ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ ΣΚΑΓΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ

[LOUIS SETTER]

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΑΡΘΡΟ ΠΕΡΙ ΒΛΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Ν. ΚΥΠΡΙΔΗΜΟ
ΤΟ ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΣΗΚΩΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ


Τα θηράματα και οι στόχοι του σκοπευτηρίου δεν καταβάλλονται από όπλα και φυσίγγια. Καταβάλλονται από σκάγια που φτάνουν στον προορισμό τους με αρκετή κινητική ενέργεια και σε κατάλληλη συγκέντρωση" άποψη με την οποία δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς.

Σε ότι αφορά τη βλητική υπάρχουν δύο ειδών ειδικοί, αυτοί που έχουν πειραματιστεί και υποστηρίζουν τη γνώμη τους με στοιχεία και οι παπαρολόγοι που αντικαθιστούν τα στοιχεία με το στόμφο και την πομπώδη ανακοίνωση της γνώμης τους.

Πάρτε για παράδειγμα το θέμα του μαλακού ή του σκληρού σκαγίου. Οι παπαρολόγοι επιμένουν ότι τα μαλακά σκάγια παραμορφώνονται μέσα στο θήραμα και μεταφέρουν την ενέργεια τους, ή ότι σκοτώνουν "γλυκά" και διάφορα άλλα που δεν βασίζονται σε κανένα μετρήσιμο στοιχείο. Απορρίπτουν την αξία των σκληρών σκαγίων διότι αυτά, λένε, διαπερνούν το θήραμα και δεν μεταφέρουν την κινητική ενέργεια... και διάφορα άλλα.

Η αλήθεια παραμένει όπως αναγράφεται στην αρχή του άρθρου. Τα σκάγια πρέπει να φτάσουν στο στόχο με αρκετή κινητική ενέργεια και σε κατάλληλη πυκνότητα και κατανομή, και αυτά τα απαιτουμενα γινονται καλύτερα από σκάγια που διατηρούν τη σφαιρικότητα τους.

ΣΚΛΗΡΑ, ΑΡΑ ΣΦΑΙΡΙΚΑ ΣΚΑΓΙΑ

Ποια σκάγια διατηρούν καλύτερα την σφαιρικότητα τους; Μα τα σκληρά σκάγια φυσικά!

Σκληρά σκάγια είναι αυτά που περιέχουν 6 τοις εκατό αντιμόνιο αν μιλάμε για μολυβένια σκάγια. Τα ατσάλινα δεν έχουν ανάγκη προσμίξεων διότι είναι ήδη αρκετά σκληρά.

Και ποιοι είναι αυτοί που τολμούν να αντμιλήσουν στους παπαρολόγους με άποψη περί σκληρών σκαγίων;

Ενας σύντομος κατάλογος περιλαμβάνει τους βλητικούς ερευνητές και τεχνικούς των εταιρειών Remington, Winchester, Federal, τoν οπλοκαασκευαστή W.W. Greener, τους ερευνητές-συγγραφείς Bob Brister, Gough Thomas, Gerald Burrard, καθώς και μια πλειάδα επαγγελματιών σκοπευτών της περιστεροβολίας, του σκητ, του τραπ όπου οι επαγγελματίες δεν παίζουν, βγάζουν το ψωμί τους από την σκοπευτική τους επίδοση.

Ολοι οι εδικοί που έχουν κάνει πειράματα συμφωνούν ότι τα σκληρά σκάγια διατηρούν την σφαιρικότητα τους και έτσι γλυτώνουν την παραμόρφωση από τις πιέσεις στην κάννη. Η αυξημένη σφαιρικότητα σημαίνει ότι τα σκάγια πετάνε πιο ευθεία προς το στόσο και έτσι δεν χάνονται σκάγια από το κέντρο της τουφεκιάς, από τον κύριο όγκο των σκαγίων. Επίσης τα σφαρικά σκάγια διατηρούν και περισσότερη απο την ταχύτητα τους αφού δεν τα επηρεάζει η αντίστατη του αέρα όπως κάνει στα παραμορφωμένα.

ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ


Ναι, αλλά με την μεταφορά κινητικής ενέργειας τι γίνεται; Αναρωτηθείτε, πόσες φορές βγάλατε σκάγια από θήραμα που ήταν παραμορφωμένα, δηλαδή πεπλατυσμένα, από την διάτρηση μέσα στον ιστό του θηράματος; Μάλλον ποτέ. Αυτή η θεωρία περί παραμόρφωσης και μεταφοράς κινητικής ενέργειας την βρήκανε οι παπαρολόγοι από τα άρθρα που αναφέρονται στο ραβδωτό όπου εκεί πράγματι, η σφαίρα πρέπει να παραμορφωθεί καθώς διαπερνά το θήραμα και να ανοίξει ένα διογκούμενο τραύμα. Αλλά στο ραβδωτό υπάρχει ΕΝΑ βλήμα. Στο λειόκαννο υπάρχουν δεκάδες, και συχνά εκατοντάδες βλήματα και η καταβολή του θηράματος είναι μέσω του νευρικού σοκ που επέρχεται από τον πολλαπλό τραυματισμό.

Και με την σκέψη στην κινητική ενέργεια σκεφτείτε πως ένα μαλακό σκάγι συμπεριφέρεται όταν κτυπήσει στα χοντρά φτερά μιας πρασινοκέφαλης ή μιας φάσσας. Μάλλον τότε είναι που παραμορφώνεται και σταματά πάνω στο φτερό.

ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΝΝΗ

Για να φτάσουν έστω και τα σκληρά σκάγια στον προορισμό τους σε σφαιρική μορφή δεν πρέπει να υποστούν στραγγαλισμό. Και στην κάννη του λειόκαννου ο στραγγαλισμός προέρχεται από την μετάβαση στην αυλό μέσα από τον κώνο προσαρμογής και στο τσοκ.

Είναι πια γνωστό ότι ο μακρύς και λειασμένος κώνος προσαρμογής βελτιώνει την τουφεκιά τόσο από πυκνότητα όσο και από κατανομή. Αυτό το έχει αποδείξει και με κάποιες χιλιάδες πειραματικές βολές ο Αμερικανός Bob Brister. Ενας άλλος Αμερικανός, ο Stan Baker, ειδικεύτηκε στην βελτίωση των βλητικών δεδομένων του λειόκαννου μέσα από την επιμήκυνση του κώνου και την διεύρυνση του αυλού ακριβώς για να αποφύγει την συμπίεση και την παραμόρφωση των σκαγίων.

Ενα άλλο μέσο μείωσης της παραμόφωσης είναι το σωστό βύσμα, η τάπα, καθώς και η προστασία των σκαγίων από συμπίεση με τη χρήση σκόνης πολυαιθελένιου ή ακόμη και με αλεύρι ανάμεσα στα σκάγια. Επίσης είναι ευνόητο ότι ένα φυσίγγι που αναπτύσσει υπερβολικές πιέσεις θα παραμορφώσει τα σκάγια περισσότερο από ένα που αναπτύσεει λογικές πιέσεις.

Ενα άλλο στοιχείο που αυξάνει τις πιέσεις είναι ο στενός αυλός. Στο 12άρι ο αυλός μπορεί να είναι από 18,2 χιλιοστά μέχρι 18,9. Το ονομαστικό μέγεθος του αυλού είναι 18,55 ή 0,729 της ίντσας. Τα 18,4 μέχρι τα 18,6 χιλιοστά είναι λογική διάμετρος αυλού. Πιο μικρή διάμετρος είναι στενή και πιο μεγάλη θεωρείται διευρυμένος αυλός.

Δοκιμάζοντας την άτρακτο των σκαγίων ο Brister βρήκε ότι η άτρακτος από μαλακά σκάγια είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη από την άτρακτο σκληρών σκαγίων από σωστά φυσίγγια. Είναι λοιπόν ευνόητο ότι μια σωστή βολή με μικρή άτρακτο σκαγίων (συνολικό μήκους του σύννεφου των σκαγίων) βγαίνει από κάννη με λογικό αυλό και μακρύ κώνο, όταν αυτή ρίχνει φυσίγγια που δουλεύουν σε κανονικές πιέσεις (κάτω από 740 bars), και φτιαγμένα με ποιοτική βυσμάτωση και σκληρά σκάγια.

[vti-chris]

Να σας δώσω και εγώ τροφή για σκέψη...τα βαθουλώματα στα σκάγια πιθανό να δίνουν και μεγαλύτερη παραμένουσα ταχύτητα μιας και με παρόμοιες δοκιμές με μπαλάκια του golf συγκρίνοντάς τα με λεία, το βεληνεκές διπλασιάζεται(στα βαθουλωμένα) γι'αυτό και χρησιμοποιούνται!!!
Η ιδέες για τέτοια σκάγια έχουν γίνει αλλά παραμένουν στο συρτάρι λόγω κόστους στην παραγωγή.

[LEFKIOS]

ΠΛΑΚΑΝ -ΠΛΑΚΑΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΣΟΒΑΡΑ.
ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΛΟΝ-ΛΕΥΚΙΟ-ΜΑΚΡΗ-ADMIN-CHR34-LOUIS SETTER ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟN ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΕΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ ΑΠΟΨΗ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ.....

Φίλε RAI δώσε μου 2-3 μέρες και θα σου δώσω σημαντικά στοιχεία απο δοκιμές που έκανα προσφατα για το θέμα που ανοιξες.

[LEFKIOS]

Το θέμα με την διατριτικότητα-κινητική ενέργεια των κεντρικών σκαγιών σε σχέση με τα περιφερειακά σκαγια με είχε απασχολήσει και εμένα αρκετές φορές . Βλέπετε οι κουβέντες διαφόρων φιλων μου έβαλαν αυτή την απορία στο μυαλό μου και ήθελα να το ερευνήσω και στη πράξη. Ετσι στις τελευταίες δοκιμές που έκανα, τον περασμένο Ιούνιο, Ιούλιο και Σεπτέμβριο ερεύνησα και αυτό το θέμα. Εχω τοποθετήσει δυο στοιβάδες ,από 150 φυλλα καταλόγου συτας, την μια στο κέντρο του στόχου και το άλλο στην περιφέρεια κοντα δηλαδή στο κυκλο των 76εκ. Η απόστα ση βολής ηταν Α) στα 50μ οπου δοκίμασα 6 φυσιγγια ένα με 34γρ , 3 με 36γρ και2 με 32γρ όλα με νο6. Επίσης δοκίμασα και ένα 32 νο7 και ένα 36 νο7 στα 40μ. Το αποτέλεσμα έδειξε ότι δεν έχασαν καθόλου η σχεδόν καθόλου την δύναμη τους τα περιφερειακά σκαγια σε σχέση με αυτά του κέντρου. Αυτό αποδείχτηκε εφόσον οσα σκαγια κτύπησαν την κεντρική στοιβάδα και ξετρύπησαν τα 150φ, το ιδιο εγεινε και με τη στοιβάδα στη περιφέρεια του στόχου. Εδώ θέλω να τονίσω το εξής. Αν σε αυτή την πολύ μεγάλη απόσταση των 50μ δεν έχασαν την δύναμη τους τα περιφερειακά τότε στις αποστάσεις που κατά κυριον λογο κτυπάμε το θήραμα δηλ 25-35μ οπου και οι παραμένουσες ταχύτητες είναι αρκετά γρήγορες ακόμη ,σίγουρα δεν υπάρχει πιθανότητα ένα περιφερειακό σκαι να μην κάνει την ιδια ζημιά από ένα κεντρικό. Άλλωστε αν αυτό συνέβαινε δηλαδή μονο τα κεντρικά σκαγια θα είχαν την απαιτούμενη ενέργεια για να καταβάλουν το θήραμα (δηλ ενας κύκλος γύρω στα 30 εκ διάμετρο) τότε μόνον ο Νικολαΐδης, ο Αχιλλέως και ο…. Κυρίτσης θα έπαιρναν θηράματα……
Πολλές φορές αυτό το οποίο συμβαίνει (και μας δίνεται η εντύπωση ότι τα περιφερειακά σκάγια δεν σκοτώνουν) είναι ότι το κέντρο της βολής είναι ποιο πυκνό σε σύγκριση με την περιφέρεια, με αποτέλεσμα να μην κτυπου το στόχο ο απαιτούμενος αριθμός σκαγιών, 3-4, αλλά 1 με 2 και το θήραμα να φεύγει πληγωμένο.

[LOUIS SETTER]

Το θέμα με την διατριτικότητα-κινητική ενέργεια των κεντρικών σκαγιών σε σχέση με τα περιφερειακά σκαγια με είχε απασχολήσει και εμένα αρκετές φορές . Βλέπετε οι κουβέντες διαφόρων φιλων μου έβαλαν αυτή την απορία στο μυαλό μου και ήθελα να το ερευνήσω και στη πράξη. Ετσι στις τελευταίες δοκιμές που έκανα, τον περασμένο Ιούνιο, Ιούλιο και Σεπτέμβριο ερεύνησα και αυτό το θέμα. Εχω τοποθετήσει δυο στοιβάδες ,από 150 φυλλα καταλόγου συτας, την μια στο κέντρο του στόχου και το άλλο στην περιφέρεια κοντα δηλαδή στο κυκλο των 76εκ. Η απόστα ση βολής ηταν Α) στα 50μ οπου δοκίμασα 6 φυσιγγια ένα με 34γρ , 3 με 36γρ και2 με 32γρ όλα με νο6. Επίσης δοκίμασα και ένα 32 νο7 και ένα 36 νο7 στα 40μ. Το αποτέλεσμα έδειξε ότι δεν έχασαν καθόλου η σχεδόν καθόλου την δύναμη τους τα περιφερειακά σκαγια σε σχέση με αυτά του κέντρου. Αυτό αποδείχτηκε εφόσον οσα σκαγια κτύπησαν την κεντρική στοιβάδα και ξετρύπησαν τα 150φ, το ιδιο εγεινε και με τη στοιβάδα στη περιφέρεια του στόχου. Εδώ θέλω να τονίσω το εξής. Αν σε αυτή την πολύ μεγάλη απόσταση των 50μ δεν έχασαν την δύναμη τους τα περιφερειακά τότε στις αποστάσεις που κατά κυριον λογο κτυπάμε το θήραμα δηλ 25-35μ οπου και οι παραμένουσες ταχύτητες είναι αρκετά γρήγορες ακόμη ,σίγουρα δεν υπάρχει πιθανότητα ένα περιφερειακό σκαι να μην κάνει την ιδια ζημιά από ένα κεντρικό. Άλλωστε αν αυτό συνέβαινε δηλαδή μονο τα κεντρικά σκαγια θα είχαν την απαιτούμενη ενέργεια για να καταβάλουν το θήραμα (δηλ ενας κύκλος γύρω στα 30 εκ διάμετρο) τότε μόνον ο Νικολαΐδης, ο Αχιλλέως και ο…. Κυρίτσης θα έπαιρναν θηράματα……
Πολλές φορές αυτό το οποίο συμβαίνει (και μας δίνεται η εντύπωση ότι τα περιφερειακά σκάγια δεν σκοτώνουν) είναι ότι το κέντρο της βολής είναι ποιο πυκνό σε σύγκριση με την περιφέρεια, με αποτέλεσμα να μην κτυπου το στόχο ο απαιτούμενος αριθμός σκαγιών, 3-4, αλλά 1 με 2 και το θήραμα να φεύγει πληγωμένο.

ΕΙΣΑΙ ΜΑΓΚΑΣ ΜΠΡΑΒΟ ΦΙΛΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

[vti-chris]

Σωστός!!!

[Anthimos]

Αν υποθεσουμε οτι τα σκαγια βγαινοντας απο την καννη σε ατρακτοειδες σχημα ( ελαφρως επιμυκημενο συννεφο) τοτε τι μας κάνει να πιστευουμε ότι τα " περιφερειακά" σκάγια αναφέρονται στα σκαγια στην περιφερεια του κυκλου και όχι στα " τελευταια" σκαγια εξόδου απο την κανη που ισως να βρίσκονται στο κεντρο του κυκλου αλλα πιο ξεβαθα στον κατάλογο και την στιγμη που αξιολογουμε το φυσιγγι με βαση τα πόσα σκαγια υπάρχουν στο κέντρο της βολή ουσιαστικα παραπλανομαστε???

Δηλαδη σε μια βολή δοκιμης όπου η βολή βαλλετε κατευθειαν ισως τα σκαγια που έχουν την λιγοτερη ενέργεια να ειναι τα ελαχιστα τελευταια σκαγια που βγαινουν απο την κανη ή παραμενουν κοντα/μεσα στο πιστονακι κατα την εξοδο του απο την καννη.

Δεν θα υπηρχε περισσοτερη πιθανοτητα το σκαι που βγαινει με λιγότερη κινητικη ενέργεια απο την κανη να κτυπα πιο χαμηλα απο το κέντρο της βόλης αφου η βαρυτητα το επηραζει περισσοτερο.
Δηλαδη σε μια δοκιμη τ " αδυνατα " σκαγια δεν θα έπρεπε να τα ψαχνουμε στο κατω μερος του κυκλου και όχι στη πάνω περιφέρεια??

Απορεια για χαρη συζητησεως!

[vti-chris]

Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο αν αρχίσουμε να αναλύουμε είδος πυρίτιδας και είδος βυσμάτωσης.
Φυσίγγια με οριακά setup για την πυρίτιδά τους δημιουργούν το φαινόμενο της έκρηξης του στομίου(και όχι μόνο) όπου κατά την έξοδο το πιστονάκι εμβολίζεται από τα αέρια και πιέζει τα κάτω σκάγια...αν τώρα η βυσμάτωση είναι τάππα θα τα σπρώξει και θα τα σκορπίσει στα πλάγια(τα κάτω σκάγια) αν είναι πιστονάκι κανονικό όμως θα σπρώξει τα εμπρός σκάγια να φύγουν στα πλάγια...εδώ είναι οι διαφορές των διαφόρων φυσιγγίων σε θέματα συγκέντρωσης όταν χρησιμοποιούν ίδιο πιστονάκι(ο "LOUIS" θα μπορεί να το αναλύσει καλύτερα το θέμα).
Θα ψάξω να βρώ τις φωτογραφίες των δυο τύπων βυσμάτωσης όπου φαίνεται σε αργή κίνηση η διαφορετική συμπεριφορά τους)

Στο θέμα να χάσουν ύψος...μιλάμε για ελάχιστο χρόνο και διαφορές στην ταχύτητα των σκαγιών πολύ μικρές για να επηρεάσουν και να δημιουργήσουν μια εμφανή καμπύλη τροχιά στις αποστάσεις που ρίχνουμε.

Όντως τα πίσω σκάγια της ατράκτου θα έχουν πιο χαμηλή κινητική ενέργεια αλλά είναι παντού!! ΚΑΙ στην περιφέρεια ΚΑΙ στο κέντρο γι'αυτό και βλέπουμε αδύνατα και δυνατά σκάγια στο ίδιο σημείο της βολής.

[vti-chris]

[vti-chris]

Ακόμα μια από το site της Gualandi