ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΕ ΔΥΟ ΣΥΧΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Μαθήματα... μετά «διδασκάλου»

Tα περισσότερα από τα προβλήματα που ενδεχομένως να αντιμετωπίσουν στην «καριέρα» τους τα κυνηγόσκυλα προέρχονται κατά βάση από... ανθρώπινα λάθη!

Δεν είναι ο σκύλος που φταίει για την αστάθεια της φέρμας ή για την απροθυμία του να δουλέψει στο πυκνό ή για το «σκληρό δόντι»... Ο άνθρωπος εκπαιδευτής φταίει, που άφησε το πρόβλημα να πάρει διαστάσεις. Μαθήματα... άνευ «διδασκάλου» με τα κυνηγόσκυλα δεν υπάρχουν!

Η φέρμα είναι ένστικτο, και για να χαλάσει ένα ένστικτο θέλει πολλή δουλειά! Η λύση είναι να ξαναδώσουμε στο ζώο την εμπιστοσύνη του στα ένστικτά του...

Αν ανήκετε στην κατηγορία των κυνηγών που βάζουν το σκυλί τους... στον «αυτόματο» και αφήνουν τα ένστικτ;a του να ρυθμίσουν την κατάσταση, δεν δικαιούστε να έχετε και πολλές απαιτήσεις. Eχετε π.χ. ένα κυνηγόσκυλο που μόλις πιάσει μυρωδιά του θηράματος φερμάρει στιγμιαία και μετά... ορμάει να το πιάσει. Η ενστικτώδης αντίδραση είναι να αρχίσει κανείς τις φωνές, τις παροτρύνσεις ή τις τιμωρίες... Συνήθως όμως, η τακτική αυτή δεν λέει τίποτα απολύτως στο σκυλί... Απλά αυξάνει τη σύγχυσή του, συντηρεί το στρες που το διακατέχει και χειροτερεύει την κατάσταση! Η αστάθεια στη φέρμα δημιουργήθηκε με κάποιοn τρόπο. Το πώς ακριβώς μπορεί να διαφέρει από περίπτωση σε περίπτωση. Βασικά όμως φταίει η έλλειψη ενθάρρυνσης του σκυλιού ή οι παρεμβάσεις που του γίνονται την ώρα που φερμάρει και διαλύουν την αυτοσυγκέντρωσή του.

Η φέρμα είναι ένστικτο, και για να χαλάσει ένα ένστικτο θέλει πολλή δουλειά! Η λύση είναι να ξαναδώσουμε στο ζώο την αυτοπεποίθησή του, την εμπιστοσύνη του στα ένστικτά του... Το βγάζουμε «εκπαιδευτικό» σε μέρη που έχει θηράματα ή στήνουμε οι ίδιοι θηράματα εκτροφής και αρχίζουμε δουλειά μέχρι ο σκύλος να φερμάρει σταθερά.

Είναι σίγουρο πως σε αυτή τη διαδικασία έχει «πλεονέκτημα» ο κυνηγός που έχει επενδύσει χρόνο στη βασική υπακοή του σκύλου του, γιατί είναι η εντολή «κάτω» αυτή που θα ακινητοποιήσει τον σκύλο, θα διώξει τη σύγχυσή του, θα τον «μπλοκάρει» και θα ενισχύσει το ένστικτο της φέρμας.

Πόσοι βέβαια από εμάς εκπαιδεύουμε τα σκυλιά μας στην εντολή «κάτω» είναι μια άλλη υπόθεση... Και για να μην νομίζετε ότι παριστάνω τον «πολύξερο», σπεύδω να παραδεχτώ πως ούτε και ο γράφων το κάνει! Τώρα λοιπόν που δεν έχει κυνήγι, αφιερώστε 15 λεπτά την ημέρα -δεν χρειάζεται παραπάνω χρόνος- ενισχύοντας τη βασική εκπαίδευση του σκυλιού. Τα βασικά προστάγματα που χρειάζεται ένα κυνηγόσκυλο είναι το «έλα», το «κάτω» και το «μείνε»...

Σε μια εποχή που εκτιμούνται όλο και περισσότερο οι ανοιχτοί και ταχείς σκύλοι, υπάρχουν σήμερα κυνηγόσκυλα που είναι... να τα κλαις όταν πρόκειται να δουλέψουν στο πυκνό! Αυτή την ταχύτητα μπορούμε να την «καλωσορίσουμε» εάν σέβεται την τυπικότητα της κίνησης, όχι όμως αν οι σκύλοι για να τρέξουν θυσιάζουν την απαραίτητη οσφρητική προσοχή που θα τους αποκαλύψει το θήραμα.

Στο δάσος...
Για τον σκύλο φέρμας, το περιβάλλον είναι καθοριστικό στην άσκηση της εργασίας του. Εάν πρόκειται για εκτεταμένες περιοχές με χαμηλή βλάστηση, η ταχύτητα του σκύλου είναι καλοδεχούμενη, γιατί ο άνεμος βοηθάει περισσότερο τις αναθυμιάσεις να φτάσουν στη μύτη του.

Στο πυκνό δάσος όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο βολικά... Ενας επιπλέον επιβαρυντικός παράγοντας είναι και το ότι τα περισσότερα κυνηγόσκυλα αρχίζουν -λογικά- την εκπαίδευσή τους σε ανοιχτά και επίπεδα εδάφη, όπου οι δυσκολίες να αντιληφθούν την αναθυμίαση είναι πολύ πιο μικρές... Σήμερα το πιο πιθανόν είναι ένας σκύλος να μην έχει μπει ποτέ σε δάσος μέχρι να συμπληρώσει τους 12 έως 15 μήνες της ζωής του! Ενας τέτοιος σκύλος είναι πιθανόν να δυσκολευτεί αργότερα να εργασθεί στο δάσος, παρότι αυτό το καθήκον αντιπροσωπεύει το 70-80% της κυνηγετικής διαδικασίας σήμερα στη χώρα μας!

Καλό είναι λοιπόν να εξοικειώσετε από νωρίς τον σκύλο σας με το δάσος και τα πυκνά, μπαίνοντας μαζί του μέσα στην πυκνή βλάστηση και ενθαρρύνοντάς τον συνεχώς για να μη φοβάται. Εάν αρχίζει να καταδιώκει τα μικρά πουλιά που συχνάζουν εκεί, μην τον «αναχαιτίσετε». Ούτε να τον ενθαρρύνετε ούτε όμως και να τον μαλώσετε...

Αυτή την εποχή, βέβαια, δεν υπάρχει κανένα θήραμα στο δάσος που θα παρακινούσε την έρευνα ενός σκύλου φέρμας... Με σύνεση, λογική και αυτοσυγκράτηση θα μπορούσατε όμως να «σκηνοθετήσετε» τέτοιες συναντήσεις, χρησιμοποιώντας καλής ποιότητας θηράματα εκτροφείου.

Κάποιος φασιανός ή ακόμα και ένα ορτύκι εκτροφής μπορούν -αν χρησιμοποιηθούν λελογισμένα- να κινητοποιήσουν το ενδιαφέρον του σκύλου για το δάσος και να μειώσουν τις όποιες αναστολές του στα πυκνά.

Γιατί, τι να τα κάνετε τα «εκπαιδευτικά» στον κάμπο, όταν τα περισσότερα κυνήγια της σεζόν θα τα κάνετε σε οξιά, ντούσκο ή πουρνάρι;

<<<ΕΘΝΟΣ ΕΛΛΑΑΣ>>>