Ακούγονται πολλές φορές ανακρίβιες για την ένοια της φέρμας .
ΤΙ ισχύει για ένα σκύλο δείκτη ( απόσταση μεταξύ αυτού και του θηράματος,συμπεριφορά του σκύλου ανάλογα με το θήραμα, επηρεάζει την φέρμα του η τοποθεσία του θηράματος κ.λ.π)
Το λέω αυτώ γιατί έχω ακούσει πολλούς να λένε ότι ο σκύλος είχε ¨πάρει¨το πουλί και την ώρα που έμεινε για λίγο, μετά ποντάρισε και σηκώθηκε το θήραμα μόνο του μπροστά απο το σκύλο. Αυτές τις κουβέντες έχει τύχει να τις ακούσω και σε αγώνες σαν παράπονο απο μερικούς συμμετέχοντες.Αυτό δεν είναι φέρμα! Είναι μία υπόδειξη απο τον σκύλο και όχι φέρμα.
Φέρμα για εσάς τι είναι
Είναι κληρονομική η φέρμα
Θα έπερνα κουτάβι άπο 2 σκύλους που δεν φέρμαρουν άλλα έχουν πάρα πολύ πάθος στο κυνήγι
Η κάθε άποψη είναι σεβαστή.
Σωστό ή λάθος είναι ακόμα προς διερεύνηση, γεγονός όμως είναι ότι η μακρινή φέρμα ενός κυνηγόσκυλου γεννάει χαμόγελα ικανοποίησης και... υπεροχής στους περισσότερους κυνηγούς!
Και αυτό συμβαίνει είτε με τους κατόχους των βρετανικών φυλών είτε με εκείνους που χρησιμοποιούν τους ? θεωρητικά τουλάχιστον ? ακόμα πρακτικότερους ηπειρωτικούς σκύλους...
Είναι όμως τόσο «χρήσιμες» οι μακρινές φέρμες ενός κυνηγόσκυλου, ή πρόκειται για μια πλάνη, τουλάχιστον στο πραγματικό κυνήγι;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έντονη οσφρητική ικανότητα είναι πολύτιμη για κάθε κυνηγόσκυλο.
Συμβαίνει όμως συχνά, οι «μυταρόλες» σκύλοι με την ευαίσθητη όσφρηση, να φερμάρουν το θήραμα σε αποστάσεις που να... ματαιώνουν το τελικό αποτέλεσμα!
Οι πιθανότητες
Ενα ορτύκι π.χ. ή μια μπεκάτσα που φερμάρεται από μακριά, μπορεί να μην εξαναγκαστεί ΠΟΤΕ να πετάξει και να φανερωθεί... Υπάρχει πάντα η ισχυρή πιθανότητα να προτιμήσει να ποδαρώσει μέσα στη βλάστηση, γιατί ο ίδιος ο σκύλος της δίνει τη δυνατότητα να το κάνει.
Ο σκύλος με την ευαίσθητη όσφρηση συνήθως αργεί να ποντάρει, ενώ όταν το κάνει είναι τόσο αργός και επιφυλακτικός, που μπορεί τελικά να χάσει το θήραμα γιατί διατηρεί μια υπερβολική απόσταση από το «αντικείμενο» της παρακολούθησής του.
Από εκεί και πέρα αρχίζει ένα παιχνίδι πιθανοτήτων... Ο σκύλος μπορεί να ξαναβρεί το θήραμα, μπορεί όμως και να το χάσει εντελώς εξαιτίας της τάσης του να φερμάρει από πολύ μακριά!
Οι υπερβολικά μακρινές φέρμες καθυστερούν το αποτέλεσμα. Και αυτό είναι κάτι που άλλες φορές αυξάνει τη συγκίνηση και άλλοτε... καταντάει εκνευριστικό.
Μήπως λοιπόν, θα έπρεπε να προτιμήσουμε κυνηγόσκυλα που φερμάρουν το θήραμα από κοντά;
Ούτε για αστείο!
Μια πολύ κοντινή φέρμα προκαλεί συχνά το ξεπέταγμα του θηράματος. Στα «βαριά» ορτύκια των περασμάτων ένας τέτοιος σκύλος θα ήταν αποδεκτός, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσει ποτέ να φερμάρει ένα κοπάδι πέρδικες χωρίς να τις ξεσηκώσει. Και τότε δεν έχουμε απλώς μια καθυστέρηση... στην απόκτηση του θηράματος (όπως με τους «μυταρόλες» σκύλους της προηγούμενης κατηγορίας), αλλά... απώλεια του θηράματος καθ’ ολοκληρία.
Ο σκύλος που φερμάρει από κοντά, συνήθως δεν έχει «μύτη». Και συχνά ανίκανος να μπλοκάρει ένα θήραμα μετά το πρώτο σήκωμα, όταν πια αυτό έχει ήδη πονηρέψει και βρίσκεται σε επιφυλακή.
Ούτε κοντά ούτε μακριά λοιπόν...
Οπότε, τι θα ήθελε κανείς για να είναι ικανοποιημένος με το κυνηγόσκυλό του;
-«Απλά, να φερμάρει ο σκύλος σε σωστή απόσταση» θα απαντήσει κάποιος, αλλά πώς καθορίζεται... η «σωστή απόσταση»;
Ο καθορισμός της απόστασης δεν μπορεί να γίνεται από τον κυνηγό. Η σωστή απόσταση καθορίζεται κάθε φορά από τον σκύλο και το θήραμα! Ο κυνηγός μπορεί να κάνει μόνο την αξιολόγηση, όταν όλα έχουν τελειώσει...
Ενα «ελαφρύ» θήραμα, έτοιμο στο φτερούγισμα, πρέπει να φερμάρεται από μακριά.
Μια μπεκάτσα που έχει σηκωθεί μια-δυο φορές μπροστά στον σκύλο και έχει καταφύγει κάπου, θέλει μια μακρινή φέρμα την τρίτη φορά για να υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας!
Η εξυπνάδα του σκύλου είναι σε τελική ανάλυση εκείνη που υπολογίζει - κατά περίπτωση - την απόσταση της φέρμας, γιατί ούτε όλες οι μέρες ούτε όλες οι στιγμές ούτε όλα τα θηράματα είναι ίδια στον κυνηγότοπο.
Ο σκύλος πρέπει να μπορεί να αντιλαμβάνεται και να αξιολογεί αν το θήραμα που έχει φερμάρει κάθεται κουρνιασμένο ή αρχίζει να κινείται ανήσυχο...
Οταν καταλαβαίνει ότι το φτερούγισμα βρίσκεται κοντά, ο έξυπνος σκύλος δεν ποντάρει ούτε βήμα, έστω κι αν τον παρακινείτε.
To ποντάρισμα..
Γι’ αυτό και η ορμή που ένα σέττερ εκδηλώνει στην έρευνα, εξαφανίζεται όταν ποντάρει... Το σκυλί «συμπιέζεται» κάτω και, εάν βρίσκεται κοντά στο θήραμα, φερμάρει χαμηλωμένο στο έδαφος. Σε αυτή την περίπτωση δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε ότι ο σκύλος ξέρει ότι έκανε λάθος και κάνει μια αυτόματη «διόρθωση», για να μην τρομάξει περισσότερο το θήραμα. Μια αντίθετη κατάσταση έχουμε όταν ο σκύλος πιάνει την αναθυμίαση από πολύ μακριά και «ανεβαίνει» προς αυτήν με το κεφάλι ψηλά.
Στο τέλος, κάνει τους υπολογισμούς του και φερμάρει στη σωστή απόσταση. Η σωστή απόσταση λοιπόν είναι εκείνη που δεν μας αναγκάζει να περιμένουμε για «έναν αιώνα» το φτερούγισμα, αλλά από την άλλη δεν προκαλεί και το ξεπέταγμα του θηράματος.
Ο έξυπνος και ικανός σκύλος φερμάρει ένα μπεκατσίνι από μακριά και ένα ορτύκι από κοντά!
Και αυτό δεν εξαρτάται από την εντονότερη ή μικρότερη αναθυμίαση των θηραμάτων που ανήκουν σε διαφορετικά είδη.
Για του λόγου το αληθές θυμίζουμε ότι, ακόμα και όταν τα ορτύκια είναι δυο ή τρία μαζί, ένας σκύλος θα τα φερμάρει από κοντά, ενώ την μπεκάτσα από αρκετά μακρύτερα...
Ακινησία...
Είναι η «φύση» του θηράματος που καθορίζει την απόσταση της φέρμας και όχι ο αριθμός τους.
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση που το θήραμα αργεί να φτερουγίσει, ακόμα και όταν ο σκύλος το φερμάρει από κοντά. Είναι μια περίπτωση πολύ συχνή με τα περασματιάρικα ορτύκια αυτής της εποχής, ιδιαίτερα όταν ο ήλιος έχει ανέβει ψηλά.
Αλλοι λένε ότι ο σκύλος πρέπει να ξεσηκώσει κατόπιν εντολής το θήραμα, ενώ άλλοι επιμένουν ότι ο σκύλος δεν πρέπει να προχωρήσει, γιατί το ξεπέταγμα είναι δουλειά του κυνηγού... Υπάρχουν σκύλοι που έχουν τόσο έντονο το ένστικτο της φέρμας, που δεν θα προχωρούσαν ούτε αν τους τραβούσαμε με το ζόρι με το περιλαίμιο.
Εάν ενοχλήσουμε με άτοπες παρακινήσεις τον σκύλο που φερμάρει, στην καλύτερη περίπτωση διακινδυνεύουμε την ικανότητά του να υπολογίσει σωστά τη σωστή απόσταση της φέρμας. Αν ωθούμε τον σκύλο να ξεσηκώνει το θήραμα, μπορεί να καρπωθούμε περισσότερα ορτύκια, αλλά είναι μια πράξη που μπορεί να αποβεί... καταστρεπτική με τον ίδιο σκύλο στις πέρδικες και στις μπεκάτσες.
Ο σκύλος θα συνηθίσει να πλησιάζει το θήραμα περισσότερο από όσο πρέπει και θα αντιστέκεται... πιο δύσκολα στον πειρασμό να του ορμήσει!
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Πρέπει να συμφωνήσουμε ότι, όταν ένας έμπειρος και ισορροπημένος σκύλος κανονίσει την απόσταση της φέρμας, ο κυνηγός δεν πρέπει να επεμβαίνει με κανέναν τρόπο.
Φίλε ο όρος φερμα περιγραφει την συμπεριφορα του κυνηγετικου σκυλου δεικτη όπου στον εντοπισμο θηράματος ειτε οπτικα αλλα ως επι το πλειστο οσφρητικα παγωνει και υποδικνυει την παρουσια θηράματος.
Η ικανοτητα αυτη αναπτυχθηκε σε πολλες φυλές σκυλων προτιστα οταν το κυνηγι πουλιων και μικρων τριχωτων (λαγος-κουνελι) γινοταν με δικτυα , οποταν η φερμα εδινε την δυνατότητα στον κυνηγο-θυρευτη να ριξει η ν απλωσει ενα δικτυ μπροστα και περιμετρικα του σκυλιου και να παγιδευσει το θηραμα.
Η ανακαλυψη και εξέλιξη των πυροβόλων όπλων ειχε ως αποτέλεσμα τα σκυλια φερμας να χρησιμοποιουνται για να υποδικνυουν την παρουσια θηραματος σε κυνηγους με όπλα , οπως διεξαγετε το κυνηγι σημερα.
Εδω και αιωνες πολλοι κυνοτροφοι εχουν αφιερωθει στην αναπαραγωγη σκυλιων με το χαρακτηριστικο της φερμας σαν γενετικο αποτυπωμα πλεον και οχι παραγοντα που προκυπτει απο εκπαιδευση. Οποταν υπάρχουν πολλες φυλες σκυλων που γενιουνται εχοντας το ενστικτο της φερμας και αν αναπαραχθουν θα τοδωσουν στους απογονους τους.
Η φερμα ειναι κληρονομικη...
Αν τα ζωα απο τα οποια θα παρεις σκυλια εχουν παθος και δεν φερμαρουν ενω ανοικουν σε καθαροαιμη φυλη που κανονικα φερμαρει εναποκηται σ εσένα επειδη απλα η φερμα του σκυλιου μπορει να χαλασει λογω κακης εκπαιδευσης και τα ζωα που θα παρεις εσυ μπορει να φερμαρουν . Αν δεν ανηκουν σε φυλη που φερμαρει ειτε ειναι διασταυρωμενα σκυλια και εσυ θέλεις τα σκυλια σου να φερμαρουν μην παρεις με κριτηριο το κυνηγετικο πάθος και μονο.
¨οσον αφορα την σταθεροποιηση της φερμας το θεμα έχει πολλες διαστασεις.
Το σκυλι φερμαρε αλλα το θηραμα ηταν νευρικο και εφυγε?? Δεν φταιει το σκυλι εκτος κι αν αναφερεσαι στη ακινησια μετα την φερμα.
Αν το θηραμα εφυγε στο πονταρισμα , δηλαδη ο σκυλος φερμαρε απο αποσταση και στην προσπαθεια να πλησιασει το πουλι αυτο ξεπετακτηκε πάλι ειναι δυσκολο να κρινεις το ζωο.
Επιπλεον η φερμα αν δεν δουλεψεις με το ζωο να το διδαξεις να μην ειναι νευρικο αλλα σταθερό και σιγουρο ενδεχεται να ειναι πάντα νευρικο και να σπαζει γρηγορα και να σηκωνει τα πουλια.
Αυτο μπορει να οφειλετε σε κακη εκπαιδευση , να πιασει δηλαδη το θηραμα ( ορτυκια η κουνελια εκτροφης) αμεσως μετα απο μια φερμα σε νεαρη ηλικια κατα την διαρκει εκπαιδευτικου.
Οσον αφορα το "τι ισχυει για ενα σκυλο δεικτη"? (αποσταση , συμπεριφορα, τοποθεσια) αυτο φιλε ειναι τεραστιο κεφαλαιο δεν εμπιπτει σε σταθερες παραμετρους επειδη εχουμε να κανουμε με ασταθμητους παραγοντες και αυτο αποτελει μερος της γοητειας του κυνηγιου με σκυλια φερμας.
Η εμεπιρια σίγουρα σ ενα σκυλι και σ ενα κυνηγο ειναι τεραστιος παραγοντας και επιπλεον η σχεση που εχει ο κυνηγος με τον σκυλο και η εκπαιδευση .
Τωρα τα θηραματα ρε φιλε δεν μπορεις να τα ελεξεις...
Ο σκυλος μπορει να φερμαρει απο μακρια επειδη μια ριπη αερα εφερε εντονα την αναθυμιαση του θηραματος στο σκυλο και αμεσως μετα να χασει την αναθυμιασει ν ανοιξει την ερευνα και στο ψαξιμο να πετακτει το πουλι...
Η απνοια μπορει να οδηγησει τον σκυλο να φερμαρει εκατοστα απο την μυτη του το θηραμα...
Αν το θηραμα ποδαροσε και εκρυψε σε τοπο που εμποδιζει την αναθυμιαση προς τον σκυλο η η εντονη υγρασια και ζεστη εμποδιζει τη μυτη του σκυλου μπορει να καταδικασει εξιαρετικα σκυλια να κακοχαρακτηριστουν κτλ κτλ
μπορω να γραφω ολη μερα φιλε Αρθουρε ειναι τεραστιο κεφαλαιο . Σιγουρα μην προσπαθησεις να το αντιμετωπισεις με σταθερες, καλουπια , και κανονες..
ειναι ενα πολυδιαστατο θεμα που εχει να κανει με την φυση , διαφορετικες φυλές σκυλιων , ερευνας, φερμας και αλλα τοσα , θηραμα, καιρικες συνθηκες που δεν μπορεις να το περιγραψεις απολυτα.
Είναι συνήθεια αυτών που δεν έκαναν ποτέ τίποτε, να κατηγορούν τους άλλους γιατι δεν τα έκαναν ολα!!!
Φιλε Ανθιμε: Τι μου σινιστας να κανω; Να αφησω τα βιβλια και να αφησω το σκυλο πιο ελευθερο; Να μην θυμονω οταν δεν φερμαρη ;Να παρω ρευμα; Το αρθο στο περιοδικο δεν γραφει για τεχνικες που μπορουμε να χρησιμοποιησουμε εξω στο βουνο Αν μπορεις να μου αναφερεις για να εχω και εγω εκεινι την στιγμη που ολοι μας λατρευβουμαι
arthouros έγραψε:Φιλε Ανθιμε: Τι μου σινιστας να κανω; Να αφησω τα βιβλια και να αφησω το σκυλο πιο ελευθερο; Να μην θυμονω οταν δεν φερμαρη ;Να παρω ρευμα; Το αρθο στο περιοδικο δεν γραφει για τεχνικες που μπορουμε να χρησιμοποιησουμε εξω στο βουνο Αν μπορεις να μου αναφερεις για να εχω και εγω εκεινι την στιγμη που ολοι μας λατρευβουμαι
Φίλε,
Τι σκυλι έχεις ? Τι ράτσα?
Ποια ειναι η ηλικία του?
Αρσενικό η θηλυκο?
Τι ενδιαφερεσαι να κυνηγας ( φτερωτο η λαγό)
Είναι συνήθεια αυτών που δεν έκαναν ποτέ τίποτε, να κατηγορούν τους άλλους γιατι δεν τα έκαναν ολα!!!
ΦΙΛΕ
GERMAN
16 μηνών
αρσενικό
Το έφερα απο Βουλγαρία μου είπαν κυνηγά όλα τα φτερωτά πάρα πολύ καλά και το λαγό μέτρια.Εγω προσωπικά κυνηγώ περδίκια στο βουνό οχι σε κάμπο και δάση.
Θεωρώ πως το ένστικτο της φέρμας που είναι κληρονομικό, είναι από τα πρώτα χαρίσματα που θα εκδηλώσει το σκυλί. Είναι το σήμα κατατεθέν για την κάθε φυλή και μέσο αυτού δημιουργούνται όλοι οι άλλοι παράγοντες που έχουν να κάνουν με το κυνήγι. Κάθε φυλή φερμας έχει τα δικά της στάνταρτ με τα οποία θα αντιμετωπίσει το θήραμα, το ξεσήκωμα έχει να κάνει μόνο με τις εμπειρίες του κάθε ζώου ξεχωριστά. Η μεγάλη απόσταση που θα πάρει μια αναθυμίαση με φυσιολογικό άνεμο υποδηλώνει εξαιρετική μύτη, που εάν το σκυλί δεν έχει τις εμπειρίες για να προχωρήσει σε μπλοκάρισμα, σε ευνοϊκή απόσταση για τον κυνηγό δεν μας προσφέρει τίποτα.
Είναι οι συναντήσεις με το θήραμα που θα το κάνουν να παίρνει αναθυμιάσεις και να μπλοκάρει το θήραμα σε σωστές και ευνοϊκές για τον κυνηγό αποστάσεις, εκδηλώνοντας τα στάνταρ της φυλής του αλλά και τα χαρίσματα του σαν κυνηγόσκυλο.
