Κυνηγετική Σκόπευση

Άβαταρ μέλους
MARIOSE
Δημοσιεύσεις: 2612
Εγγραφή: 24 Δεκ 2013, 09:22

Re: Κυνηγετική Σκόπευση

Δημοσίευση από MARIOSE »

Ωραίο άρθρο φίλε!
KATOS MK 10
Full Member
Δημοσιεύσεις: 158
Εγγραφή: 20 Απρ 2014, 08:52

Re: Κυνηγετική Σκόπευση

Δημοσίευση από KATOS MK 10 »

MARIOSE έγραψε:Ωραίο άρθρο φίλε!
Πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρον .διαβάζοντας το ,ο αναγνώστης κάτι θα μάθει .και το σημαντικό είναι γραμμένο από καπιο που κατέχει το αντικείμενο και όχι από καπιο ουρανοκατέβατο..
"τα μάτια στο στόχο και το μάγουλο στο κοντάκι".
KATOS MK 10
Full Member
Δημοσιεύσεις: 158
Εγγραφή: 20 Απρ 2014, 08:52

Re: Κυνηγετική Σκόπευση

Δημοσίευση από KATOS MK 10 »

Ένα δίλημμα που αντιμετωπίζω είναι ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να παρουσιάσω το μέγα κεφάλαιο κυνηγετική σκόπεση. Αν το παρουσιάσω σαν κάτι πολύ απλοϊκό, κινδυνεύω να το γδύσω από την ουσία του και να παρεξηγήσει ο αναγνώστης τη σημασία όσων πρόκειται να αναπτύξω στη συνέχεια. Αν το παρουσιάσω ως κάτι δύσκολο, πολύπλοκο και ιδιαίτερα απαιτητικό, ο αναγνώστης μπορεί να αποθαρρυνθεί από το να προσπαθήσει να το γνωρίσει σε βάθος. Γι αυτό και θα προσπαθήσω να περιγράφω τη σκόπευση και με τις δύο οπτικές, από τη μία τονίζοντας την ευκολία εντίληψης και εφαρμογής των απλών της παραμέτρων και από την άλλη εφιστώντας την προσοχή στα πιο πολύπλοκα μέρη της.

016Το σημερινό θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε, το πρώτο επίπεδο, ανήκει στα “ευκολοχώνευτα” μέρη της κυνηγετικής σκόπευσης. Είναι αρκετά απλό ώστε να μπορεί ο οποιοσδήποτε να το εφαρμόσει, αλλά και τόσο σημαντικό ώστε να θεωρείται αδιανόητο να λείπει από τη μέθοδο που θα διδαχτούμε. Το πρώτο επίπεδο περιγράφεται με τις εξής λέξεις: Τα μάτια στο στόχο και το μάγουλο στο κοντάκι. Με απλά λόγια, για να πετύχουμε τον οποιοδήποτε κινούμενο στόχο, είτε είναι θήραμα, επίγειο ή εναέριο, είτε είναι πήλινος δίσκος, τα μάτια πρέπει να είναι ανοικτά και τα δύο, εστιασμένα έντονα στο στόχο μας και το κοντάκι πρέπει να εφάπτεται πάντα σφικτά στο μάγουλό μας, σφηνωμένο γερά κάτω από το ζυγωματικό μας. Ακόμα κι αν κάποιος εφαρμόσει μόνο αυτά, αδιαφορώντας για τη στάση του, την επώμισή του, την κίνησή του και τις τεχνικές σκόπευσης, θα έχει αρκετές επιτυχίες ώστε να θεωρηθεί αξιοπρεπέστατος σκοπευτής. Ας δούμε όμως τα πράγματα με τη σειρά τους.

Η κυνηγετική σκόπευση βασίζεται από τη μία στο έμφυτο ένστικτο της σκόπευσης που έχουμε εκ γενετής και από την άλλη σε επίκτητες δεξιότητες που καλούμαστε να αναπτύξουμε. Το ένστικτο που αναφέρομαι δεν είναι άλλο από το ένστικτο της κατάδειξης, της έμφυτης ικανότητας που έχουμε δηλαδή να εστιάζουμε ένα αντικείμενο και να το δείχνουμε με το δάκτυλό μας με απόλυτη ακρίβεια. Εδώ υπεισέρχεται κι άλλος ένας παράγοντας βέβαια, της διόφθαλμης σκόπευσης και του κυρίαρχου ματιού, αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, που αξίζει ένα άρθρο αφιερωμένο μόνο σε αυτό. Εκμεταλλευόμενοι λοιπόν το θαυμαστό ένστικτο της κατάδειξης, αντικαθιστούμε το δάκτυλό μας με το κυνηγετικό μας όπλο, φροντίζοντας φυσικά να ταιριάζει στο σωματότυπό μας, τόσο το κοντάκι του όσο και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του και φροντίζοντας με τη σωστή επώμιση να βρίσκεται πάντα στο ίδιο σημείο στον ώμο μας και το μάγουλό μας, εξασφαλίζουμε ότι το όπλο μας δείχνει κι αυτό το στόχο μας με την ίδια ακρίβεια που διαθέτει το δάκτυλό μας. Είναι αποδεδειγμένο ότι αν επωμίσουμε το όπλο μας και εστιάσουμε έντονα και αδιάλειπτα το στόχο μας, το στόμιο της κάννης θα έρθει και θα κολλήσει πάνω στο στόχο μας, όσο μακριά του κι αν ξεκινήσει η κίνηση αυτή. Τη στιγμή που θα πάρουμε τα μάτια μας από το στόχο, την ίδια στιγμή η κίνηση του όπλου θα σταματήσει και η ευθυγράμμισή του με το στόχο θα ανήκει στο παρελθόν.

Τα πράγματα είναι απλά: Ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν διαθέτει την υπολογιστική ισχύ που απαιτείται για να υπολογίσει την ακριβή προσκόπευση που χρειάζεται κάθε στόχος, να αναπροσαρμόζει αυτήν την προσκόπευση όσο η απόσταση, η γωνία και η ταχύτητα του στόχου αλλάζει και να στέλνει συνειδητά το όπλο σε αυτό το φανταστικό σημείο του χώρου. Εκμεταλλευόμαστε λοιπόν το ένστικτο της κατάδειξης και εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας να στείλει το όπλο εκεί που χρειάζεται. Από τη στιγμή που το όπλο ευθυγραμμίζεται αυτόματα με τον κινούμενο στόχο, ο θαυμαστός υπολογιστής που έχουμε στο κεφάλι μας, αναλαμβάνει να αντλήσει από ένα αρχείο επιτυχημένων βολών που έχει συσσωρεύσει από τη χρήση του όπλου, την πιο ταιριαστή με τη βολή που έχει τη συγκεκριμένη στιγμή μπροστά του και να δώσει εντολή στο δάκτυλο να τραβήξει τη σκανδάλη. Όσο όλα λειτουργούν στο υποσυνείδητο, τόσο πιο αλάνθαστοι και άμεσοι οι υπολογισμοί και τόσο πιο επιτυχημένο το αποτέλεσμα.

Το δεύτερο σκέλος του “θεμέλιου”, το μάγουλο στο κοντάκι, αναφέρεται στην τεράστια σημασία του να κολλήσει το κοντάκι κάτω από το ζυγωματικό και να μην ξεκολλήσει από το σημείο αυτό, αν δεν παρέλθει τελείως ο λόγος για τον οποίο σηκώσαμε το όπλο. Εάν το κοντάκι είναι στα μέτρα του σκοπευτή, τότε όση ώρα αυτός το πιέζει στο μάγουλο, το όπλο ρίχνει ακριβώς εκεί που αυτός κοιτάζει, με σημείο αναφοράς φυσικά το στόχαστρο στην άκρη της ρίγας. Το σφίξιμο όμως του κοντακιού στο ζυγωματικό πρέπει να διατηρείται αμείωτο και λίγο μετά το τράβηγμα της σκανδάλης. Είναι συχνότατο λάθος, ο σκοπευτής να τραβάει το κοντάκι από το πρόσωπό του με το τράβηγμα της σκανδάλης, λες και ζεματάει! Η συνήθεια αυτή είναι πολύ πιο καταστροφική απ’ ότι δείχνει εκ πρώτης όψεως.

Το αυτονόητο πρόβλημα που δημιουργεί είναι ότι αν χρειαστεί δεύτερη τουφεκιά, το κοντάκι έχει ξεκολλήσει ελαφρώς από το μάγουλο και το όπλο δεν ρίχνει πια εκεί που κοιτάμε. Και δυστυχώς το ξεκόλλημα αυτό είναι πολύ δύσκολο να διαγνωστεί από τον ίδιο το σκοπευτή, ο οποίος μπορεί να αισθάνεται ακόμα το κοντάκι στο μάγουλο, αλλά δεν γνωρίζει κατά πόσο αυτό έχει μετακινηθεί κατά το ακούσιο ξεκόλλημα.

Το δεύτερο πρόβλημα αυτής της κακής συνήθειας είναι ότι εάν το σώμα μας έχει μάθει να χαλαρώνει το κοντάκι από το μάγουλο αμέσως μετά το τράβηγμα της σκανδάλης, πολλές φορές το κάνει ταυτόχρονα με το τράβηγμα της σκανδάλης ή ακόμα και πριν από αυτό, στέλονοντας φυσικά την τουφεκιά πάνω από το στόχο.

Για να εξαλείψω αυτή τη συνήθεια από τους μαθητές μου, τους υποχρεώνω στην εξής ρουτίνα: Πριν τραβήξουν τη σκανδάλη πρέπει να αισθανθούν την πίεση του κοντακιού στο μάγουλό τους και μετά το τράβηγμα πρέπει να συνεχίσουν την κίνηση του όπλου μετρώντας “ένα, δύο και κάτω”. Αυτό χτίζει μία νέα, υγιή μυϊκή μνήμη, που τους επιτρέπει μία ακριβέστερη πρώτη αλλά και δεύτερη και τρίτη τουφεκιά αν χρειαστεί.

Τα παραπάνω αναφέρονται στον έναν από τους δύο τύπους ξεκολλήματος από το κοντάκι, τον κάθετο. Υπάρχει όμως και δεύτερος τύπος, ο οριζόντιος. Σ’ αυτήν την περίπτωση, το κοντάκι ξεκολλάει από το μάγουλο προς τα δεξιά ή αριστερά, βγάζοντας τη ρίγα της κάννης από την ευθυγράμμιση με το σκοπεύον μάτι, με αποτέλεσμα η τουφεκιά να πηγαίνει δίπλα από το στόχο μας, ενώ η εικόνα της προσκόπευσης είναι η σωστή. Ενώ δηλαδή τα μάτια μας βλέπουν μία εικόνα προσκόπευσης που θεωρούν σωστή, αυτή η εικόνα είναι πλασματική, αφού το όπλο “βλέπει” κάτι άλλο.

Στο επόμενο άρθρο θα εξετάσουμε αναλυτικά κάθε στοιχείο της στάσης, της επώμισης και της κίνησης του σκοπευτή, που εξασφαλίζουν ότι το κοντάκι δεν θα ξεκολλήσει από το μάγουλο, είτε στον κάθετο ή στον οριζόντιο άξονα.

Όσες δεξιότητες κι αν αποκτήσει ο σκοπευτής στη διάρκεια της ζωής του, αυτά τα δύο στοιχεία θα αποτελούν πάντα το θεμέλιο της τεχνικής του. Όλοι οι νέοι μου μαθητές εξασκούνται αρχικά μόνο σε αυτά τα δύο στοιχεία, στοιχεία που επαναλαμβάνονται διαρκώς σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης, όσο προχωρημένη κι αν είναι. Και κάθε φορά που υπάρχει μία ανεξήγητη αστοχία, ερωτάται το εξής: “Είχα τα μάτια μου διαρκώς εστιασμένα στο στόχο; Είχα το μάγουλο διαρκώς κολλημένο στο κοντάκι;” Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα που μαθαίνουν να κάνουν στον εαυτό τους δίνει σχεδόν πάντα την αιτία της αστοχίας και τη συνταγή της διόρθωσης.

Ξεκινήστε κι εσείς από σήμερα να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας αυτά τα δύο απλά πραγματάκια πριν και μετά από κάθε τουφεκιά και θα δείτε τα πρώτα θεαματικά αποτελέσματα. Το χτίσιμο της πυραμίδας ξεκίνησε..............................



Προφίλ...Λεωνίδας Μητσιάλη...
Το κυνήγι και η σκοποβολή είναι τρόπος ζωής για μένα. Από μικρό παιδί ακολουθούσα τον πατέρα μου στο κυνήγι, μαγεμένος από την ιεροτελεστία που συνδύαζε όπλα, φυσίγγια, σκυλιά, ανακατεμένα με εικόνες, ήχους και αρώματα της φύσης. Το 1991 άρχισα να ασχολούμαι και με τη σκοποβολή πήλινου στόχου, ώστε τελικά όλος ο χρόνος κύλαγε με ένα λειόκαννο στα χέρια.

Το 2007 έκανα στροφή 180° στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία και αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με την προπονητική. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους αποφοίτησα από τη Σχολή Προπονητών Σκοποβολής της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, ενώ δύο χρόνια αργότερα από την C.P.S.A. Academy, την Ακαδημία της Βρετανικής Ομοσπονδίας Σκοποβολής Πήλινου Στόχου. Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι αποκλειστικά με την προπονητική, διδάσκοντας τόσο την κυνηγετική σκόπευση όσο και τα αγωνίσματα πήλινου στόχου, σε νέους και παλιούς κυνηγούς και σε σκοπευτές όλων των επιπέδων.

Λεωνίδας Μητσιάλης.......Shooting Academy ....
"τα μάτια στο στόχο και το μάγουλο στο κοντάκι".
KATOS MK 10
Full Member
Δημοσιεύσεις: 158
Εγγραφή: 20 Απρ 2014, 08:52

Re: Κυνηγετική Σκόπευση

Δημοσίευση από KATOS MK 10 »

https://www.youtube.com/watch?v=CkYVwPMfb1g


Στην πρώτη η τεχνική pull away" (τράβηγμα από το στόχο) δεν φαίνετε και πολύ καλά .
Στη δεύτερη Το "swing through" (σκούπισμα του στόχου) φαίνετε καθαρά και στις 2 βολές.
"τα μάτια στο στόχο και το μάγουλο στο κοντάκι".
KATOS MK 10
Full Member
Δημοσιεύσεις: 158
Εγγραφή: 20 Απρ 2014, 08:52

Re: Κυνηγετική Σκόπευση

Δημοσίευση από KATOS MK 10 »

Όπως κατάλαβα όλες οι συζητήσεις καταλήγουν κάπου εδώ ,έτσι είπα να φρεσκάρω λίγο το θέμα. ;)
"τα μάτια στο στόχο και το μάγουλο στο κοντάκι".
KATOS MK 10
Full Member
Δημοσιεύσεις: 158
Εγγραφή: 20 Απρ 2014, 08:52

Re: Κυνηγετική Σκόπευση

Δημοσίευση από KATOS MK 10 »

20 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΜΗΤΣΙΑΛΗ

Αγαπητέ Λεωνίδα, όπως είναι ευρύτερα γνωστό και όπως αρκετοί συνάδελφοι ήδη γνωρίζουν, είσαι ένας αξιόλογος κυνηγός και ένας ιδιαίτερα χαρισματικός προπονητής με άμεση μεταδοτικότητα προς τους μαθητές σου…

Αν λοιπόν μου επιτρέπεις, ας αφήσουμε τα τυπικά και ας περάσουμε αμέσως στην ουσία χωρίς να χρονοτριβούμε!

01. Πια είναι τα βασικά πράγματα που θα πρέπει να γνωρίζει ο κυνηγός και τι δεν θα πρέπει να αγνοήσει ποτέ;

Λ.Μ. Τα βασικά είναι ένα όπλο στα μέτρα του, τόσο στο κοντάκι όσο και στην γενικότερη μορφολογία (μήκος, βάρος, ζύγισμα), η εκμάθηση της σωστής επώμισης, η σωστή στάση του σώματος και ο τρόπος κίνησης προς το στόχο. Δεν θα πρέπει ποτέ να αγνοήσει το ρητό "τα μάτια στο στόχο και το μάγουλο στο κοντάκι".



02. Πια είναι τα συχνότερα κυνηγετικά λάθη και για ποιόν ακριβώς λόγο ο κυνηγός θα πρέπει να σκοπεύει πάντα με διόφθαλμη σκόπευση;

Λ.Μ. Τα συχνότερα λάθη είναι η μονόφθαλμη σκόπευση (κλείσιμο ματιού), η λάθος στάση και επώμιση και η κίνηση του όπλου με τα χέρια αντί με ολόκληρο το σώμα που είναι το σωστό. Η διόφθαλμη σκόπευση χορηγεί στο έμφυτο ένστικτο της κατάδειξης τα απαραίτητα στοιχεία ώστε να λειτουργήσει προς όφελος της κυνηγετικής σκόπευσης, πολλαπλασιάζοντας τις επιτυχίες.



03. Ποιές είναι οι βασικές τεχνικές κυνηγετικής σκόπευσης;

Λ.Μ. Οι βασικές τεχνικές είναι τρεις: Το "swing through" (σκούπισμα του στόχου), "pull away" (τράβηγμα από το στόχο), και "maintained lead" (διατηρούμενη προσκόπευση). Η εφαρμογή τους εξαρτάται κυρίως από τη γωνία της βολής.



04. Πια είναι η πιο εύκολη και πια η καλύτερη τεχνική σκόπευσης;

Λ.Μ. Η πιο εύκολη είναι το "swing through". Καλύτερη τεχνική δεν υπάρχει. Η κάθε μία έχει την εφαρμογή της.



05. Τι εννοούμε με τον όρο μπηχτή τουφεκιά και σε ποια κατηγορία ανήκει;

Λ.Μ. Να σου πω την αλήθεια, δεν νομίζω πως υπάρχει ορισμός. Ο κόσμος συνήθως περιγράφει ως μπηχτές, τις τουφεκιές από τις οποίες απουσιάζουν στοιχεία της συνήθους ρουτίνας τους, είτε αυτό σημαίνει κλείσιμο ματιού, ή μέτρημα της προσκόπευσης ή οτιδήποτε άλλο, πράγματα έτσι κι αλλιώς λανθασμένα.



06. Να προτιμήσουμε δίκαννο ή καραμπίνα;

Λ.Μ. Να προτιμήσετε ότι σας ευχαριστεί περισσότερο. Το κυνήγι δεν είναι βιοπορισμός, είναι πάνω απ' όλα ευχαρίστηση και απόδραση από την καθημερινότητα. Δεν μετρούνται όλα βάσει απόδοσης.



07. Γιατί η πλειοψηφία των Ελλήνων κυνηγών προτιμάει την καραμπίνα;

Λ.Μ. Γιατί είναι φθηνή, επισκευάζεται και συντηρείται εύκολα, είναι ανθεκτική στην κατάχρηση, προσαρμόζεται εύκολα στα μέτρα του κυνηγού, έχει μειωμένο λάκτισμα και λογικό βάρος.



08. Για ποιες γομώσεις θα πρέπει να προτιμήσουμε συμβατικό (18,3~18,4) και για ποιες διευρυμένο αυλό (18,7~18,9);

Λ.Μ. Τρέφω μία συμπάθεια στους διευρυμένους αυλούς, οπότε θα σας πρότεινα διευρυμένο για όλες τις γομώσεις. Αλλά με ανώτερο όριο το 18,7. Και λίγο ψαξιματάκι με τις βυσματώσεις.



09. Πόσο θα μπορούσε να είναι το πραγματικό βεληνεκές ενός καλού λειόκαννου όπλου;

Λ.Μ. Για να μην φλυαρώ απαριθμώντας όλες τις παραμέτρους που θα επηρέαζαν κάτι τέτοιο, θα πω (αιρετικά) τα 60 μέτρα, τονίζοντας ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδυαστούν όλες οι παράμετροι που απαρτίζουν αυτό που αποκαλούμε "φονική τουφεκιά" και ότι είναι ακόμα δυσκολότερο για τον κυνηγό να στείλει τα σκάγια εκεί που πρέπει σε αυτές τις αποστάσεις.



10. Ποιές είναι οι βασικές βλητικές διαφορές ανάμεσα στα Cal.12 & Cal.20;

Λ.Μ. Το υπέρ του 12αριού είναι η κοντύτερη στήλη σκαγιών στα ίδια γραμμάρια γόμωσης. Το 20άρι αναπτύσσει μεγαλύτερες πιέσεις, το οποίο μπορεί να είναι και πλεονέκτημα και μειονέκτημα, αναλόγως των συνθηκών.



11. Πια είναι τα πραγματικά βλητικά όρια ενός όπλου Cal.12 με φυσίγγια των 32gr/N.9, 36gr/N.6 και 42gr/N.4;

Λ.Μ. Συνυπολογίζοντας τις παραμέτρους που είπαμε ότι πρέπει να ισχύουν και υποθέτοντας ότι μιλάμε για π.χ. τσίχλα, φάσσα και πρασινοκέφαλο αντίστοιχα, θα έλεγα ότι τα 60 μέτρα που απάντησα νωρίτερα μπορούν να ισχύσουν και στις γομώσεις που αναφέρεις.



12. Πια η γνώμη σου σχετικά με την ιδιογόμωση;

Λ.Μ. Για μένα η ιδιογόμωση πάνω απ' όλα ήταν (και είναι) ένα μεγάλο σχολείο για την κατανόηση της βλητικής του λειόκαννου όπλου. Από εκεί και πέρα, τα οφέλη είναι τα γνωστά: Οικονομία, εξειδίκευση, καλό φυσίγγι.



13. Πιστεύεις ότι τα φυσίγγια ιδιογόμωσης θα μπορούσαν να πετύχουμε καλύτερες επιδόσεις σε σχέση με τα έτοιμα φυσίγγια εμπορίου;

Λ.Μ. Σαφέστατα. Κατηγορηματικά ναι.



14. Πως και κατά πόσο επιδρά η υγρασία στην βλητική και στην απόδοση των φυσιγγίων;

Λ.Μ. Αυτό είναι κάτι που δεν έχει απαντηθεί ποτέ από κανέναν βλητικό, απ' όσο τυγχάνει να γνωρίζω. Όλοι αποφεύγουν να το εξηγήσουν, προτιμούν να το προσπεράσουν και να απαξιώσουν αυτό το οποίο όλοι οι κυνηγοί το αντιμετωπίζουμε πραγματικά, δεν το φανταζόμαστε. Η υγρασία επηρεάζει την εσωτερική βλητική, την εξωτερική βλητική, την βλητική κάννης ή όλα μαζί; Είναι οι διβασικές πυρίτιδες η λύση; Πειράζει που απαντάω με ερωτήσεις;



15. Υπάρχουν ελαττωματικά όπλα ή ελαττωματικά φυσίγγια;

Λ.Μ. Φυσικά. Πολύ περισσότερα απ' όσα πιστεύουμε.



16. Σου έτυχε ποτέ να κυνηγήσεις με φυσίγγια που να μην καταβάλλουν αλλά να τραυματίζουν τα θηράματα;

Λ.Μ. Εννοείται. Ακόμα και στην τελευταία φετινή μου έξοδο. Υψηλότατη υγρασία (καταχνιά, ψιλόβροχο) σε συνδυασμό με τσουχτερό κρύο.



17. Σου έτυχε ποτέ να δοκιμάσεις ή να κυνηγήσεις με ελαττωματικό όπλο, χρησιμοποιώντας καλά και δοκιμασμένα φυσίγγια, χωρίς ακαριαίες καταβολές θηραμάτων;

Λ.Μ. Ναι, αν και είναι σπανιότερος συνδυασμός απ' ότι το αντίστροφο. Φυσικά το ξεφορτώθηκα το γρηγορότερο.



18. Σε τι ακριβώς διαφέρει το κυνήγι από τα σκοπευτικά αθλήματα;

Λ.Μ. Το κυνήγι είναι ένας συνδυασμός πολλών γνώσεων και δεξιοτήτων, καθώς και πολλών απολαύσεων (φύση, παρέα, σκύλος κλπ). Το σκοπευτήριο είναι οι "εργαστηριακές συνθήκες" του κυνηγίου. Σαν δυσκολία, το σκοπευτήριο είναι πιο δύσκολο, αλλά το κυνήγι είναι πιο πολύπλοκο. Ένας καλός κυνηγός δεν είναι απαραίτητα καλός σκοπευτής, καθώς και ένας καλός σκοπευτής δεν είναι απαραίτητα ένας καλός κυνηγός.



19. Τι ακριβώς είναι το Sporting και πως σχετίζεται με το κυνήγι;

Λ.Μ. Το Sporting είναι το αγώνισμα που προσομοιάζει τις κυνηγετικές βολές. Έχει την μεγαλύτερη ποικιλία βολών από όλα τα σκοπευτικά αγωνίσματα και είναι το πιο δημοφιλές ανάμεσα στους κυνηγούς.



20. Πες μας λίγα λόγια για την Shooting Academy, τον ευρύτερο σκοπό της και το μέλλον της;

Λ.Μ. H Shooting Academy είναι η δική μου άποψη για το πώς θα έπρεπε να είναι η διδασκαλία της σκοποβολής, είτε απευθυνόμαστε σε κυνηγούς είτε σε σκοπευτές. Σκοπός μου είναι να προσφέρω στο μαθητή όσο το δυνατόν περισσότερα, στο μικρότερο δυνατόν χρονικό διάστημα, με λιγότερα χρήματα από τον ανταγωνισμό. Θεωρώ ότι υπήρχε έδαφος για καλύτερες υπηρεσίες και καλύτερη τιμολόγηση και πιστεύω πως προφέρω ακριβώς αυτό. Τα σχέδια για το μέλλον είναι να εξακολουθήσω να αναβαθμίζω τις υπηρεσίες που προσφέρω σε κυνηγούς και σκοπευτές και να βοηθήσω όσο μπορώ να εξαπλωθεί η σκοποβολή πήλινου στόχου, στόχος που είχα και πολύ πριν ασχοληθώ επαγγελματικά με το χώρο.


:?:


SHOOTING ACADEMY

www.shootingacademy.gr









Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Μητσιάλη, όχι μόνο για τον χρόνο που μας αφιέρωσε, αλλά και για τις ειλικρινείς απαντήσεις του, σε όλες τις ερωτήσεις που του θέσαμε! Του ευχόμαστε πραγματικά να επιτύχει τους στόχους του, πρωτίστως με υγεία και έπειτα με τις επιτυχίες που επιθυμεί!
"τα μάτια στο στόχο και το μάγουλο στο κοντάκι".
KATOS MK 10
Full Member
Δημοσιεύσεις: 158
Εγγραφή: 20 Απρ 2014, 08:52

Re: Κυνηγετική Σκόπευση

Δημοσίευση από KATOS MK 10 »

Η ΣΩΣΤΗ «ΦΟΡΜΑ» ΤΗΣ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗΣ ΣΚΟΠΕΥΣΗΣ

Του Λεωνίδα Μητσιάλη

(δημοσιεύτηκε στο τεύχος Νοεμβρίου 2013 του περιοδικού Hunter Passion)

Λέγοντας «φόρμα», εννοούμε το πλαίσιο που ενσωματώνει τη στάση, επώμιση και κίνηση της κυνηγετικής σκόπευσης, δηλαδή το καθαρά κινησιολογικό κομμάτι της. Η φόρμα δεν πρέπει να συγχέεται με τις τεχνικές σκόπευσης, αφού αυτές είναι κοινές στις διάφορες «σχολές» κυνηγετικής σκόπευσης, ενώ η φόρμα διαφέρει. Το σημερινό άρθρο αφορά την δική μου σκοπευτική μέθοδο, η οποία μοιράζεται κοινά στοιχεία με κάποιες σχολές, αλλά έχει και αρκετές διαφορές. Αυτό δεν σημαίνει ότι αππορίπτω τις άλλες σχολές, απλά έχω εξελίξει το δικό μου σκοπευτικό μοντέλο, σύμφωνα με την εμπειρία και αντίληψή μου και τις σύγχρονες επιταγές και εξελίξεις στον χώρο της κυνηγετικής σκόπευσης.
ΣΤΑΣΗ
Η στάση του σώματος πρέπει να υπηρετεί δύο σκοπούς: Την ισορροπία και την ευκινησία. Επιπλέον πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο απλή, επιτρέποντας στα μάτια να αναλάβουν το ρόλο της οδήγησης του σώματος και κατ’ επέκταση και του όπλου προς το στόχο ενστικτωδώς. Οι εξεζητημένες σκοπευτικές στάσεις μπορεί να δείχνουν εντυπωσιακές κάποιες φορές, αλλά δυσχεραίνουν το έργο των ματιών να προσφέρουν ενστικτώδη κίνηση στο σώμα. Μία σκοπευτική στάση πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο απλή και καθημερινή, να είναι δηλαδή οικεία στο υποσυνείδητό μας, του οποίου την βοήθεια θα χρειαστούμε στη σκόπευσή μας.
Ξεκινώντας από τα πέλματα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι όσο πιο πολύ απέχουν το ένα από το άλλο, τόσο μεγαλύτερη σταθερότητα προσφέρουν. Δυστυχώς όμως αυτό δυσχεραίνει την ευκινησία. Από την άλλη, όσο πιο κοντά είναι τα πέλματα μεταξύ τους, τόσο πιο ευκίνητες είναι οι αρθρώσεις στους αστραγάλους, τα γόνατα και τα ισχία, αλλά δυστυχώς πάσχει η ισορροπία. Γι αυτό πρέπει να αναζητήσουμε την χρυσή τομή ανάμεσα στη σταθερότητα και την ισορροπία, η οποία είναι η λεγόμενη «τετράγωνη στάση», όπου τα πέλματα έχουν το άνοιγμα των ώμων μας. Η δε γωνία μεταξύ τους θα πρέπει να είναι περίπου 60° μοίρες, ανάλογα βέβαια πάντα και με το μυοσκελετικό σύστημα του εκάστοτε κυνηγού.
Το ζύγισμα του βάρους στα πέλματα θα πρέπει να είναι απολύτως ισόποσο (50/50) και εδώ κάποιοι θα εντοπίσουν την πρώτη διαφορά με την «αγγλική σχολή» που θέλει το μπροστινό πόδι, το αριστερό για έναν δεξιόχειρα, να στηρίζει περισσότερο βάρος από το δεξί, συνήθως 60/40. Ο λόγος της «αιρετικής» προσέγγισης είναι η «δυναμική ισορροπία» που πρέπει να έχει ο κυνηγός κατά τη διάρκεια της σκόπευσης. Βλέπετε, όταν η περιστροφή του σώματος ξεκινήσει με ήδη περισσότερο βάρος στο μπροστινό πόδι, τότε η αναλογία αυτή τείνει να αυξάνεται συνεχώς, μέχρι που στα όρια της περιστροφής, το πίσω πόδι δεν έχει καθόλου βάρος, αφού είναι όλο συγκεντρωμένο στα δάχτυλα του μπροστινού ποδιού. Σε αυτή τη φάση, το μήνυμα που φτάνει στον εγκέφαλο είναι αυτό της πιθανής πτώσης λόγω έλλειψης ισορροπίας, με αποτέλεσμα το κεφάλι να σηκώνεται προς τα πίσω σε μία προσπάθεια βελτίωσης της ισορροπίας, το κοντάκι να βγαίνει από το ζυγωματικό και τη περιστροφή του όπλου να συνεχίζεται με τα χέρια. Η αστοχία είναι βέβαιη. Στην περίπτωση του ισόποσου ζυγίσματος στα πέλματα, η ισορροπία διατηρείται καθ’ όλη τη διάρκεια της περιστροφής χωρίς προσπάθεια, με αποτέλεσμα το κοντάκι να παραμένει κουμπωμένο στο ζυγωματικό και την τουφεκιά να πηγαίνει εκεί που κοιτάμε. Το θέμα του ζυγίσματος στα πέλματα είναι πολύ παραμελημένο, αλλά όπως πολλές «λεπτομέρειες» παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο απ’ ότι πιστεύουμε συνήθως.
Το επόμενο που πρέπει να μας απασχολήσει στη σωστή στάση είναι τα γόνατα. Το σωστό είναι τα γόνατα να είναι σχετικά ίσια αλλά ελεύθερα. Όχι κλειδωμένα προς τα πίσω δηλαδή. Και ο λόγος είναι και πάλι η δυνατότητα άρθρωσής των, ούτως ώστε η περιστροφή του κορμού να μπορεί να καλύψει τις μέγιστες μοίρες. Το άλλο αντίθετο, τα αρκετά λυγισμένα γόνατα, μοιάζει αρχικά ότι ευνοεί την ευκινησία, αλλά στην πραγματικότητα είναι ελάχιστα καλύτερο από τα κλειδωμένα γόνατα.
Προχωρώντας την χαρτογράφηση της τέλειας στάσης προς τα πάνω, φτάνουμε στον ώμο και το κεφάλι. Εδώ πρέπει να γίνει μία διευκρίνηση. Τα κοντάκια των κυνηγετικών όπλων φτιάχνονται με γνώμονα τις 45° περίπου μοίρες κλίσης, ως κατεύθυνση της βολής. Αυτό σημαίνει ότι αν ο στόχος μας είναι σ’ αυτές περίπου τις μοίρες, τότε το κεφάλι και ο ώμος του κυνηγού δεν χρειάζεται να κινηθούν καθόλου. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ανέβει το όπλο και να κουμπώσει στον ώμο και το ζυγωματικό. Εάν όμως ο στόχος είναι πιο κάτω ή πιο πάνω, τότε τόσο ο ώμος όσο και το κεφάλι θα πρέπει να μετακινηθούν αρμονικά προς τα κάτω ή προς τα πάνω, διατηρώντας ανέπαφη την μεταξύ τους γωνία, για να φιλοξενήσουν το κοντάκι κατά την επώμιση. Σιγά σιγά με την συστηματική εξάσκηση, το σώμα αρχίζει και παίρνει ενστικτωδώς την κατάλληλη στάση για να υποδεχτεί το όπλο στα σημεία επαφής ανάλογα με το ύψος της βολής, χωρίς καθόλου σκέψη.
Η ΘΕΣΗ ΑΝΑΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΗΜΑ ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ
Ο τρόπος που κρατάμε το όπλο στην θέση αναμονής παίζει μεγάλο ρόλο στην ευκολία και την ακρίβεια της εκτέλεσης της επώμισης. Ο πιο ξεκούραστος τρόπος να επωμιστεί το όπλο είναι «σπάζοντας» τους καρπούς των δύο χεριών. Έτσι αποφεύγουμε περιττές τάσεις στους ώμους και στους βραχίονες, με αποτέλεσμα η επώμιση να είναι πιο άνετη και αποτελεσματική. Για να «σπάσουν» όμως οι καρποί κατά την επώμιση, θα πρέπει το κράτημα του όπλου να προβλέπει αυτή την λεπτομέρεια. Γι αυτό και στη θέση αναμονής, θα πρέπει να κρατάμε το όπλο με ίσιους καρπούς και όχι σπασμένους, ώστε να είναι ελεύθερες οι αρθρώσεις τους να κινηθούν. Έτσι το χέρι στην πάπια μπορεί να «σερβίρει» σπρώχνοντας και το χέρι στο κοντάκι να σηκώσει.
Ως «θέση αναμονής» ορίζουμε το σημείο που πρέπει να βρίσκεται το όπλο για να ξεκινήσει η επώμιση. Είναι πολύ σημαντικό το όπλο να ξεκινάει να επωμίζεται πάντα από το ίδιο σημείο κατά την εξάσκησή μας, ώστε να χτίσουμε σωστή μυική μνήμη. Θα μου πείτε «μα είναι δυνατόν στο κυνήγι να είναι το όπλο διαρκώς σε θέση αναμονής;». Φυσικά και όχι. Η θέση αναμονής αφορά την αφετηρία της σωστής επώμισης κατά την εξάσκησή μας στο σπίτι ή στο σκοπευτήριο. Με τις επαναλήψεις, το σώμα μαθαίνει τη θέση αναμονής και η μυική μνήμη πέρα από την επώμιση, περιέχει και τη θέση αναμονής ως αναπόσπαστο κομμάτι της. Με απλά λόγια, από όπου και να ξεκινήσει το όπλο να κινείται, θα περάσει αναγκαστικά από τη θέση αναμονής, γιατί αυτήν έχει μάθει να εμπιστεύεται το υποσυνείδητο σαν προϋπόθεση για να ξεκινήσει την επώμιση.
Μία καλή θέση αναμονής είναι με το όπλο προτεταμένο, το στόμιο της κάννης ανάμεσα στα μάτια μας και το στόχο, το πέλμα του κοντακιού στο ύψος του στήθους και το χτένι του κοντακιού ακριβώς κάτω από το ζυγωματικό. Έτσι αποφεύγουμε την πλάγια μετακίνηση του όπλου κατά την επώμιση.
Η ΕΠΩΜΙΣΗ
Η επώμιση είναι κινησιολογικά μία σχετικά απλή υπόθεση εφ’ όσον η στάση είναι σωστή, το όπλο κρατιέται σωστά και βρίσκεται στη θέση αναμονής. Το μόνο που απομένει είναι να διανύσει λίγα εκατοστά για να φωλιάσει στον ώμο και το ζυγωματικό. Και αυτά τα λίγα εκατοστά κίνησης κρίνουν συνήθως το αποτέλεσμα της βολής! Όσο απλή είναι αυτή η κίνηση, τόσο αυστηροί είναι οι κανόνες που την διέπουν. Και η σωστή επώμιση έχει δύο χρυσούς κανόνες, στην κυριολεξία απαράβατους.
Ο πρώτος κανόνας είναι κατά τη διάρκεια της επώμισης, το κεφάλι πρέπει να παραμένει τελείως ακίνητο. Αυτό σημαίνει ότι πριν το όπλο ξεκινήσει από τη θέση αναμονής να ανεβαίνει προς τον ώμο και το ζυγωματικό, το κεφάλι έχει ήδη πάρει την τελική του θέση. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους: Πρώτον επειδή ένα κεφάλι που κινείται μπορεί να ακουμπήσει σε λάθος σημείο στο κοντάκι και δεύτερον και σημαντικότερο, όταν κινείται το κεφάλι, έστω και ελάχιστα, τα μάτια δεν μπορούν να εστιάσουν το στόχο. Εάν λοιπόν η επώμιση ολοκληρωθεί και δεν έχει εστιαστεί ο στόχος, τότε το κεφάλι θα ξανασηκωθεί ακούσια από το κοντάκι ώστε να μπορέσει ανεμπόδιστο να εστιάσει το στόχο, με αποτέλεσμα να φύγει η τουφεκιά ψηλά.
Ο δεύτερος κανόνας (ο οποίος υπάρχει για να ισχύει ο πρώτος), είναι ότι παρ’ ότι το κοντάκι ακουμπάει ταυτόχρονα στον ώμο και το ζυγωματικό, η πίεση ασκείται σε δύο χρόνους: Πρώτα στο ζυγωματικό και ύστερα στον ώμο. Και ο λόγος είναι ότι ο βασικός ρόλος της επώμισης είναι να ευθυγραμμιστεί η κάννη του όπλου με το σκοπεύον μάτι. Και σ’ αυτό παίζει ρόλο η επαφή στο ζυγωματικό, όχι στον ώμο. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι η ίδια η λέξη μας παροτρύνει να βάλουμε το όπλο στον ώμο (επ’ ώμου), καθώς και η συμβουλή που όλοι μας ακούσαμε την πρώτη φορά που ρίξαμε με λειόκαννο ήταν «σφίξτο καλά στον ώμο σου για να μην σε κλωτσήσει», αλλά δεν ακούσαμε τίποτα για την επαφή του όπλου στο ζυγωματικό. Εάν το κοντάκι πιεστεί πρώτα στον ώμο, τότε το κεφάλι αναγκαστικά θα κινηθεί προς τα κάτω για να συναντήσει το κοντάκι, παραβιάζοντας έτσι και τον πρώτο κανόνα.
Η κίνηση της επώμισης μπορεί να περιγραφεί ως «μπρος και πάνω». Το όπλο δηλαδή σπρώχνεται και σηκώνεται με μία ενιαία και ρευστή κίνηση. Ο σωστός τρόπος είναι να ξεκινάει το χέρι της πάπιας να «σερβίρει» τις κάννες προς το στόχο και κλάσματα του δευτερολέπτου αργότερα το χέρι στη λάβη να σηκώνει το κοντάκι προς το πρόσωπο. Το στόμιο των καννών δεν επιτρέπεται να «βουτήξει» προς τα κάτω όση ώρα διαρκεί η επώμιση, αλλά πρέπει να παραμείνει στην ίδια ευθεία που συνδέει τα μάτια με το στόχο. Το χτένι του κοντακιού περνάει ξυστά δίπλα από το σαγόνι και μαζεύοντας σάρκα από το μάγουλο τερματίζει στο ζυγωματικό. Το μάγουλο που παρεμβάλλεται ανάμεσα στο χτένι και το ζυγωματικό είναι η εξασφάλιση ότι το ζυγωματικό δεν θα τραυματιστεί απροστάτευτο από μία έντονη αναπήδηση του στομίου. Ταυτόχρονα το πέλμα του κοντακιού ανεβαίνει εφαπτόμενο στον ώμο, ο οποίος αφού το χτένι κουμπώσει στο ζυγωματικό, σπρώχνεται με δύναμη προς το πέλμα. Είναι προτιμότερο ο ώμος να πιέζεται πάνω στο πέλμα, παρά να τραβάμε το κοντάκι προς τον ώμο, γιατί στην πρώτη περίπτωση ο σφιγμένος μυς του ώμου μειώνει δραματικά το λάκτισμα του όπλου, ενώ στη δεύτερη ο ουδέτερος ώμος μπορεί να κλονίσει την ισορροπία του σώματος κατά τον πυροβολισμό.
Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Είναι το κινησιολογικό κομμάτι της φόρμας που δεν χρειάζεται να μας απασχολήσει πολύ, εφ’ όσον η στάση και η επώμιση είναι σωστή, αφού βασίζεται καθαρά στο ένστικτο της παρακολούθησης που όλοι έχουμε μέσα μας. Το ένστικτο της παρακολούθησης λέει ότι εφ’ όσον παρακολουθούμε εστιασμένοι ένα κινούμενο αντικείμενο μέσα από ένα αντικείμενο μπροστά από τα μάτια μας (κυάλια, βιντεοκάμερα, κυνηγετικό όπλο), τότε όλο μας το σώμα κινείται αρμονικά με το στόχο με τις αρθρώσεις του κάτω κορμού (ισχίο, γόνατα, αστράγαλοι). Ο άνω κορμός είναι συμπαγής. Όπως ακριβώς κάνουμε με τα κυάλια δηλαδή, όπου η προσπάθειά μας είναι μόνο να κρατήσουμε το κινούμενο αντικείμενο σταθερό μέσα στο «κάδρο» μας και το σώμα μας ξέρει πολύ καλά τι να κάνει για να επιτευχθεί και να διατηρηθεί αυτό, έτσι και με τη σκόπευση με το κυνηγετικό όπλο, εάν η πρόθεσή μας είναι να εστιάζουμε το στόχο μας με το όπλο σταθερά προσαρτημένο επάνω μας, το σώμα φροντίζει να μας κρατήσει εναρμονισμένους με το στόχο. Οι αρθρώσεις που αναλαμβάνουν τις μεγαλύτερες κινήσεις είναι αυτές των γονάτων, τα οποία τα αφήνουμε να λυγίζουν και να κλειδώνουν κατά βούληση κατά την περιστροφή, έως να επιτευχθεί το μέγιστο τόξο κίνησης.
Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία που απαρτίζουν τη σωστή φόρμα της κυνηγετικής σκόπευσης. Οποιοδήποτε λάθος επιτρέπουμε στον εαυτό μας σε ένα από τα επιμέρους τμήματα, σπάζουμε ουσιαστικά έναν κρίκο της αλυσίδας, γκρεμίζοντας το οικοδόμημα της σωστής σκόπευσης. Αφιερώστε λίγη ώρα την ημέρα σε ασκήσεις σωστής στάσης, επώμισης και κίνησης μπροστά σε έναν μεγάλο καθρέφτη ώστε να μπορείτε να ελέγχετε τον εαυτό σας, και σύντομα θα δείτε τα οφέλη στην κυνηγετική απόδοση.
"τα μάτια στο στόχο και το μάγουλο στο κοντάκι".
KATOS MK 10
Full Member
Δημοσιεύσεις: 158
Εγγραφή: 20 Απρ 2014, 08:52

Re: Κυνηγετική Σκόπευση

Δημοσίευση από KATOS MK 10 »

Πρώτα τα βασικά ..και μετά τα υπόλοιπα
"τα μάτια στο στόχο και το μάγουλο στο κοντάκι".
12345678
Full Member
Δημοσιεύσεις: 68
Εγγραφή: 29 Οκτ 2012, 16:02
Τοποθεσία: ελλαδα

Re: Κυνηγετική Σκόπευση

Δημοσίευση από 12345678 »

Kalhspera synadelfoi.Εχει επιχειρηση κανεις να αλλαξη μερια επωμισης;εκανα ενα τεστ με ενα φιλο και ειδα οτιτο κυριαρχο ματι ειναι το αριστερο ,και παροτι ζευγοκουταλας :D επωμιζα απο τα δεξια :shock:
Άβαταρ μέλους
admin
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 3459
Εγγραφή: 25 Φεβ 2010, 10:43
Τοποθεσία: Limassol
Επικοινωνία:

Re: Κυνηγετική Σκόπευση

Δημοσίευση από admin »

Υπηρχε ενα ωραιο αρθρο του Σαββα Μακρη σε παλαιοτερη εκδοση που αναλυει ωρσια αυτο το θεμα ψαξε το λιγο μεσα στην αρθρογραφια για σκοποβολη στην αρχικη σελιδα
Προσέχουμε...για να έχουμε
Απάντηση

Επιστροφή στο “ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ”