιο του 1989 .

[ninos]

Υπαρχει γραμμη κουρτσχααρ που γεννιουνται με κοντη ουρα?
Μου τι ειπαν και δεν το πιστευα μεχρι που ειδα τα κουταβια και ειχαν ολα πολυ μικρη ουρα, δεν ξερω αν ειναι αλλη ρατσα παντως ειναι πανομοιοτυπα με μπρακ

[VALANTIS]

φιλε ο ενας ο δικος μου γεννηθηκε με κοντη ουρα