6η αίσθηση

[Γιατρός]

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ και η ιστορική εξέλιξη του.
χωρίς σχόλια Nikos Samios | Κυριακή, 6 Μαΐου 2012 7:39 πμ



H ιστορική εξέλιξη του ανθρώπου μέσα στους αιώνες είναι άρρηκτα συνδεδεμέ­νη με το κυνήγι. Ήταν για αυτόν, άλλοτε απλά μια πράξη εξασφάλισης τροφής, άλλοτε μέσο παίδευσης των νέων η άλλοτε, μια πράξη απόλυτα συνυφασμένη με την ίδια του την ύπαρξη. Από την εποχή που χρονολογούνται οι πρώτες ζωγραφι­ές των πρωτόγονων καλλιτεχνών μέχρι τις μέρες μας, θα συναντήσουμε τον άνθρωπο να αναπτύσσει με το κυνήγι μια σχέση αδιαμφισβήτητα ισχυρή. Μια σχέ­ση η οποία αρχικά απεικονίστηκε στα υγρά τοιχώματα των σπηλαίων, αργότερα σε έξοχες τοιχογραφίες και σε σπάνια έργα τέχνης. Αποτέλεσε αντικείμενο δημο­τικών τραγουδιών, μύθων, θρύλων και λαϊκών δοξασιών. Σε όποιο σημείο του χρό­νου και αν κοιτάξουμε, τα ίχνη αυτής της αρχέγονης σχέσης του ανθρώπου με το κυνήγι βρίσκονται σχεδόν σε κάθε έκφραση των ανθρώπινων κοινωνιών. Το κυνήγι αποτελούσε και αποτελεί, πάντοτε μια θεμελιώδη ανθρώπινη εκδήλωση και μια σύντομη διαχρονική ματιά, είναι αρκετή για να ανακαλύψει κάποιος, ότι η εκδήλωση αυτή περιέχει ίσως τις σημαντικότερες πληροφορίες για τον ίδιο τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του.

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

Το πότε ακριβώς άρχισε ο άνθρωπος να κυνηγά δεν είναι βέβαιο. Η απάντηση αυτί] χάνεται στην αρχή της εξελικτικής πορείας του ανθρώπινου είδους. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι όμως, ότι ο άνθρωπος - με τη μορφή και τις διανοητικές ικανότητες που τον χαρακτηρίζουν - γνώριζε ήδη την τέχνη του κυνηγίου απ' την αρχή της ύπαρ­ξης του στη γη. Ο προϊστορικός άνθρωπος όντας υποχρεωμένος να βρίσκει το κρέας που χρειαζόταν, έπρεπε να σκοτώνει ζώα. Έπρεπε, λοιπόν, να αναπτύσσει τις πνευματικές του ικανότητες κατά τέτοιον τρόπο ώστε να διακρίνει το θήραμα του, να μαθαί­νει τις συνήθειες του, να το ακολουθεί και να επιτυγχάνει τη σύλληψη του. Γι' αυτή την τελευταία αναγκαιότητα, ο άνθρωπος υποχρεώθηκε να επινοηθεί τρόπους καταλληλό­τερους και αποδοτικότερους από εκείνους που ο προγονός του χρησιμοποιούσε για την άμυνα του. Η βελτίωση των χρησιμοποιούμενων μέσων και οι μηχανισμοί σύλληψης ("τόξο, δόρατα, δίχτυα, παγίδες κλπ), καθώς και η συλλογική δράση -το ομαδικό κυνήγι- είναι πράξεις άμεσα αλληλένδετες με την πνευματική ανάπτυξη του προφο­ρικού ανθρώπου. Το κυνήγι αποτέλεσε την βάση της οργάνωσης, των συνήθειο)ν και των πεποιθήσεων που ακολούθησαν οι πρώτες κοινωνικές ομάδες, αφού η αγροτική δραστηριότητα ήταν μάλλον αβέβαιη για τον άνθρωπο της λίθινης εποχής. Την επο­χή του χαλκού ο άνθρωπος εξημερώνει και αρχίζει να εκτρέφει τα πρώτα άγρια ζώα, διαμορφώνοντας μια πρώτη μορφή κτηνοτροφίας, η οποία μπορεί να απαιτεί χρόνο, αλλά εξασφαλίζει στον άνθρωπο ένα πρόσθετο τρόπο εξασφάλισης τροφής. Το κυνή­γι αυτή την περίοδο είναι ακόμη μια σημαντική για την επιβίωση ίου δραστηριότητα, αλλά ίσως όχι η κυρία. Όσο ο ανθρώπινος πολιτισμός της εποχής του χαλκού και α­κόμη περισσότερο της εποχής του σι­δήρου στρέφεται προς την κτηνο­τροφία και την καλλιέργεια της γης, το κυνήγι χάνει την σημασία του ως δραστηριότητα απαραίτητη για την επιβίωση. Αρχίζει όμως, πριν ακόμη από την ιστορική περίοδο, να εξελίσ­σεται και να αποτελεί μια ευγενή δραστηριότητα, που συνδυάζει την ε­πίδειξη δύναμης, θάρρους, ικανότη­τας αλλά και εξυπνάδας και σύνεσης.

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

"Εγώ Λοιπόν προτρέπω τους νέους να μην περιφρονούν καθόλου όσα έχουν σχέση με τις κυνηγετικές δραστηριότητες..."
Ξεναφώντας

Οι αρχαίοι Έλληνες από πολύ παλιά υπήρξαν κυρίως αγρότες, αντίθετα από άλλους Ευρωπαϊκούς λαούς. Το κυνήγι, αν και δεν συνδεόταν άμεσα με την επιβίωση τους, ήταν μια αγαπημένη τους ασχολία την ο­ποία είχαν σε μεγάλη υπόληψη, όπως βεβαιώνουν πολλοί αρχαίοι συγγραφείς. Ο Πλάτωνας υποστηρίζει την απόλυτη ελευθερία στο να κυνηγάει κανείς πανιού και πάντα και ύμνησε το κυνήγι σαν θεία άσκηση και γύμναση για δυνατούς άνδρες. Τον ηθικό και παιδαγωγικό ρόλο του κυνηγίου τόνισαν και άλλοι αρχαίοι Έλληνες πεζογράφοι και ποιη­τές, όπως ο Όμηρος, ο Πλούταρχος και ο Αρριανός. Αξίζει όμως να αναφερθεί ότι ο Ξενοφώντας έγραψε για το κυνήγι ιδιαίτερη πραγματεία, τον γνωστό "Κυνηγετικό", όπου -κατά τον Albin Lesky είναι ιδιαίτερα εμφανής "η πρόθε­ση του συγγραφέα να αποδειχθεί το κυνήγι σαν ένα εξαίρετο παιδευτικό μέσο".

Ένα παιδευτικό μέσο το οποίο ασκούσαν σχεδόν όλοι, χωρίς κοινωνικές διακρίσεις είτε ήταν αρχηγοί και βασιλιάδες είτε πολίτες και απλοί στρατιώτες (μια αταξική λοιπόν δραστηριό­τητα που ως έτσι έφτασε μέχρι της μέρες μας). Αν για όλο τον κόσμο το κυνήγι στάθηκε ο πιο βασικός συντε­λεστής για την επιβίωση του, για την Ελλάδα έχει ιδιαίτερη πο­λιτιστική σημασία, αφού εδώ επινοήθηκε και λατρεύτηκε η θε­ά 'Αρτεμη, η θεά προστάτιδα του κυνηγιού και ταυτόχρονα, ό­μως, η θεά τιμωρός για εκείνους που ασελγούσαν εις βάρος της φύσης ή για εκείνους που δεν τηρούσαν τον ηθικό κώδικα συ­μπεριφοράς των κυνηγών, σύμφωνα με τον οποίο αποφευγόταν να κυνηγιούνται τα μικρά θηράματα, τα νεογέννητα ζώα κ.ά., γιατί ήταν ιδιοκτησία της θεάς. Η θεοποίηση του κυνηγιού φα­νερώνει πόσο ψηλά τοποθετούσαν οι αρχαίοι Έλληνες το κυνή­γι, αλλά αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό είναι ο τρόπος με τον οποίο συνέδεαν την δραστηριότητα αυτή με το περιβάλλον.

Η θεά 'Αρτεμη πέρα από προστάτιδα του κυνηγίου - και κυνη­γός η ίδια - ήταν προστάτιδα της αύξησης και της ευδοκίμησης των φυτών, των άγριων ζώων και γενικά της άγριας φύσης. Πίσω από αυτή τη διπλή ιδιότητα, διακρίνεται καθαρά η αντίληψη του κυνηγού - προ­στάτη της φύσης, μια αντίληψη που επικράτησε στους ευρωπαϊκούς λαούς, επηρέασε καθοριστικά τους νό­μους που θεσπίσθηκαν για την προστασία του περιβάλλοντος διαχρονικά, και έφτασε μέχρι τις μέρες μας. Έχοντας μια τέτοια αντίληψη λοιπόν για το κυνήγι, οι αρχαίοι Έλληνες περιφρονούσαν κάθε μορφή πο­νηρίας που απέβλεπε στη σύλληψη ή τη θανάτωση ζώων με τεχνητά μέσα ή δίχτυα, θεωρούσαν το κυνή­γι σαν μια ηρωική πράξη, ατομική ή ομαδική που διεξαγόταν ισοδύναμα ανάμεσα στο αγρίμι και τον άν­θρωπο. Έτσι, προτιμούσαν περισσότερο τα κυνήγια με άλογα, που γίνονταν από μικρές ομάδες συνοδευόμενες α­πό σκυλιά, και ακόμα περισσότερο κυνήγια με ακόντια ενάντια σε αγριογούρουνα, λύκους ή ελάφια. Κλείνοντας αυτή την σύντομη ματιά, έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ό,τι συνήθεις πρακτικές του κυνη­γίου, όπως το κυνήγι του λαγού με εκπαιδευμένα σκυλιά στην ιχνηλασία (λαγωνικά), το ομαδικό κυνήγι του.

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ

Το κυνήγι στους Ρωμαϊκούς χρόνους ήταν ελεύθερο και η κυνηγετική πρακτική των ανθρώπων της εποχής δεν διέφερε ιδιαίτερα από εκείνη που εφάρμοζαν οι πρωτόγο­νοι λαοί. Τα ζώα που συνήθως κυνηγούσαν ήταν σχεδόν τα ίδια και η ανάπτυξη των όπλων δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Το κυνήγι το είχαν σε μεγάλη υπόληψη σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας, αφού επρόκειτο για απασχόληση δεμένη με ουσιαστικές ανάγκες και σε ορισμένες περιοχές, όπως στη νησιωτική Ελλάδα ή στη Μάνη, ήταν βα­σικό μέσο για να προμηθεύεται κανείς τροφή. Στη διάρκεια της δημοκρατίας, οι Ρωμαίοι θεωρούσαν το άξιο μόνο για τους σκλάβους, οι οποίοι είχαν την υποχρέωση να προμηθεύουν με θηρά­ματα στα αφεντικά τους. Αργότερα όμως, κατά την διάρκεια των αυτο­κρατορικών χρόνων, η επαφή τους με άλλους λαούς, και ιδιαίτερα με τους Έλληνες, μετέβαλλε αυτή την αντίληψη και το κυνήγι για τους Ρω­μαίους έγινε προνόμιο και "δικαίωμα" μόνο του ελεύθερου ανθρώπου.

Οι Ρωμαϊκές επαρχίες χωρίζονταν σε τομείς κυνηγίου (cynegia) που τις διοικούσαν στρατιωτικοί διοικητές των κυνηγετικών μονάδων, ενώ το ε­μπόριο των θηραμάτων άνθιζε. Τα άγρια ζώα θεωρούνταν από τους Ρωμαίους, (res nullius) ότι δεν ανήκουν σε κανένα, και επομένως ιδιοκτησία του πρώτου που θα τα συλλάμβάνε - νομική αντίληψη η οποία ισχύει ακόμη στην Ελλάδα. Την εποχή αυτή η ατομική ιδιοκτησία της γης μεγαλώνει και οι μεγαλοκτήμονες αρ­χίζουν να διεκδικούν το δικαίωμα του κυνηγίου μέσα στις εκτάσεις τους. Εμφανίζεται λοιπόν μια σύγκρουση μεταξύ του δικαιώματος του κυνηγί­ου και του δικαιώματος της ιδιοκτησίας. Αυτό το γεγονός επηρέασε ση­ μαντικά την μετέπειτα εξέλιξη του κυνηγίου και συνέβαλε στη διαμόρφωση του σημερινού ευρωπαϊκού σκηνικού, όπου το δικαίωμα της θήρας α­νήκει στον ιδιοκτήτη της γης - σημαντικότατη διαφορά με τα ελληνικά δεδομένα.

Σε αυτά τα χρόνια, η ελληνορωμαϊκή μυθολογία είναι γεμάτη κυνηγετι­κά επεισόδια ή αναφορές στο κυνήγι. Από αυτά φαίνεται καθαρά πως το κυνήγι, ιδιαίτερα οι Έλληνες, το θεωρούσαν όχι σαν μια δραστηριότητα απαραίτητα βιοποριστική, αλλά ένα πραγματικό άθλημα υψηλής σημα­σίας εξ' αιτίας των ατομικών προσόντων, Και ικανοτήτων που απαιτούσε. Αυτή η αντίληψη για το κυνήγι διατηρείται σία βυζαντινά χρόνια. Στο πρόσωπο του συμβόλου των Ακριτών, του Βασιλείου Διγενή Ακρίτα υμνήθηκε το κυνήγι ως ανθρώπινη δραστηριότητα. Το ίδιο έγινε και στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπου ο ελληνικός λαός διατηρώντας βαθιά ριζωμένη μέσα του την πολιτιστική του ταυτότητα, δεν αναγνώριζε την τουρκική εξουσία και ζούσε διαρκώς με το όπλο στο χέρι και σε μόνιμη διαμάχη με οποιαδήποτε ξένη επιβουλή. Στη διάρκεια των ακόνων αυτών το κυνήγι και ο τρόπος εξάσκησης του ήταν πρόκριμα για τη διάκριση και την εξέλιξη στη στρατιωτική ιεραρχία των αρματολών και των κλεφτών ενώ σημαντικά μετέβαλε την μορφή του κυνηγίου η εφεύρεση του πυροβόλου όπλου. Το υψηλό φρόνημα των Ελλήνων ωθεί στο σχηματισμό ενός κώδικα τιμής ποοφείλει να διέπει τον κυνηγό, τον αντάξιο του ονόματος του. Ο κυνηγός χαρακτηριζό­ταν ανάξιος αν πυροβολούσε το θήραμα όταν έπινε νερό, αφού η ικανοποίηση αυτής της ανάγκης του το καθιστούσε εύκολο στόχο, ενώ ποτέ δεν ήταν στόχος του τα μικρά και νεογνά. Εάν το θήραμα δεν καταβαλλόταν με το προπό βόλι, ο κυνηγός δεν συνέ­χιζε την καταδίωξη του. Το κυνηγετικό αυτό πνεύμα ποτέ δεν έπαψε να είναι μέρος της πολιτιστικής εξέλιξης του ελληνικού λαού. Αυτό διαφαίνεται μέσα από την συχνότατη αναφορά σε θηράμα­τα και τρόπους άσκησης του κυνηγίου που γίνεται στα δημοτικά μας τραγούδια, αλλά και σε πλήθος ελληνικών παραδόσεων που είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες με την κυνηγετική δραστηριότητα και διατηρούνται μέχρι τις μέρες μας.

Μετά την απελευθέρωση, ίο κυνήγι εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από την ελευθερία που το συνόδευε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και από έναν ηθικό κώδικα τιμής, ο ο­ποίος έθετε τους μοναδικούς περιορισμούς στη διεξαγωγή του. Με ιόν καιρό, υ ηθικός αυτός κώδικας τιμής μετατρέπεται στα πρώτα αστυνομικά μέτρα για την προστασία των θηραμάτων και κατ' επέκταση της άγριας ζωής, κάτω από τις πιέσεις των κυνηγών, οι ο­ποίοι σταδιακά οργανώνονται σε κυνηγετικά σωματεία. Το κυνήγι στις αρχές του αιώ­να, εξακολουθεί να περιβάλλει αϊ από υψηλή κοινωνική αίγλη, ενώ θεωρείται ως ο ση­μαντικότερος μοχλός πίεσης για τη θέσπιση των πρώτων νόμων για την προστασία του θηράματος και κατ' επέκταση, του περιβάλλοντος. Είναι πράγματι εντυπωσιακό, να δια­πιστώνει κανείς, ότι από τις αρχές του αιώνα οι κυνηγοί -μεταξύ των οποίων ήταν και υ­ψηλά ιστάμενα πρόσωπα της κοινωνίας- έχοντας βαθιά γνώση των θεμάτων του περι­βάλλοντος, φρόνησαν για μια σειρά καινοτόμων νομι­κών προστατευτικών διατάξεων, καινοτόμων όχι μόνο για εκείνη την εποχή, αλλά και για την σημερινή. Η απαγόρευση της θήρας με δίχτυα, ξόβεργες, παγίδες και κάθε άλλου μέσου πλην του πυροβόλου όπλου, η θέσπιση προστατευομένων ζωνών στις οποίες εκτός από το κυνή­γι μπορούσε να απαγορευτεί η βοσκή και η ξύλευση-, η απαγόρευση της συλλογής αυγών και της καταστροφής φωλεών, η απαγόρευση της θήρας μικρών πουλιών και;, πολλών σπάνιων ειδών, η θέσπιση χρονικής περιόδου θήρας, η απαγόρευση της εμπορίας των άγριων ειδών στις προστατευόμενες περιοχές και περιόδους, και πολλές ακόμα διατάξεις που υιοθετήθηκαν εκείνα τα χρονιά; και ισχύουν και σήμερα, είναι αυστηρότερες από τις διατάξεις που και σήμερα εφαρμόζονται σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Έλληνες κυνηγοί χρησιμοποιούσαν από πολύ καιρό μέτρα διαχεί­ρισης που βεβαίως δεν τα ονόμαζαν έτσι- πολλά από τα οποία σήμερα, η επιστήμη θεωρεί ως απαραίτητες προ­ϋποθέσεις για τη διατήρηση των θηραμάτων, άρα του, κυνηγίου. Το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα σηματοδοτείται από καθοριστικές εξελίξεις για την μετέπειτα δια­μόρφωση της σημερινής μορφής και κοινωνικής θέσης του κυνηγίου. Εξελίξεις, οι οποί­ες συνέβησαν σε παγκόσμιο επίπεδο και επηρέασαν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθ­μό, την ελληνική πραγματικότητα. Η εκρηκτική αύξηση της τεχνολογίας και των εφαρ­μογών της αύξησε σημαντικά τις δυνατότητες του ανθρώπου να επεμβαίνει και να αλ­λάζει σε τεράστιες εκτάσεις το φυσικό τους χαρακτήρα μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Στο ό­νομα μιας κακώς νοούμενης ι' ανάπτυξης" των ανθρώπινων κοινωνιών, το περιβάλλον υ­ποβαθμίστηκε ή άλλοτε καταστράφηκε με πρωτόγνωρους ρυθμούς για την ιστορία της ανθρωπότητας. Απ' τη μια μεριά λοιπόν, η άγρια ζωή - και κατ"" επέκταση τα θηράματα - δέχθηκαν ιδιαίτερα αρνητικές επιδράσεις ενώ απ' την άλλη, οι δραματικές αυτές φυσικές μεταβολές άρχισαν να αυξάνουν την ευαισθησία των ανεπτυγμένων κοινωνιών, και ιδιαίτερα των χωρίον της Ευρώπης (αλλά και της Αμερικής), για έναν φυσικό κόσμο που κινδύνευε σοβαρά. Αυτές οι εξελίξεις, ευαισθητοποίησαν έντονα την κοινή γνώμη, η ο­ποία έγινε, έτσι, επιρρεπής σε μία χωρίς ανάλυση υιοθέτηση των διάφορων καταγγελιών

των οικολογικών οργανώσεων. Παράλληλα, οι άνθρωποι αρχίζουν να συγκεντρώνονται στις πόλεις και απομονωμένοι από τον φυσικό κόσμο, άρχισαν να διαμορφώνουν δια­φορετικές αντιλήψεις από τους ανθρώπους της υπαίθρου. Οι νέες αστικές και υπερκαταναλωτικές κοινωνίες των ανεπτυγμένων χωρών, όντας ένοχες για μια σειρά καταστροφικών επεμβάσεων στο φυσικό περιβάλλον, άρχισαν να αναζητούν τις αιτίες μιας ήδη ε­πιβαρημένης κατάστασης, και συχνά απέδωσαν ευθύνες στον εύκολο στόχο: το κυνήγι, το οποίο δύσκολα πλέον μπορούσε να γίνει αποδεκτό από μια κοινωνία που τείνει να λη­σμονεί τις σχέσεις που διέπουν το φυσικό περιβάλλον. Ήταν φανερό ότι το κυνήγι έπρε­πε να αλλάξει και να προσαρμοσθεί στην επιστημονική έννοια της θήρας, τη μόνη πλέ­ον κοινά αποδεκτή που θα μπορούσε να ανταποκριθεί ταυτόχρονα στις σύγχρονες απαι­τήσεις των κυνηγών. Μέσα από μια τεχνοκρατική προσέγγιση, η κυνηγετική διαχείριση, τα έργα προστασίας του περιβάλλοντος -έργα που πάντοτε πραγματοποιούσαν οι κυνη­γοί-, οι πρακτικές θήρας και ό,τι άλλο χαρακτήριζε το κυνή­γι, άρχιζαν να διαμορφώνονται συμφωνά με την επιστήμη ||κατά την οποία το κυνήγι είναι η αειφορική εκμετάλλευση ε-ανανεώσιμου φυσικού πόρου των θηραματικών πληθυσμών.

Αυτή η νέα προσέγγιση, όμως, επέβαλε σε όσους το α­σκούσαν, δηλαδή στους κυνηγούς, αυξημένες υποχρεώσεις. Ορισμένοι νέοι τομείς δραστηριοτήτων, όπως είναι η μελέτη και ανάλυση των χαρακτηριστικών των θηραματικών πληθυ­σμών, η κατάρτιση επιστημονικού σχεδιασμού για τη θήρα κ.τ.λ., άρχισαν να πραγματοποιούνται από τους κυνηγούς στην Ευρώπη και σιγά-σιγά στην Ελλάδα. Ήταν γεγονός, ότι αυτές οι κοινωνικές και οικολογικές αλλαγές διαμόρφωσαν μια μορφή κυνηγίου όπως είναι αυτή που προωθείται σήμερα, και η οποία απολαμβάνει κοινωνικής αποδοχής - αν και για ένα ελάχιστο τμήμα της κοινωνίας με συναισθηματισμούς και ψυχολογικές φορτίσεις, η αποδοχή του κυνηγίου είναι μάλλον αδύνατη. Αυτή η νέα μορφή του κυνηγίου και η νέα σημασία που πλέον αποκτά για τη φύση και την κοινωνία εί­ναι η εξέλιξη της κυνηγετικής δραστηριότητας. Το κυνήγι αποτελεί (σήμερα, όπως πανιά, ένα ισχυρότατο κίνητρο προ­στασίας και διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος για χιλιά­δες ανθρώπους. Η άσκηση του με επιστημονικό τρόπο, όχι μονό δεν επιβαρύνει το περιβάλλον αλλά επιτελεί έναν οικολογικά ωφέλιμο ρόλο, ο. ο­ποίος θα πρέπει να γίνει ευρύτερα αντιληπτός και να αξιοποιηθεί από την κοινωνία. Εί­ναι χρήσιμο να τονίσουμε, τελειώνοντας, την τεράστια σημασία που διαχρονικά είχε το κυνήγι για την ανθρωπότητα, τον σημαντικότατο ρόλο που διαδραμάτισε στην προστα­σία του περιβάλλοντος για πάρα πολλούς αιώνες, και ακόμη να επισημάνουμε, τον ακό­μη πολυτιμότερο ρόλο, που σήμερα και στο μέλλον, μπορεί το κυνήγι να έχει για την προστασία μιας ιδιαίτερα πλούσιας φυσικής κληρονομιάς.

"Και μπορώ να πώ, μαζί με τον Ουγκώ, ότι και ένας κυνηγός να έμενε πάνω στη γη, αυτός θα ήμουν εγώ".
Κώστας Ουρανής

Το ΚΥΝΗΓΙ αποτελεί, για το λαό μας, σπουδαία πολιτιστική κληρονομιά, την οποία έχουμε χρέος να κληροδοτήσουμε και στα παιδία μας! καταβάλλοντος κάθε δυνατή προσπάθεια για να διατηρήσουμε ό,τι οι προηγούμενες γενεές μας παρέδωσαν.

Βιβλιογραφία έντυπο ΚΣΕ

http://http---ellinon-anava.pblogs.gr/2 ... h-toy.html

[BAIKAL 1980]

Παλιά στις διάφορες φυλές το κυνήγι ήταν μία ιεροτελεστία
Η προσευχή για να πάνε και να γυρίσουνε καλά
Η δέηση να βρεθεί θήραμα και να τους δώσει χέρι που λέμε( μιας και λογικά 1 στις 5 θα έρχονταν με τα αναγκαία για να ταίσουν το χωριό και την οικογένεια)
Ξεκινούσαν ξυπόλυτοι και έβαζαν τα πόδια τους στο έδαφος/χώμα για να πάρουν ενέργεια και η μητέρα φύση να είναι μαζί τους
Το ότι μπορούσαν και πήγαιναν σήμαινε ότι ήταν ζωντανοί και ευλογημένοι
Σε εμάς που δεν αποτελεί κυρίως γεύμα και ανάγκη επιβίωσης αλλά ανάγκη αποτοξίνωσης και επαφή με αυτά που μας δίνουν δύναμη να ζούμε στον ψευτόκοσμο χρειάζεται πολλής σεβασμός και ανιδιοτέλεια
Δυστυχώς η μεγαλύτερη αγωνία είναι ‘πόσους και ποιους θα βρω στο βουνό ή στην πεδιάδα’….
Όταν το νευρικό σου σύστημα είναι τεντωμένο δεν απολαμβάνεις τίποτε
Ζήστε τις στιγμές με το σκυλί σας και ευχαριστάτε το θεό που μπορείτε να κάνετε αυτή την ασχολία, του χρόνου ίσως δεν μπορείτε
Δώστε απλόχερα καλοσύνη και κάντε τον κόσμο να νιώσει άβολα με αυτή μιας και δεν την έχει συνηθίσει στην καθημερινότητα του
Δεν χρειάζεται σε όλα να είμαστε πουσ***κια, παγ*** τιες, εξυπνόβλακες, τατσίζιδες .
Μην παρασύρεστε από τους αριθμούς και την επίδειξη σε καφενέες.
Δώστε και στην οικογένεια την ίδια σημασία διότι ο σκύλος σου μπορεί να σου κάνει καλή φέρμα και απορτ αλλά και οι υπόλοιποι θέλουν την ίδια προσοχή και αγάπη σου.
Προσπαθούμε για το καλύτερο

..κατι τεθκιο καμνουμε και μεις...σαν ιεροτελεστια...αναβουμε μαγκαλι η ωρα 3 το πρωι και με τον καπνο του παστουρμα προσευχομαστε περκι τον καπνισουμε και σημερα...περκι δεησει ο Θεος και περασει καμμια φασσα στραβη που το ποστο μας!!!!

καλα κυνηγια σε ολους...!!!

Nα πάρεις παλιά τεύχη Μπλέικ να διαβάσεις αυτό που λες το κάνανε οι Ινδιάνοι (θλιμένος Μπούφος ) πριν το κυνήγι

...ετρωαν παστουρμα οι Ινδιανοι???respect!!!!
παντως εμενα ονομαζουν με (θλιμενο φασσοκοροιδο-πανω σουουουου)...

αστειεψαμε σε γιατρε...ωραιο και το αρθρο που αναρτησες!

[Dimitris]

Πράγματι, ο πιο γλυκός ύπνος της χρονιάς είναι το βράδυ της πρώτης εξόρμησης...
Τόσο για μένα, όσο και για τον σκύλο μου!

Το ξύπνημα την επόμενη μέρα είναι το δύσκολο....
Σ.

Συμφωνώ! Ειδικά ο σσύλος πέφτει Κυριακή και ξυπνά την Τετάρτη που την κούραση

[ANTROS BREDA]

ο σιηηλος μου μπορει να περασι καττος εξω που το κλουβη και να μεν εχει ορεξη να του λαξει που την κουραση!

[Pathfinder]

Εγω παλε για να μην αναφερτω στο αγχος των προηγουμενων βδομαδων τουλαχιστον, απλα μιλω για την Κυριακη το πρωι.Να σηκωστω αλουππα αλουππα να μεν ξυπνησω την γυναικα και το μωρουι μου (φετος ). Να τους δωκω που ενα φιλουι (του γιου μου εννα του δωκω 2 γιατι εν η λατρεια μου ) πριν να κατεβω κατω, να ντυθω και να αφηκω τα αρβυλα διπλα που την πορτα να τα βαλω τελευταια.Να βαλω τον καφε πανω, να φκαλω τα φαγια που το ψυγειο και να τα βαλω μες στην βουρκα.Βαλω τον καφε μες τον θερμο φορτονομαι τα πραματα και παιρνω τα στην πορτα.Φορω τα αρβυλα, δενω τα, πιανω τα πραματα, φκαλω τα εξω που την πορτα, βαλω τα κλειθκεια πανω στην κλειδωνια και γυριζω την πριν να την κλεισω για να μεν ξυπνησω την συζηγο και να εχω ακομα ενα παραπονο να ακουω που εννα ερτω το δειλις (αναμεσα στα αλλα που θυμαται συγκεκριμενα την μερα του κυνηγιου ).Συρνω τα πραματα μεστο αυτοκινητο και παρακαλω να μεν με ξατιμασουν οι γειτονες την ωρα που να το ξεκινησω.Σταρταρω το, παιρνει, πρωτη , εξαφανιστηκα.Με καρτερω να βρασει οπως αλλες φορες με τιποτε.Καπνος!!
Πιανω την παρεα που θα παμε μαζι, τηλεφωνιουμαστε με τους υπολοιπους αν ειναι στο σημειο συναντησης και ξεκινουμε. Κατα την διαρκεια της διαδρομης σκεφτουμαστε τι μπορει να εχει αλλαξει απο την τελευταια εξορμηση στην τοποθεσια μας.Αν επηαν αλλοι τζιαμε, εμεις να παμε ποτζιει, αν μεν βαλει τα πουλια που τζιαμε γιατι ανακατωσαν τα να παμε βουρητοι τζικατω και ξερω γω.Κανενα 15λεπτο πριν την αφιξη, ανοιγουμε και λιο το παραθυρο του αυτοκινητου να μπει φρεσκος πρωινος αερας να πιασουμε την θερμοκρασια μας
Φτανουμε ολοι μαζι.Χωνουμε τα αυτοκινητα στους προκαθορισμενους χωρους.Βαλουμε τα φαναρια κεφαλης και κατεβαινουμε.Ανοιγω την πορτα του Isuzu, τραβω εξω το γκαζουι για τον κυπριακο μου, και βαλω διπλα τον θερμο με το Νεσκαφε για τους υπολοιπους. Αφταινουν τα τσιαρα και αναλυουμε την κατασταση και στους υπολοιπους που δεν ηταν μαζι μας στις αναγνωρισεις. Εχουμε παντα ενα καλο μισαωρο ετσι πριν αρματωθουμε και φυγουμε.Κατι η λιγη παγωνια, κατι οι πρωτες πρωινες μυρωθκιες του θυμαρκου, της αρκοριγανης καμνει σε να ξεχασεις τα οποια προβληματα και αν εχεις.Απολαμβανεις το γεγονος οτι και οι αλλοι μαζι σου εχουν τα ιδια γουστα.Βλεπεις το μες τα μαθκια τους. Τελειωνουμε με τον καφε, θελει αλλο κανενα 20λεπτο να ξημερωσει και φευγουμε για το ποστο.
Καθε βημα που καμνω, παλιες μου επιτυχιες, παλια μου τρελα παιξιματα, σκεφτομαι το καλυτερο κυνηγετικο σεναριο που θα μπορουσε να μου τυχει. φασσες ποτζιει, περτιτζια ποδα, κανενας λαος φκαρμενος που αλλους που τους εφυε, οτι εν πρεπει να βιαζομαι, να ειμαι ηρεμος, να μεν βουρω, να μεν τσιαριζω συνεχεια γιατι παντα κατι μου φευκει τζινι την ωρα. Παω στο ποστο μου.Εναποθετω τα πραματα μου.Βρισκω το καλυτερο δυνατο σημειο καλυψης/αποκρυψης συμφωνα παντα με τον αναδρομο Ερμη , απο που θα φκει ο ηλιος ακριβως, απο που φυσα, απο που θα ερκονται τα πουλια, που θα εχω τα πιο λιγα εμποδια προστα μου για να μην δω η χασω πιασμενο πουλι.Το στιγμα δοθηκε, αποφαση εληφθηκε.Καρφωνω την χειροποιητη, γυριστη, ανυψωμενη καρεκλα μου στο εδαφος και παιρνω θεση μαχης.Βαλω τον σταυρο μου και σκεφτομαι για τελευταια εκουσια φορα (για τις επομενες 8-10 ωρες ) την οικογενεια μου. Καμνω τα τελευταια μου 1-2 dry-shootings για να ερτει η στολη στα καταλληλα σημεια να μεν με τραβα πισω, αποσυμπιεζω τα αυτια, τεντωνω τα ματια στιγμιαια για να χαλαρωσουν οι μυες τους.Στο μυαλο μου κυριαρχει η σκεψη...Ειμαι ετοιμος!!!Ειμαι ετοιμος!!!Ειμαι ετοιμος!!!Ελατε!!!Ελατε!!!Ελατε Πουλουθκια μου!!!

P.S Τελικα ο αλλος αμαν εσιει ωρα γραφει και εκθεσεις

[kyriakos304]

Εγω παλε για να μην αναφερτω στο αγχος των προηγουμενων βδομαδων τουλαχιστον, απλα μιλω για την Κυριακη το πρωι.Να σηκωστω αλουππα αλουππα να μεν ξυπνησω την γυναικα και το μωρουι μου (φετος ). Να τους δωκω που ενα φιλουι (του γιου μου εννα του δωκω 2 γιατι εν η λατρεια μου ) πριν να κατεβω κατω, να ντυθω και να αφηκω τα αρβυλα διπλα που την πορτα να τα βαλω τελευταια.Να βαλω τον καφε πανω, να φκαλω τα φαγια που το ψυγειο και να τα βαλω μες στην βουρκα.Βαλω τον καφε μες τον θερμο φορτονομαι τα πραματα και παιρνω τα στην πορτα.Φορω τα αρβυλα, δενω τα, πιανω τα πραματα, φκαλω τα εξω που την πορτα, βαλω τα κλειθκεια πανω στην κλειδωνια και γυριζω την πριν να την κλεισω για να μεν ξυπνησω την συζηγο και να εχω ακομα ενα παραπονο να ακουω που εννα ερτω το δειλις (αναμεσα στα αλλα που θυμαται συγκεκριμενα την μερα του κυνηγιου ).Συρνω τα πραματα μεστο αυτοκινητο και παρακαλω να μεν με ξατιμασουν οι γειτονες την ωρα που να το ξεκινησω.Σταρταρω το, παιρνει, πρωτη , εξαφανιστηκα.Με καρτερω να βρασει οπως αλλες φορες με τιποτε.Καπνος!!
Πιανω την παρεα που θα παμε μαζι, τηλεφωνιουμαστε με τους υπολοιπους αν ειναι στο σημειο συναντησης και ξεκινουμε. Κατα την διαρκεια της διαδρομης σκεφτουμαστε τι μπορει να εχει αλλαξει απο την τελευταια εξορμηση στην τοποθεσια μας.Αν επηαν αλλοι τζιαμε, εμεις να παμε ποτζιει, αν μεν βαλει τα πουλια που τζιαμε γιατι ανακατωσαν τα να παμε βουρητοι τζικατω και ξερω γω.Κανενα 15λεπτο πριν την αφιξη, ανοιγουμε και λιο το παραθυρο του αυτοκινητου να μπει φρεσκος πρωινος αερας να πιασουμε την θερμοκρασια μας
Φτανουμε ολοι μαζι.Χωνουμε τα αυτοκινητα στους προκαθορισμενους χωρους.Βαλουμε τα φαναρια κεφαλης και κατεβαινουμε.Ανοιγω την πορτα του Isuzu, τραβω εξω το γκαζουι για τον κυπριακο μου, και βαλω διπλα τον θερμο με το Νεσκαφε για τους υπολοιπους. Αφταινουν τα τσιαρα και αναλυουμε την κατασταση και στους υπολοιπους που δεν ηταν μαζι μας στις αναγνωρισεις. Εχουμε παντα ενα καλο μισαωρο ετσι πριν αρματωθουμε και φυγουμε.Κατι η λιγη παγωνια, κατι οι πρωτες πρωινες μυρωθκιες του θυμαρκου, της αρκοριγανης καμνει σε να ξεχασεις τα οποια προβληματα και αν εχεις.Απολαμβανεις το γεγονος οτι και οι αλλοι μαζι σου εχουν τα ιδια γουστα.Βλεπεις το μες τα μαθκια τους. Τελειωνουμε με τον καφε, θελει αλλο κανενα 20λεπτο να ξημερωσει και φευγουμε για το ποστο.
Καθε βημα που καμνω, παλιες μου επιτυχιες, παλια μου τρελα παιξιματα, σκεφτομαι το καλυτερο κυνηγετικο σεναριο που θα μπορουσε να μου τυχει. φασσες ποτζιει, περτιτζια ποδα, κανενας λαος φκαρμενος που αλλους που τους εφυε, οτι εν πρεπει να βιαζομαι, να ειμαι ηρεμος, να μεν βουρω, να μεν τσιαριζω συνεχεια γιατι παντα κατι μου φευκει τζινι την ωρα. Παω στο ποστο μου.Εναποθετω τα πραματα μου.Βρισκω το καλυτερο δυνατο σημειο καλυψης/αποκρυψης συμφωνα παντα με τον αναδρομο Ερμη , απο που θα φκει ο ηλιος ακριβως, απο που φυσα, απο που θα ερκονται τα πουλια, που θα εχω τα πιο λιγα εμποδια προστα μου για να μην δω η χασω πιασμενο πουλι.Το στιγμα δοθηκε, αποφαση εληφθηκε.Καρφωνω την χειροποιητη, γυριστη, ανυψωμενη καρεκλα μου στο εδαφος και παιρνω θεση μαχης.Βαλω τον σταυρο μου και σκεφτομαι για τελευταια εκουσια φορα (για τις επομενες 8-10 ωρες ) την οικογενεια μου. Καμνω τα τελευταια μου 1-2 dry-shootings για να ερτει η στολη στα καταλληλα σημεια να μεν με τραβα πισω, αποσυμπιεζω τα αυτια, τεντωνω τα ματια στιγμιαια για να χαλαρωσουν οι μυες τους.Στο μυαλο μου κυριαρχει η σκεψη...Ειμαι ετοιμος!!!Ειμαι ετοιμος!!!Ειμαι ετοιμος!!!Ελατε!!!Ελατε!!!Ελατε Πουλουθκια μου!!!

P.S Τελικα ο αλλος αμαν εσιει ωρα γραφει και εκθεσεις

Να σου ζήσει ο γιόκκαρος σου φίλε μου και πάντα σου να χαίρεσε την οικογένεια σου.
Βιβλίο για το κυνήγι να γράψεις. Είπες τα ούλα...

[Pathfinder]

Εγω παλε για να μην αναφερτω στο αγχος των προηγουμενων βδομαδων τουλαχιστον, απλα μιλω για την Κυριακη το πρωι.Να σηκωστω αλουππα αλουππα να μεν ξυπνησω την γυναικα και το μωρουι μου (φετος ). Να τους δωκω που ενα φιλουι (του γιου μου εννα του δωκω 2 γιατι εν η λατρεια μου ) πριν να κατεβω κατω, να ντυθω και να αφηκω τα αρβυλα διπλα που την πορτα να τα βαλω τελευταια.Να βαλω τον καφε πανω, να φκαλω τα φαγια που το ψυγειο και να τα βαλω μες στην βουρκα.Βαλω τον καφε μες τον θερμο φορτονομαι τα πραματα και παιρνω τα στην πορτα.Φορω τα αρβυλα, δενω τα, πιανω τα πραματα, φκαλω τα εξω που την πορτα, βαλω τα κλειθκεια πανω στην κλειδωνια και γυριζω την πριν να την κλεισω για να μεν ξυπνησω την συζηγο και να εχω ακομα ενα παραπονο να ακουω που εννα ερτω το δειλις (αναμεσα στα αλλα που θυμαται συγκεκριμενα την μερα του κυνηγιου ).Συρνω τα πραματα μεστο αυτοκινητο και παρακαλω να μεν με ξατιμασουν οι γειτονες την ωρα που να το ξεκινησω.Σταρταρω το, παιρνει, πρωτη , εξαφανιστηκα.Με καρτερω να βρασει οπως αλλες φορες με τιποτε.Καπνος!!
Πιανω την παρεα που θα παμε μαζι, τηλεφωνιουμαστε με τους υπολοιπους αν ειναι στο σημειο συναντησης και ξεκινουμε. Κατα την διαρκεια της διαδρομης σκεφτουμαστε τι μπορει να εχει αλλαξει απο την τελευταια εξορμηση στην τοποθεσια μας.Αν επηαν αλλοι τζιαμε, εμεις να παμε ποτζιει, αν μεν βαλει τα πουλια που τζιαμε γιατι ανακατωσαν τα να παμε βουρητοι τζικατω και ξερω γω.Κανενα 15λεπτο πριν την αφιξη, ανοιγουμε και λιο το παραθυρο του αυτοκινητου να μπει φρεσκος πρωινος αερας να πιασουμε την θερμοκρασια μας
Φτανουμε ολοι μαζι.Χωνουμε τα αυτοκινητα στους προκαθορισμενους χωρους.Βαλουμε τα φαναρια κεφαλης και κατεβαινουμε.Ανοιγω την πορτα του Isuzu, τραβω εξω το γκαζουι για τον κυπριακο μου, και βαλω διπλα τον θερμο με το Νεσκαφε για τους υπολοιπους. Αφταινουν τα τσιαρα και αναλυουμε την κατασταση και στους υπολοιπους που δεν ηταν μαζι μας στις αναγνωρισεις. Εχουμε παντα ενα καλο μισαωρο ετσι πριν αρματωθουμε και φυγουμε.Κατι η λιγη παγωνια, κατι οι πρωτες πρωινες μυρωθκιες του θυμαρκου, της αρκοριγανης καμνει σε να ξεχασεις τα οποια προβληματα και αν εχεις.Απολαμβανεις το γεγονος οτι και οι αλλοι μαζι σου εχουν τα ιδια γουστα.Βλεπεις το μες τα μαθκια τους. Τελειωνουμε με τον καφε, θελει αλλο κανενα 20λεπτο να ξημερωσει και φευγουμε για το ποστο.
Καθε βημα που καμνω, παλιες μου επιτυχιες, παλια μου τρελα παιξιματα, σκεφτομαι το καλυτερο κυνηγετικο σεναριο που θα μπορουσε να μου τυχει. φασσες ποτζιει, περτιτζια ποδα, κανενας λαος φκαρμενος που αλλους που τους εφυε, οτι εν πρεπει να βιαζομαι, να ειμαι ηρεμος, να μεν βουρω, να μεν τσιαριζω συνεχεια γιατι παντα κατι μου φευκει τζινι την ωρα. Παω στο ποστο μου.Εναποθετω τα πραματα μου.Βρισκω το καλυτερο δυνατο σημειο καλυψης/αποκρυψης συμφωνα παντα με τον αναδρομο Ερμη , απο που θα φκει ο ηλιος ακριβως, απο που φυσα, απο που θα ερκονται τα πουλια, που θα εχω τα πιο λιγα εμποδια προστα μου για να μην δω η χασω πιασμενο πουλι.Το στιγμα δοθηκε, αποφαση εληφθηκε.Καρφωνω την χειροποιητη, γυριστη, ανυψωμενη καρεκλα μου στο εδαφος και παιρνω θεση μαχης.Βαλω τον σταυρο μου και σκεφτομαι για τελευταια εκουσια φορα (για τις επομενες 8-10 ωρες ) την οικογενεια μου. Καμνω τα τελευταια μου 1-2 dry-shootings για να ερτει η στολη στα καταλληλα σημεια να μεν με τραβα πισω, αποσυμπιεζω τα αυτια, τεντωνω τα ματια στιγμιαια για να χαλαρωσουν οι μυες τους.Στο μυαλο μου κυριαρχει η σκεψη...Ειμαι ετοιμος!!!Ειμαι ετοιμος!!!Ειμαι ετοιμος!!!Ελατε!!!Ελατε!!!Ελατε Πουλουθκια μου!!!

P.S Τελικα ο αλλος αμαν εσιει ωρα γραφει και εκθεσεις

Να σου ζήσει ο γιόκκαρος σου φίλε μου και πάντα σου να χαίρεσε την οικογένεια σου.
Βιβλίο για το κυνήγι να γράψεις. Είπες τα ούλα...

να σε καλα φιλε μου

[WOODPIGEONHUNTER]

Εγω παλε για να μην αναφερτω στο αγχος των προηγουμενων βδομαδων τουλαχιστον, απλα μιλω για την Κυριακη το πρωι.Να σηκωστω αλουππα αλουππα να μεν ξυπνησω την γυναικα και το μωρουι μου (φετος ). Να τους δωκω που ενα φιλουι (του γιου μου εννα του δωκω 2 γιατι εν η λατρεια μου ) πριν να κατεβω κατω, να ντυθω και να αφηκω τα αρβυλα διπλα που την πορτα να τα βαλω τελευταια.Να βαλω τον καφε πανω, να φκαλω τα φαγια που το ψυγειο και να τα βαλω μες στην βουρκα.Βαλω τον καφε μες τον θερμο φορτονομαι τα πραματα και παιρνω τα στην πορτα.Φορω τα αρβυλα, δενω τα, πιανω τα πραματα, φκαλω τα εξω που την πορτα, βαλω τα κλειθκεια πανω στην κλειδωνια και γυριζω την πριν να την κλεισω για να μεν ξυπνησω την συζηγο και να εχω ακομα ενα παραπονο να ακουω που εννα ερτω το δειλις (αναμεσα στα αλλα που θυμαται συγκεκριμενα την μερα του κυνηγιου ).Συρνω τα πραματα μεστο αυτοκινητο και παρακαλω να μεν με ξατιμασουν οι γειτονες την ωρα που να το ξεκινησω.Σταρταρω το, παιρνει, πρωτη , εξαφανιστηκα.Με καρτερω να βρασει οπως αλλες φορες με τιποτε.Καπνος!!
Πιανω την παρεα που θα παμε μαζι, τηλεφωνιουμαστε με τους υπολοιπους αν ειναι στο σημειο συναντησης και ξεκινουμε. Κατα την διαρκεια της διαδρομης σκεφτουμαστε τι μπορει να εχει αλλαξει απο την τελευταια εξορμηση στην τοποθεσια μας.Αν επηαν αλλοι τζιαμε, εμεις να παμε ποτζιει, αν μεν βαλει τα πουλια που τζιαμε γιατι ανακατωσαν τα να παμε βουρητοι τζικατω και ξερω γω.Κανενα 15λεπτο πριν την αφιξη, ανοιγουμε και λιο το παραθυρο του αυτοκινητου να μπει φρεσκος πρωινος αερας να πιασουμε την θερμοκρασια μας
Φτανουμε ολοι μαζι.Χωνουμε τα αυτοκινητα στους προκαθορισμενους χωρους.Βαλουμε τα φαναρια κεφαλης και κατεβαινουμε.Ανοιγω την πορτα του Isuzu, τραβω εξω το γκαζουι για τον κυπριακο μου, και βαλω διπλα τον θερμο με το Νεσκαφε για τους υπολοιπους. Αφταινουν τα τσιαρα και αναλυουμε την κατασταση και στους υπολοιπους που δεν ηταν μαζι μας στις αναγνωρισεις. Εχουμε παντα ενα καλο μισαωρο ετσι πριν αρματωθουμε και φυγουμε.Κατι η λιγη παγωνια, κατι οι πρωτες πρωινες μυρωθκιες του θυμαρκου, της αρκοριγανης καμνει σε να ξεχασεις τα οποια προβληματα και αν εχεις.Απολαμβανεις το γεγονος οτι και οι αλλοι μαζι σου εχουν τα ιδια γουστα.Βλεπεις το μες τα μαθκια τους. Τελειωνουμε με τον καφε, θελει αλλο κανενα 20λεπτο να ξημερωσει και φευγουμε για το ποστο.
Καθε βημα που καμνω, παλιες μου επιτυχιες, παλια μου τρελα παιξιματα, σκεφτομαι το καλυτερο κυνηγετικο σεναριο που θα μπορουσε να μου τυχει. φασσες ποτζιει, περτιτζια ποδα, κανενας λαος φκαρμενος που αλλους που τους εφυε, οτι εν πρεπει να βιαζομαι, να ειμαι ηρεμος, να μεν βουρω, να μεν τσιαριζω συνεχεια γιατι παντα κατι μου φευκει τζινι την ωρα. Παω στο ποστο μου.Εναποθετω τα πραματα μου.Βρισκω το καλυτερο δυνατο σημειο καλυψης/αποκρυψης συμφωνα παντα με τον αναδρομο Ερμη , απο που θα φκει ο ηλιος ακριβως, απο που φυσα, απο που θα ερκονται τα πουλια, που θα εχω τα πιο λιγα εμποδια προστα μου για να μην δω η χασω πιασμενο πουλι.Το στιγμα δοθηκε, αποφαση εληφθηκε.Καρφωνω την χειροποιητη, γυριστη, ανυψωμενη καρεκλα μου στο εδαφος και παιρνω θεση μαχης.Βαλω τον σταυρο μου και σκεφτομαι για τελευταια εκουσια φορα (για τις επομενες 8-10 ωρες ) την οικογενεια μου. Καμνω τα τελευταια μου 1-2 dry-shootings για να ερτει η στολη στα καταλληλα σημεια να μεν με τραβα πισω, αποσυμπιεζω τα αυτια, τεντωνω τα ματια στιγμιαια για να χαλαρωσουν οι μυες τους.Στο μυαλο μου κυριαρχει η σκεψη...Ειμαι ετοιμος!!!Ειμαι ετοιμος!!!Ειμαι ετοιμος!!!Ελατε!!!Ελατε!!!Ελατε Πουλουθκια μου!!!

P.S Τελικα ο αλλος αμαν εσιει ωρα γραφει και εκθεσεις

πολλα ωραιο φιλουι!

[Sergios]

Αμανα μου μανα μου τζι εν περνουν τα λεπτα......58 ωρες 49 λεπτα 59 , 58 , 57 δευτερολεπτα.....έλα πελλάρα σε ούλλους δαμεσα πάαααααααανω σας.......

[BAIKAL 1980]

Εγω παλε για να μην αναφερτω στο αγχος των προηγουμενων βδομαδων τουλαχιστον, απλα μιλω για την Κυριακη το πρωι.Να σηκωστω αλουππα αλουππα να μεν ξυπνησω την γυναικα και το μωρουι μου (φετος ). Να τους δωκω που ενα φιλουι (του γιου μου εννα του δωκω 2 γιατι εν η λατρεια μου ) πριν να κατεβω κατω, να ντυθω και να αφηκω τα αρβυλα διπλα που την πορτα να τα βαλω τελευταια.Να βαλω τον καφε πανω, να φκαλω τα φαγια που το ψυγειο και να τα βαλω μες στην βουρκα.Βαλω τον καφε μες τον θερμο φορτονομαι τα πραματα και παιρνω τα στην πορτα.Φορω τα αρβυλα, δενω τα, πιανω τα πραματα, φκαλω τα εξω που την πορτα, βαλω τα κλειθκεια πανω στην κλειδωνια και γυριζω την πριν να την κλεισω για να μεν ξυπνησω την συζηγο και να εχω ακομα ενα παραπονο να ακουω που εννα ερτω το δειλις (αναμεσα στα αλλα που θυμαται συγκεκριμενα την μερα του κυνηγιου ).Συρνω τα πραματα μεστο αυτοκινητο και παρακαλω να μεν με ξατιμασουν οι γειτονες την ωρα που να το ξεκινησω.Σταρταρω το, παιρνει, πρωτη , εξαφανιστηκα.Με καρτερω να βρασει οπως αλλες φορες με τιποτε.Καπνος!!
Πιανω την παρεα που θα παμε μαζι, τηλεφωνιουμαστε με τους υπολοιπους αν ειναι στο σημειο συναντησης και ξεκινουμε. Κατα την διαρκεια της διαδρομης σκεφτουμαστε τι μπορει να εχει αλλαξει απο την τελευταια εξορμηση στην τοποθεσια μας.Αν επηαν αλλοι τζιαμε, εμεις να παμε ποτζιει, αν μεν βαλει τα πουλια που τζιαμε γιατι ανακατωσαν τα να παμε βουρητοι τζικατω και ξερω γω.Κανενα 15λεπτο πριν την αφιξη, ανοιγουμε και λιο το παραθυρο του αυτοκινητου να μπει φρεσκος πρωινος αερας να πιασουμε την θερμοκρασια μας
Φτανουμε ολοι μαζι.Χωνουμε τα αυτοκινητα στους προκαθορισμενους χωρους.Βαλουμε τα φαναρια κεφαλης και κατεβαινουμε.Ανοιγω την πορτα του Isuzu, τραβω εξω το γκαζουι για τον κυπριακο μου, και βαλω διπλα τον θερμο με το Νεσκαφε για τους υπολοιπους. Αφταινουν τα τσιαρα και αναλυουμε την κατασταση και στους υπολοιπους που δεν ηταν μαζι μας στις αναγνωρισεις. Εχουμε παντα ενα καλο μισαωρο ετσι πριν αρματωθουμε και φυγουμε.Κατι η λιγη παγωνια, κατι οι πρωτες πρωινες μυρωθκιες του θυμαρκου, της αρκοριγανης καμνει σε να ξεχασεις τα οποια προβληματα και αν εχεις.Απολαμβανεις το γεγονος οτι και οι αλλοι μαζι σου εχουν τα ιδια γουστα.Βλεπεις το μες τα μαθκια τους. Τελειωνουμε με τον καφε, θελει αλλο κανενα 20λεπτο να ξημερωσει και φευγουμε για το ποστο.
Καθε βημα που καμνω, παλιες μου επιτυχιες, παλια μου τρελα παιξιματα, σκεφτομαι το καλυτερο κυνηγετικο σεναριο που θα μπορουσε να μου τυχει. φασσες ποτζιει, περτιτζια ποδα, κανενας λαος φκαρμενος που αλλους που τους εφυε, οτι εν πρεπει να βιαζομαι, να ειμαι ηρεμος, να μεν βουρω, να μεν τσιαριζω συνεχεια γιατι παντα κατι μου φευκει τζινι την ωρα. Παω στο ποστο μου.Εναποθετω τα πραματα μου.Βρισκω το καλυτερο δυνατο σημειο καλυψης/αποκρυψης συμφωνα παντα με τον αναδρομο Ερμη , απο που θα φκει ο ηλιος ακριβως, απο που φυσα, απο που θα ερκονται τα πουλια, που θα εχω τα πιο λιγα εμποδια προστα μου για να μην δω η χασω πιασμενο πουλι.Το στιγμα δοθηκε, αποφαση εληφθηκε.Καρφωνω την χειροποιητη, γυριστη, ανυψωμενη καρεκλα μου στο εδαφος και παιρνω θεση μαχης.Βαλω τον σταυρο μου και σκεφτομαι για τελευταια εκουσια φορα (για τις επομενες 8-10 ωρες ) την οικογενεια μου. Καμνω τα τελευταια μου 1-2 dry-shootings για να ερτει η στολη στα καταλληλα σημεια να μεν με τραβα πισω, αποσυμπιεζω τα αυτια, τεντωνω τα ματια στιγμιαια για να χαλαρωσουν οι μυες τους.Στο μυαλο μου κυριαρχει η σκεψη...Ειμαι ετοιμος!!!Ειμαι ετοιμος!!!Ειμαι ετοιμος!!!Ελατε!!!Ελατε!!!Ελατε Πουλουθκια μου!!!

P.S Τελικα ο αλλος αμαν εσιει ωρα γραφει και εκθεσεις

...να σου ζησει φιλουι μου!!!!απεκτησα εναν γιοκκαρο και γω προσφατα και σε καταλαβω απολυτα!!!!!!!

πελλαμος η περιγραφη σου....σαν να ειμαι γω!!!!

@Σεργιε ποσες εμειναν ρε φιλε????ποσες????????????????????